บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก พฤศจิกายน, 2015

[SF] Pet Human V (MarkSon)

Pet Human V Mark X Jackson แสงแดดลอดเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างกระทบเปลือกตา ชายหนุ่มที่กำลังนอนอย่างมีความสุขจำต้องขยับศีรษะหนีพร้อมกับกอดหมอนข้างนุ่มๆหอมๆข้างตัวแน่นขึ้น “อื้อ...” เสียงร้องเบาๆของหมอนข้างจำเป็นทำเอามาร์คสะดุ้งตื่น ลืมตาขึ้นมามองคนที่ตัวเองเผลอคิดว่าเป็นหมอนข้างแล้วเผลอกอดแรงไปหน่อย ดีที่ไม่ทำให้คนตัวเล็กตื่นตามไปด้วย ใบหน้าน่ารักซุกอยู่ที่อก จมูกรั้นพ่นลมหายใจร้อนและอุณหภูมิร่างกายที่สัมผัสได้เพราะเรือนร่างที่แนบชิดกันก็บ่งบอกว่าแจ็คสันไม่สบายอย่างที่คาดการณ์ไว้ไม่ผิด มือเรียววางทาบวัดอุณหภูมิหน้าผากนวล พิจมองแก้มกลมแดงก่ำและคิ้วเรียวที่ขมวดติดกัน เหลือบมองยาที่วางไว้ข้างเตียงก็ได้แต่พยักหน้าในใจว่าคงจะพอไหว ขยับตัวกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็โดนลำแขนขาวตวัดกอดเอาไว้แน่น “มาร์ค...”เสียงแหบพร่าเรียกชื่อเขาเสียงเบาเหมือนยังไม่มีสติมากนัก เปลือกตาช้ำปรือขึ้นมามองเล็กน้อยแล้วก็ต้องรีบปิดลงเพราะน้ำที่ขึ้นมาคลอด้วยตาใสแจ๋ว ริมฝีปากแห้งแตกเม้มเข้าหากัน หูกลมๆบนกลุ่มผมนุ่มลู่ลงเล็กน้อย “มาร์คจะไปไหน” “จะไปหาอะไรมาเช็ดตัวให้” “ไม่เอา...มาร์ค...อยู่น

[OUR] 34

รูปภาพ
OUR BABY! บทที่ 34 “แต่ผมไม่กลับบ้านนั้นนะ” มาร์คชะงักไปด้วยความไม่เข้าใจ จ้องเข้าไปในดวงตากลมโตที่ไม่ยอมหลบตาเหมือนเคย แววตาใสไม่มีร่องรอยความโกรธเคืองอย่างที่คิด แต่กลับจริงจังเสียจนความรู้สึกสั่นไหวหวาดหวั่นในตอนแรกสงบลง “ทำไมล่ะครับ?” “พี่โกรธผมไหม?” “หา?”มาร์คย้อนถามประโยคคำถามที่ตอบกลับมาแทนที่จะเป็นคำถามที่เขาถามไปตอนแรก แจ็คสันบุ้ยปากเล็กน้อย ก่อนย้ำอีกรอบ “พี่โกรธไหมที่ผมดื้อไม่ยอมกลับบ้าน” “พี่ห่วงมากกว่า”ชายหนุ่มตอบ โอบรอบสะโพกกลมให้ไปนั่งบนโซฟาตัวนุ่มเพราะกลัวว่าคนท้องจะเมื่อย นั่งลงข้างๆพลางกอบกุมมือป้อมนุ่มนิ่มไว้ “กลัวว่ามาอยู่ที่นี่แล้วจะไม่มีคนดูแล จะไม่มีใครคอยห้ามเวลาแจ็คสันดื้อ แต่พี่ว่าพี่คิดผิดนะ แจ็คสันมาอยู่ที่นี่ดูสบายกว่าอยู่กับพี่ซะอีก”มือหยาบลูบใบหน้ากลมเอิบอิ่มของคนรัก หัวเราะกับมุกตลกร้ายของตัวเอง มาร์ครู้ตัวอยู่เสมอว่าตั้งแต่แต่งงานกันมาตัวเองดูแลแจ็คสันได้ไม่ดีเท่าที่ควร จนทำให้คนตัวเล็กน้อยใจเสมอ ดังนั้นเขาเลยไม่โกรธที่แจ็คสันจะโกรธจนหนีมาอยู่ที่นี่ตั้งหลายเดือน แจ็คสันมองสีหน้ารู้สึกผิดของมาร์คก็พอเข้าใจ