[SF] HEARTBEAT (MarkSon)
HEARTBEAT
MARK x JACKSON
cr.@zoeperd
“มาร์คฮยองๆ มาดูดิ รายการมาแล้ว”เจ้าแบมแบมรองน้องเล็กส่งเสียงแจ้วๆมาจากกลุ่มสมาชิกหน้าทีวี
เรียกพี่ชายคนโตที่เพิ่งเดินหอบแมคบุ๊คออกมาจากห้องนอน
มาร์คเงยหน้าดูโลโก้รายการแล้วส่ายหน้า
จะเดินเข้าไปห้องของสองมังเน่ที่ตอนนี้แทบจะเป็นห้องสาธารณะให้พี่ๆเข้าไปนอนเข้าไปเล่นแต่ก็โดนจินยองทัดทานไว้ก่อน
“แอร์ห้องมักเน่เสียนะพี่”
แล้วทุกคนก็ได้ยินเสียงจิปากจากชายผู้มักจะเงียบขรึมอยู่เสมอ
เดินมานั่งบนพื้นข้างเจบี อยู่ในมุมที่เห็นจอทีวีไม่ชัดมากนัก
“ไปนั่งตรงนั้นมันจะเห็นอะไรล่ะพี่”ยองแจเอียงหน้ามาถามยิ้มๆ
ยิ้มที่รู้ว่าพวกนี้มันรวมหัวกันแกล้ง
“จะดูดีๆหรือจะให้ไล่ให้ไปนอน”เสียงทุ้มเย็นยะเยียบหลุดออกมาพร้อมรังสีทะมึนที่มักจะกำหราบพวกลูกลิงได้
แต่เหมือนครั้งนี้มันจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่
“ไม่กลัวหรอก พวกเรามีพี่เจบี”จินยองยกยิ้มเหนือกว่ากระชับไหล่กว้างลีดเดอร์วงไปเป็นพวกตัวเอง
“เอ่อ...”คนโดนเอามาเป็นเกราะเหงื่อนซึม
เสหน้าไม่สบตากับพี่ใหญ่ของวงที่ตอนปกติก็สุขุมดีอยู่หรอก
แต่อย่าให้โกรธอะไรขึ้นมาเลย
รู้ทั้งรู้ว่ามาร์คกับแจ็คสันมันเป็นอะไรกันก็ยังจะไปแกล้งมันอีก
ถ้าโดนกระทืบเรียงคนมาเจบีจะไม่ช่วยจริงๆด้วย
“เอาน่ามาร์ค
มันก็เป็นแค่เพื่อนผู้ชายไปเที่ยวด้วยกัน ไม่มีอะไรหรอก”เจบีช่วนปรามศึก
มองมาร์คเงียบไปพักหนึ่งแล้วถอนหายใจนิดๆ “อืม”
...นั่นเป็นสัญญาณที่ดี...
“เค้ากลับมาแล้ว”เสียงแหบแจ้วๆของเจ้าตัวเล็กของวงมาพร้อมเสียงวิ่งตึงตังเข้ามากลางวงเพื่อนพร้อมถุงขนมและน้ำที่แว๊บไปซื้อมาพร้อมพี่ผู้จัดการวง
“อย่าดึกนักล่ะ พรุ่งนี้มีแสดงต่อนะ”
“คร๊าบ”ทั้งหมดตอบพร้อมเพรียงกัน
“นี่ๆ รายการนี้อ่ะนะ สนุกมากเลย
แถมเรตติ้งก็ดีพอสมควรเลย ผมว่ามันต้องทำให้คนรู้จักวงเพราะเยอะขึ้นแน่ๆ”
“ตอนนี้นายก็เป็นที่รู้จักแล้วเถอะ ไอ้ลูกหมา”
“ผมหมายถึงวงเราเว้ย!”แจ็คสันเถียงลีดเดอร์ที่เอาแย่ยิ้มเห็นเงิงขยี้ผมเขาจนฟูเป็นรังนก
ไม่ได้สนใจว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังจ้องตัวเองเขม็ง
พอตาโตรู้สึกตัวหันไปมองก็เห็นแต่กำลังนั่งเล่นแมคบุ๊คอยู่ข้างโซฟา
เพราะงอนที่อีกฝ่ายดุเมื่อสัปดาห์ก่อนๆเลยทำเป็นไม่ใส่ใจ หยิบขนมแจกจ่ายนั่งดูรายการในโทรทัศน์ต่อ
เนื้อหาในรายการก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่จูฮอนกับแจ็คสันมาเจอกันและไปเที่ยวเล่นกัน
แต่เพราะโปรแกรมมันเหมือนเดตกันจริงๆ ทั้งเดินเล่นเอย ไปดูดาวด้วยกันเอย
อีกทั้งความเล่นใหญ่ของเจ้าตัวเล็กของวงแล้วเลยทำให้ทุกคนส่งเสียงหวีดทั้งเขินทั้งขำกันตลอดรายการ
ถึงจะแอบเคืองที่คนของตัวเองใกล้ชิดคนอื่นบ้างแต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยอย่างที่คิด
เลยปิดแมคบุ๊คเดินออกไปจากวงเงียบๆ
-เจอกันเมื่อไหร่ดี-
-อ่า ใจเต้นแรงเลยอ่า-
ปัง!
พวกลูกลิงหันขวับไปมองประตูที่ถูกปิดเสียงดังโดยพี่ใหญ่ของวง
แจ็คสันเริ่มหน้าซีด
“คงเผลอปิดแรงเฉยๆน่ะ...นายนี่มันจริงๆเลย
ฉันไม่แปลกใจที่นายจะรู้จักคนอื่นไปทั่วขนาดนี้”
“มันก็ดีใช่ไหมล่า”พอมีคนชมก็กลับมาเป็นหวังแจ็คซั่นคนเดิม
หัวเราะ เล่นกันจนเริ่มจะค่ำ ลีดเดอร์อิมแจก็ไล่ทุกคนเข้าไปนอน
แจ็คสันกำลังจะเดินไปนอนกับเจบี ก็พอดีนึกห่วงใจคนที่เดินปิดประตูหนีเขาไป ถึงจะงอนอยู่แต่ก็ห่วงแหละน่า
แฟนทั้งคน...คิดแล้วก็หมุนเท้ากลับไปอีกฝั่ง ซึ่งอดีตมันเคยเป็นห้องของพวกเขา แต่ตอนนี้ได้กลายเป็นของเก็บของไปแล้ว
กำลังจะเคาะประตูก็คิดได้ว่าเผื่อมาร์คนอนไปแล้วล่ะ
เลยเปลี่ยนใจมาแง้มบานประตูเบาๆ ตากลมสอดส่องเข้าไปด้านใน แต่ก็มืดจนมองไม่เห็น
กำลังจะปิดประตูไว้อย่างเดิม
แรงมหาศาลจากอีกฟากก็ดึงประตูเข้าไปจนร่างเขาปลิวเข้าไปตาม เสียงประตูปิดปัง โดนผลักหลังติดบานประตู
กักไว้ด้วยสองแขนที่เข้ามาจับมือเขาไขว้เหนือหัว โดยไม่ทันตั้งตัวกลีบปากแดงก่ำก็โดนริมฝีปากอีกคู่บดขยี้
คนตัวเล็กร้องอังอือขัดขืน หรี่ตามองคนกระทำในความมืด
ริมฝีปากหนาบดปากอิ่ม เบียดเข้ามาจนกลัวว่ามันจะแตก
ลมหายใจร้อนเป่ารดใบหน้าที่เริ่มร้อนแดง ผละออกไปเล็กน้อยแล้วเข้าจู่โจมใหม่ จูบเอาแต่ใจครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่ยอมรุกล้ำเข้าภายใน
ใช้ฟันขบดึงริมฝีปากล่างสลับบนไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะช้ำ
ยิ่งแจ็คสันขัดขืนก็ยิ่งเพิ่มความรุนแรงให้สมยอม
ใช้เขี้ยวขาวกัดปากอิ่มให้เผยอเปิด
ลิ้นเรียวสอดแทรกเข้าไปเชยชิมความหอมหวานจากภายใน สำรวจทุกทีที่เข้าถึง รสคาวเลือดปะปนมากับหยาดน้ำใสแต่คนกระทำก็ไม่ยอมลดแรงลง
ดูดกลืนเอาแต่ใจเสียจนร่างในอ้อมแขนอ่อนยวบ
เมื่อมั่นใจว่ากำราบได้เสร็จสิ้นก็รวบตัวอีกฝ่ายดันลงไปนอนบนพื้นห้องที่ปูไว้แค่ฟูกผืนบาง
ถอดกางเกงผ้ายืดตัวเก่าหลุดออกไปจากร่างขาว คนตัวเล็กสะดุ้งหุบขาเข้า หน้าแดงก่ำมองเขาเชิงขอร้องอ้อนวอน
“มาร์ค...ไม่เอา”
“ระวังชนของหล่นล่ะ”แต่คนเป็นพี่ไม่ฟังความ
จับขาเล็กอ้าออกให้ตัวเองเข้าแทรก แจ็คสันดิ้นจะหนี พรุ่งนี้พวกเขามีงาน
ถ้าเกิดมาร์ครุนแรงขึ้นมาเขาคงแย่แน่
“พี่รู้”ชายหนุ่มปลอบเสียงนุ่ม
รู้ดีว่าคนตัวเล็กกลัวอะไร
แจ็คสันสะท้านเฮือกกับความเย็นแฉะที่แทรกเข้ามาเบื้องล่าง
นิ้วเรียววนชโลมน้ำยาหล่อลื่นรอบปากทางสวรรค์
“มาร์ค...แฮ่ก ไม่เอา”ยังส่งเสียงห้ามแม้ว่าความต้องการจะเริ่มเข้าครอบครองเหนือจิตใจ
เอวเล็กเด้งกระตุกลอยจากพื้นทุกครั้งที่นิ้วเรียวปัดโดนจุดอ่อนในกาย กัดปากตัวเองกลั้นเสียงร้องจนแผลที่ปิดไปแล้วเปิดขึ้นมาอีก
มาร์คส่ายหน้า “อย่ากัด”
ก้มลงจูบบังคับไม่ให้คนตัวเล็กกัดปากตัวเอง ทั้งที่ด้านล่างยังขยับไปมาเตรียมให้พร้อมสำหรับศึกใหญ่
คนตัวเล็กครางเสียงอือ โอบกอดหลังผอมของคนเป็นพี่
เชิดหน้าครางแผ่วรู้สึกดีกับสัมผัสร้อนแฉะที่ไล่จูบซับตั้งแต่คางจนถึงไหล่มน
พลันเบิกตากว้างเจ็บจี๊ดข้างคอ
“มาร์ค อ๊ะ ไม่ทำรอย”
แต่เหมือนจะไม่ทันแล้ว
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองผลงานตัวเองแล้วแลบลิ้นหมั่นเขี้ยว
อ้าปากดูดผิวขาวใกล้จุดนั้นเพิ่มเติมรอยไปอีกหนึ่งจุด
แจ็คสันจิกนิ้วแก้แค้นเคืองๆเพราะรู้ว่าพรุ่งนี้ตัวเองต้องมีปัญหาแน่ๆ
“หึ งอนเหรอ”
คนตัวเล็กไม่ตอบ แต่เม้มปากมองด้วยตากลมคลอน้ำตา
แทนที่มาร์คจะรู้สึกผิดยิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ มือใหญ่ลูบตรงบั้นเอวอวบสอดแทรกเข้าใต้เสื้อแขนยาวตัวโคร่งที่คนตัวเล็กใส่อยู่
สัมผัสอุ่นหยาบของฝ่ามือปลุกอารมณ์หวามของคนตัวเล็กจนแทบจะทนทานเอาไว้ไม่ไหว
ส่งเสียงครางกล้าๆกลัวๆ
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงจูบแผ่วๆบนหน้าท้องที่บิดเกร็ง
เลื่อนปลายจมูกสูดกลิ่นหอมประจำตัวคนรัก ดันเสื้อขึ้นไปกองเหนือหน้าอกอวบ
แจ็คสันหน้าแดงก่ำหลบสายตาคมที่จ้องสภาพกึ่งเปลือยของตัวเอง
ชายหนุ่มสวมบทสิงโตหนุ่มอ้าปากครูดเขี้ยวกับผิวเจ้ากระต่ายขาวตัวจ้อย
เลียชิมเนื้อนวลสั่นระริกด้วยความเพลิดเพลินจนขึ้นรอยแดงเต็มไปหมด
ลากลิ้นเชยชิมจุดแดงก่ำ ตวัดหยอกล้อกับยอดอกแข็งชูช่อแสนน่ารัก
ครอบริมฝีปากดูดสลับทั้งสองด้านอย่างเท่าเทียม
“พร้อมแล้วนะ”เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูแดง
ขบกัดเรียกเสียงครางหวาน นิ้วเรียวถอยออกไปจากช่องทางและถูกเติมเต็มแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า
คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกโยกสะโพกจะหนีแต่มาร์คก็รู้ทัน
จับเอวเล็กตรึงไว้กับฟูก ค่อยๆขยับเบียดตัวตนเข้าไปช้าๆอย่างไม่ต้องการให้คนรักเจ็บตัว
มีแจ็คสันยกตัวกอดคอแกร่งกัดบ่าแข็งระบายความเสียวซ่าน
จนสิ้นสุดความยาวที่เข้าไปได้ก็หมดแรง ทิ้งตัวนอนเปลี้ยอยู่ใต้ร่างคนเอาแต่ใจ
“พี่แม่ง...”
“ทำให้พี่หึงทำไมล่ะ”
“อ่า...อย่างี่เง่า...อึก มาร์ค...”เริ่มพูดไม่เป็นคำเพราะแรงด้านล่างเริ่มส่งเข้าออกด้วยความเนิบนาบแต่ก็เสียวจนแทบขาดสติ
“มันเป็นงาน”
“ก็รู้”มาร์คยอมรับ เขารู้ว่ามันเป็นงาน
แต่ใครจะอยากเห็นแฟนตัวเองไปเดตกับคนอื่น
ตอนแรกว่าจะปล่อยไปแต่ก็มีแต่ประโยคนั้นที่มันค้างคาในใจเขา
“อ๊ะ! มาร์ค อือ ทำไมทำแรง
อ่ะ อูย”คนตัวเล็กร้องเหวอตั้งตัวไม่ทันกับจังหวะที่แรงขึ้นกะทันหัน
สะโพกผอมดุนหันเข้ามาหนักหน่วงรุนแรงจนร่างเล็กสั่นคลอนแทบจะเลื่อนหลุดจากฟูก
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง มือเล็กปะป่ายกอดหลังผอมจิกไว้ระบายอารมณ์ น้ำตารื้นขอบตากลม
“มาร์ค เบาหน่อย...อือ...กากาเจ็บ อึก”
กากา...คำที่เรียกความรู้ผิดชอบของชายหนุ่มขึ้นมาอีกครั้ง
ผ่อนแรงลง มองใบหน้าน่ารักที่ซุกหน้ากลั้นน้ำตาอยู่ตรงหน้าอกเขา แค่ซุกซนเหมือนลูกหมาตัวเล็กๆ
นั่นแหละ นิสัยของแจ็คสันล่ะ
...ดูเหมือนอยากให้คนสนใจ
แต่ถ้าใครดุหรือรุนแรงมากไปก็จะกลายเป็นการทำร้ายอย่างฉกาจฉกรรจ์...
“กับจูฮยอนใจเต้นแรงรึเปล่า...”
คนตัวเล็กผวาตัวกอดคนที่โถมร่างเข้ามาทั้งตัว
โอบกอดไว้แน่นราวกับกลัวว่าคนในอ้อมกอดจะหายไปไหน
รัวสะโพกเข้ามาให้ใกล้ชิดกันจนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นกระหน่ำใต้อกของกันและกัน
“เต้นแรงกว่าตอนทำกับพี่รึเปล่า”
“อ๊ะ มาร์ค อ๊า!!!”
เสียงแหบหวานครางยาวปลดปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องผอมล่วงหน้า
ก่อนที่มาร์คจะครางเสียงต่ำ มอบจูบเร่าร้อนอ่อนหวานและกระตุกกายฉีดของเหลวอุ่นเข้าชะโลมจองพื้นที่ด้านในจนหมดสิ้น...
ทั้งสองหอบแฮ่ก โอบกอดกันแบบนั้นสักพัก
แล้วมาร์คก็พลิกคนตัวเล็กขึ้นไปนอนบนกายทั้งการยังไม่ถอนกายออก
แจ็คสันซบใบหน้าลงบนอก ฟังเสียงหัวใจเต้นแรงของคนรัก
นึกไปถึงคำพูดของมาร์คเมื่อครู่
“ผมไม่ได้ใจเต้นกับจูฮอน...”
“หืม?”มาร์คผงกหัวขึ้นมา
เขาได้ยินที่แจ็คสันพูดไม่ชัดนัก
คนตัวเล็กยันตัวขึ้นเล็กน้อย ประกบจูบอ่อนหวานเบาๆ
จับมือแกร่งขึ้นมาวางบนหน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง
“ผมใจเต้นแรกแบบนี้...กับพี่แค่คนเดียว”
“...”
“กาการักอี้เอินคนเดียว”คนตัวเล็กยิ้ม
กอดคนตัวผอมแน่น หัวเราะแซวคิดคัก “...อ่า ใจพี่เต้นแรงจัง”
“พี่ก็ใจเต้นแค่กากาคนเดียว...”บอกเสียงอบอุ่น
จูบซับหน้าผากชื้นเหงื่อของคนรัก “แต่อย่าทำให้พี่หึงบ่อยๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“ว้า ดุจังเลย”เจ้าตัวกลมบนตัวยังเล่นลิ้นเล่นตัว
หัวเราะคิกคักไม่สนใจคำเตือน แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะปลายนิ้วเรียวที่ตัวเองจับไปวางบนอกเมื่อครู่ดีดยอดอกแข็งของตัวเองไปมา
“งั้นก็คงต้องสอนกันอีกสักรอบสินะ”
แววตากระหายเหยื่อของสิงโตกลับมาอีกครั้ง
เจ้าลูกหมาตัวน้อยถึงกับสั่นระริก รู้สึกถึงความคับแน่นในกาย บ่งบอกว่าคืนนี้เขาคงไม่ได้นอนง่ายๆ
...สิงโตขี้หึงเอ๋ย!!!...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แล้วสภาพวันต่อมาก็อย่างที่เห็นกันแหละครับ
เพราะมาร์คคนเดียวเลย!!!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น