[SF] Scruff (MarkSon)
Scruff
Mark x Jackson
เปลือกตานวลกระพริบปรือเปิดและหลับลงไปอีกครั้งเมื่อไม่สามารถฝืนมองผ่านทะลุความมืดได้
มันอาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าหากจะแสร้งทำตัวราวกับคนที่กำลังหลับใหล แต่การแสดงของผมคงห่วยแตกเพราะหูได้ยินเสียงเสียดสีกันของผ้าข้างตัว
สัมผัสติดเย็นของนิ้วเรียวลากจากข้างขมับขาวเลื่อนลงไปเล่นกับติ่งหูแดงของผมอย่างต้องการจะหยอกเย้าและไปหยุดชะงักที่หลังคอ
ผมสูดลมหายใจเข้าทันพอดีกับที่ริมฝีปากอิ่มแดงโดนปิดด้วยริมฝีปากอีกคู่
จมูกรั้นยู่เล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นควันบุหรี่ลอยมากับผิวกายและรสจูบของอีกคน
มันเย็นและอบอวลไปด้วยไอสีหม่น ในคราแรกผมเกลียดมันจนแทบจนแทบจะเดินหนีทันทีที่ได้กลิ่น
แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกหลงใหลมันขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
มือที่นิ่งอยู่ข้างตัวเริ่มลูบไปถึงบ่าแข็งผอม
ปลายนิ้วเล็กลูบวนกับผิวเนื้อเย็นและหยุดวางบนส่วนแข็งๆของกระดูกหลังคอของอีกคนขณะเปลี่ยนองศาใบหน้าให้สัมผัสกันได้มากขึ้น
ปากล่างผมคงจะช้ำเลือดน่าดูหลังจากโดนดูดและกัดขนาดนี้
รสฝาดคอของเหล็กปะปนมากับรสจูบของเรานอกเหนือจากกลิ่นบุหรี่เย็นๆ
อ่า...ผมอาจเป็นโรคจิตได้หากบอกใครต่อใครว่าแบบนี้มันเซ็กซี่ชะมัด และผมก็ไม่อาจหยุดตัวเองได้แม้ว่าอีกฝ่ายจะชอบกัดจนเลือดไหลก็เถอะ
ผมหลุดร้องเสียงเบาในลำคอและจิกหลังคออีกคนเป็นการประท้วงเพราะเขี้ยวขาวจงใจสะกิดสะเก็ดแผลที่ริมฝีปากแถมยังดูดกลืนเลือดผมอย่างกับแวมไพร์กระหายเลือด
เขาหัวเราะและหยุดจูบนี้ด้วยการจูบแก้มผมเบาๆ
ผมได้ฤกษ์ลืมตาเสียทีหลังจากให้มันพักมาสักระยะ
ใบหน้าหล่อเหลาขาวใสในระยะใกล้ทำให้ใจผมสั่นเสมอ และเขาก็มักจะทำให้ผมอับอายด้วยการยิ้มจนเห็นเขี้ยวและลดตัวไปจูบหนักๆบนหน้าอก
เหนืออวัยวะที่กำลังสูบฉีดเลือดแรงอย่างตอนนี้
ผมสะบัดตัวได้นิดหน่อยตามที่ร่างกายจะเอื้ออำนวยเป็นการบอกเชิงขัดขืนว่าไม่อยากให้เขากอด
อากาศตอนกลางคืนของที่นี่มักจะหนาวแบบนี้เสมอ แถมตัวเขาก็ยังจะเย็นเยียบแบบนี้อีก
แต่เขาก็ไม่สนหรอก เล่นโถมตัวมากอดจนผิวเขาเสียดสีกันขนาดนี้
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกเซ็งๆ
“ข้างนอกไม่หนาวรึไง”
“หนาวสิ”เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูผมพร้อมขบลำคอผมเบาๆ
ให้ตายเถอะ! เขาเป็นผู้ชายที่รับมือได้ยากจริงๆ
“แล้วออกไปทำไม”
คราวนี้เขาหัวเราะขำ
เปลี่ยนจากกอดแน่นมาลุกคร่อมตัวผมอีกครั้ง “ก็กลับมาแล้วนี่ไง เด็กดื้อ”
“ไปซื้อบุหรี่เหรอ”ผมเงยหน้าถามเขา
เขาแค่จุดยิ้มบนริมฝีปากและจูบผมอีกครั้ง
“แค่ออกไปสูบด้านนอก
ไม่ได้ไปไหน ไม่อยากทิ้งเด็กดื้อไว้คนเดียว”
“ถ้าเห็นว่าเป็นเด็กแล้วจะมากอดทำไม”เสียงผมมันดูฮึดฮัดเกินไปหรือเปล่านะ...อืม...ช่างเถอะ
เพราะร่างของเขาถอยออกไปแล้ว ผมควรจะดีใจใช่ไหมล่ะที่จะได้ซุกตัวในผ้าห่มอุ่นๆต่อแทนที่จะอยู่ในอ้อมแขนเย็นๆนั่น
แต่...เมื่อกี้อุณหภูมิของเขาก็อุ่นพอดีแล้วนะ...อ่า ไม่ได้เสียใจหรอก
แค่เสียดายนิดๆเท่านั้นเอง
“นายรู้เรื่องนี้ดียิ่งกว่าใคร”เขากลับมาแล้ว
พร้อมขวดน้ำหนึ่งขวด ผมหลบตาเขา กลัวว่าจะเห็นหยาดน้ำเล็กๆบนขอบตา แต่อย่างที่ว่า
การแสดงของผมมันห่วย แทนที่เขาจะผ่านไปกลับก้มลงมาจูบซับน้ำตานั่นแทน
ริมฝีปากร้อนซับซ้ำๆตรงจุดเดิมจนแน่ใจว่าผมหยุดร้องไห้ เขาถึงผละออกไปเล็กน้อย
กรอกน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ในขณะที่นิ้วเรียวก็ดันเม็ดแคปซูลจรดบนปากผม
ตาคมของเขามองผมดุๆทันทีที่เห็นว่าผมกำลังกลายร่างเป็นเด็กดื้อไม่ยอมกินยา
เขาดันมันเข้ามาจนได้ ริมฝีปากประกบตามลงมา
ทั้งยาและน้ำไหลลงคอผมหมดแล้วแต่คนบนตัวเขาก็ไม่ยอมถอยออกไป
ลิ้นเรียวเอ็นดูผมเสียจนอ่อนยวบ
จะจูบเก่งไปไหนนะ
ให้ตายเถอะ
ผมคงจะเคลิ้มไปดีๆอยู่หรอกถ้าผ้าห่มบนตัวถูกเลื่อนลงไปกองที่ข้อเท้าให้อากาศเย็นๆโลมตัวผมเสียจนเย็นเยือก
มือหยาบลูบจากไหล่ผมลงไปตามลำแขน
กางเกงยีนบนตัวเขาเสียดสีสะโพกผมและอะไรบางสิ่งในนั้นก็ดุนดันเสียหน้าผมร้อนฉ่า
ผมคว้าคอเขาหมับจิกเบาๆอย่างที่เคยชิน ดันลิ้นร้อนออกและส่งสายตาค้อนขวับไปให้
“กินยาแล้วทำต่อเนี่ยนะ
สูตรไหนอีกเนี่ย”
“หึ สูตรพิเศษสำหรับนายไง”เขายิ้มหวานหลอกล่อ
แต่ผมไม่หลงกลหรอกนะ หลังจากผ่านช่วงเวลาเร่าร้อนเมื่อตอนหัวค่ำจนผมสลบคาเตียงและร่างแทบพัง
ผมรู้สึกว่าวันนี้เขาชักจะทำตามใจตัวเองมากไปแล้ว
“ไม่อยากได้สูตรพิเศษเลยแฮะ”ผมบ่นเสียงดังพอให้เขาได้ยิน
แม้ว่าจะทรมานเส้นเสียงที่ตอนนี้มันแหบพร่าไปแล้วก็ตาม “hey!
do this with only me, OK?”
เขาดูอึ้งไปนิดๆแล้วหัวเราะเสียงดัง
เฮ้ อย่าหัวเราะมากสิ ตัวนายกระเทือนมาโดนสะโพกฉันนะ! มันเจ็บรู้ไหมเนี่ย!!! ผมไม่อยากพูดก็เลยบีบต้นคอเขาไปแรงๆ
มันเป็นนิสัยที่ผมชอบทำกับเขาแค่คนเดียวน่ะ ผมว่าเขาดูเหมือนกระต่ายนะ ก็เลยบีบคอบังคับเอาซะเลย
จิกเล็บเวลาไม่พอใจ บีบแน่นเวลาต้องการเตือน ลูบคลำตอนรู้สึกดี ครูดเล็บตอน...
เอ่อ ช่างมันเถอะ ผมว่าเราชักจะไกลจากฝั่งเกินไปแล้ว
พอโดนผมบีบเตือนเขาก็พยายามหยุดหัวเราะด้วยสีหน้ากลั้นขำน่าอึดอัดนั่น
แต่แล้วจู่ๆก็ก้มลงมาปิดปากผมอีกรอบ ให้ตาย!!
พรุ่งนี้ผมคงออกจากห้องไม่ได้แน่ๆ ปากบวมตุ่ยเหมือนโดนผึ่งต่อยขนาดนี้
และเขาคงรู้ว่าผมกำลังจะโกรธถึงได้มาคลอเคลียข้างแก้มพร้อมกระซิบคำสั้นๆข้างหู
“only
you…with you…ducky” (แค่คุณ...กับคุณ...ที่รัก)
“Ducky?…Sounds awfully greasy” (ที่รัก?...ฟังแล้วเลี่ยนชะมัด)
ผมทำหน้าหยีใส่
ถึงในอกมันจะกระหน่ำรัวไปด้วยเสียงกลอง ของแบบนี้ใครจะยอมเผยไต๋ง่ายๆกัน (ถึงจะพูดคำนี้หลังจากใช้ถุงยางไปหมดกล่องในคืนเดียวแล้วก็เถอะ)
“hey…Ducky” (นี่...ที่รัก)
“Yep…” (ว่า...)
“sick
my duck?”
“E!
nasty!!!” (อี๋! ไอ้ลากมก!!!)
เขาหัวเราะอีกครั้ง
แต่คราวนี้ไม่หัวเราะเปล่า กลับเข้ามาคร่อมแถมถ่างขาผมออกซะงั้น ให้ตายเถอะ! ไอ้คนลามกนี่! ผมกลับตัวทันไหมเนี่ยฮะ! สงสัยจะไม่ทัน นั่น! คว้าอาวุธไวเชียวนะ
เหอะ...คืนนี้ผมคงเสร็จหมอนี่อีกหลายรอบ เอาเถอะ เสียบมาก็จิกกลับ งานนี้ไม่ใครก็ใครต้องแผลซิปเลือดนองกันไปข้างล่ะ!!!
(แต่เหมือนว่าผมจะแพ้นะ กับอีแค่เล็บจะไปสู้มังกรได้ยังไง
ใช่ซี้...แบะปากหมั่นไส้แรง)
---แต่งอะไรลงไป
5555555555555555555555 ทำไมน้องดูขี้บ่นขี้แซะ ถถถถถถ รักลูกดอกจึงหยอกลูกเล่น
#น้องหวัง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น