Ficion By Silverfeather29

Fire . Sugar . Love Mark X Jackson ของเหลวสีทองอำพันในแก้วใสทรงสูงตั้งตรงใช้ยกส่องมองภาพคนมากมายในงานด้วยความเบื่อหน่าย คุณนายที่แต่งตัวหรูหราระยิบระยับด้วยเครื่องเพชรราคาแพงตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับของพวกนั้นจะทำให้ทุกคนลืมรอบเอวขนาดมากกว่าสี่สิบของพวกเธอได้ พวกผู้ชายในชุดสูทก็จับกลุ่มกันตามมุมห้อง พูดคุยโอ้อวดกันเรื่องธุรกิจ บรรยากาศปกติที่พบทุกครั้งตอนพ่อบังคับให้เขามาออกงานบ้าง ทั้งที่เขาอุตส่าห์หนีออกมาเที่ยวถึงฮ่องกงนี่แท้ๆ น่าสะอิดสะเอียนจนอยากขย้อนของเก่าออก แต่ก็ทำได้แค่สวมใบหน้าเย็นชาเรียบเฉย ทำหน้าไม่รับแขกเพื่อไล่ทางบรรดาผู้คนที่กำลังคิดจะมาเชื่อมสัมพันธ์กับเขาทางอ้อม ยืนพิงกำแพงข้างห้องไม่สบตาไม่สนใจใคร จะมีเหลือบตามองบนเวทีบ้างเพื่อรอเวลาประธานเปิดงาน พอถึงเวลานั้นเขาจะได้เข้าไป แนะนำตัว แสดงความยินดีและขอตัวกลับเพราะมี ‘ ธุระด่วน ’ อยู่ร่วมงานต่อไม่ได้ ...ถึงจะโดนพ่อบ่นหูชา เขาก็ไม่สนแล้ว... งานเลี้ยงแสนจืดชืด...หน้ากาก เพชร มายา ผมเกลียดมัน แต่ผมก็ต้องอยู่กับมัน ผมกำลังแย่กับความหนาวเหน็บแสนเย็นชา แต่ในที่สุด...ผมก็พบคุณ...ไฟของผม

My happiness on Friday Mark X Jackson เย็นวันศุกร์แห่งชาติเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอย ไม่ว่าจะเป็นพนักงานบริษัท ข้าราชการหรือแม้กระทั่งนักเรียนนักศึกษา เพราะหลังจากวันนั้นไปอีกราวๆ 48 ชั่วโมงคือเวลาแห่งการพักผ่อนในรอบหนึ่งสัปดาห์ แจ็คสันหอบร่างเหงื่อซกของตัวเองลงมาชั้นหนึ่ง แสกนนิ้วลงเวลากลับ แล้วรีบร้อนวิ่งไปหน้าบริษัทเพื่อรอรถโดยสารประจำทางที่ไม่ได้ขึ้นมาสักพักแล้ว แต่เพราะรถคัดโปรดของตัวเองเดี้ยงคาที่จอดรถต้องหามเข้าอู่ไปเมื่อวาน วันนี้เลยต้องกลับมาเบียดเสียดคนกลับคอนโดที่ไม่ได้อาศัยอยู่คนเดียว พอเบียดตัวเองหาที่ยืนบนรถโดยสารได้แล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโปรแกรมแชทสีเขียวขึ้นมากดสติ๊กเกอร์ตัวหน้าเหนื่อยส่งไปอ้อนคนที่น่าจะกลับไปถึงห้องก่อนแล้ว ไม่ต้องให้รอนาน ก็มีสายโทรเข้ามาแทบจะทันที “มาร์คถึงห้องแล้วเหรอ?” ‘ สักพักแล้วครับ ตอนนี้อยู่บนรถเหรอ? ก็บอกว่าจะไปรับไง ’ น้ำเสียงทุ้มติดดุจากคนขี้ห่วงลอยมาตามสายเรียกยิ้มกว้างบนใบหน้าขาวที่เริ่มระเรื่อแดงเพราะอากาศร้อนและพื้นที่อึดอัดจนแทบหายใจไม่ได้ “ไม่เป็นไรหรอก ใกล้แค่นี้เอง...จะให้ผมซื้ออะไรเข้า