[SF] My happiness on Friday (MarkSon)
My happiness on
Friday
Mark X Jackson
เย็นวันศุกร์แห่งชาติเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอย
ไม่ว่าจะเป็นพนักงานบริษัท ข้าราชการหรือแม้กระทั่งนักเรียนนักศึกษา เพราะหลังจากวันนั้นไปอีกราวๆ
48 ชั่วโมงคือเวลาแห่งการพักผ่อนในรอบหนึ่งสัปดาห์
แจ็คสันหอบร่างเหงื่อซกของตัวเองลงมาชั้นหนึ่ง
แสกนนิ้วลงเวลากลับ แล้วรีบร้อนวิ่งไปหน้าบริษัทเพื่อรอรถโดยสารประจำทางที่ไม่ได้ขึ้นมาสักพักแล้ว
แต่เพราะรถคัดโปรดของตัวเองเดี้ยงคาที่จอดรถต้องหามเข้าอู่ไปเมื่อวาน
วันนี้เลยต้องกลับมาเบียดเสียดคนกลับคอนโดที่ไม่ได้อาศัยอยู่คนเดียว
พอเบียดตัวเองหาที่ยืนบนรถโดยสารได้แล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโปรแกรมแชทสีเขียวขึ้นมากดสติ๊กเกอร์ตัวหน้าเหนื่อยส่งไปอ้อนคนที่น่าจะกลับไปถึงห้องก่อนแล้ว
ไม่ต้องให้รอนาน ก็มีสายโทรเข้ามาแทบจะทันที
“มาร์คถึงห้องแล้วเหรอ?”
‘สักพักแล้วครับ
ตอนนี้อยู่บนรถเหรอ? ก็บอกว่าจะไปรับไง’น้ำเสียงทุ้มติดดุจากคนขี้ห่วงลอยมาตามสายเรียกยิ้มกว้างบนใบหน้าขาวที่เริ่มระเรื่อแดงเพราะอากาศร้อนและพื้นที่อึดอัดจนแทบหายใจไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอก
ใกล้แค่นี้เอง...จะให้ผมซื้ออะไรเข้าไปไหม”
‘ไม่ต้องหรอก
พี่ซื้อมาแล้ว รีบกลับมาให้มาร์คกอดดีกว่าครับ’
“มีความอ้อน”ผมหัวเราะ
อารมณ์ดีสุดๆแม้จะต้องทนกับการจราจรแออัดและสารพัดกลิ่นจากรอบข้าง
ทุกอย่างดูเล็กน้อยไปเลย เมื่อเทียบกับต้นเหตุรอยยิ้มของเขาในสายโทรศัพท์
มาร์คอยู่ในสายกับผมจนกระทั่งถึงสายที่ต้องการจะลง
ผมขอวางสายไปเพื่อกระโดดลงจากรถ ขยับแขนยึกยักๆแก้เมื่อย เดินต่อไปอีกเกือบครึ่งกิโลถึงจะถึงหน้าคอนโดขนาดกลางที่ผมกับมาร์คลงเงินคนละครึ่งซื้อไว้หลังทำงานมาได้สักระยะ
ไขประตูเข้าห้องก็เห็นร่างสูงผอมเอนตัวพิงโซฟาดูโทรทัศน์จอกว้างรออยู่แล้ว
มาร์คหันมายิ้มอบอุ่นให้ผมอย่างทุกครั้ง รีบยิ้มกว้างคืนไปอย่างไม่ยอมแพ้
“ยินดีต้อนรับกลับบ้าน”
“กลับมาแล้วครับ”
กำลังถอดรองเท้า
ดวงตากลมก็สะดุดกับกล่องพัสดุขนาดกลางหลังตู้เก็บรองเท้า ตีหน้ากล่องว่าส่งมาถึงผม
เหมือนมาร์คจะรู้เลยพูดตามมา
“อ้อ
มีพัสดุส่งมา ไปสั่งของอะไรมาอีกเหรอเราน่ะ”
“กางเกงอ่ะ
ที่ให้ดูวันนั้นไง จำไม่ได้เหรอ”ตอบกลับไปพลางหอบทั้งกล่องทั้งกระเป๋ามานั่งข้างๆคนที่อยู่ในชุดลำลอง
พอนั่งปุ๊บมาร์คก็ส่งมือมายีผมผมจนยุ่งเหมือนทุกครั้ง
ทำหน้ายู่ไม่พอใจส่งไปให้แล้วกลับมาแกะกล่องด้วยมือเปล่า
เอาซะกล่องกระดาษยุ่ยไปเป็นทรง
“ขี้เกียจเอ๋ย”
มาร์คกลั้วหัวเราะ
ลุกขึ้นมาดูด้วยว่าในกล่องมีอะไร มาร์คชอบบ่นว่าของในเน็ตมันไม่ได้คุณภาพ แล้วผมก็ดันชอบสั่ง
ได้ของดีบ้าง เก๊บ้าง ถ้ารอบไหนได้ของเก๊ก็จะโดนบ่นไปอีกเป็นครึ่งวันว่าเปลืองเงิน
แต่ถ้ารำคาญมากหน่อยก็เดินเข้าไปอ้อนปิดปากซะก็จบเรื่อง
“...”
“...”
“เอ่อ...ท่าจะได้ของเก๊อีกแล้วอ่ะพี่
แหะๆ แต่มันก็ใส่ได้นะ”
แจ็คสันเอ่ยขึ้นมาคนแรกหลังเกิดเดธแอร์เมื่อทั้งสองเห็นสภาพของที่สั่งมา
มาร์คทำหน้านิ่งจนน่ากลัว
“ไม่ให้ใส่”
“แต่ซื้อมาแล้วนา”อดเสียดายไม่ได้
ถึงมันจะ...เอ่อ...แปลกๆ แต่ก็ไซส์ก็พอใส่ได้นะ
“จะใส่ไปยั่วใครข้างนอกนั่นรึไง
ถึงได้สั่งไอ้กางเกงตัวนี้มา”
มาร์คโกรธแล้ว
“ไม่ใช่โว้ย
ภาพในเน็ตมันเป็นแค่ลายเชือก ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะ...เอ่อ...แหวกจริง”
ไอ้กางเกงเจ้ากรรมเป็นกางเกงรัดข้อสีเทาเข้มคล้ายสียีน
แปลกประหลาดเพราะตรงที่สมควรเป็นตะเข็บข้างเรียบร้อยกลับแหวกออกเกือบหนึ่งนิ้วร้อยประกบกันด้วยเชือกหนาลากสูงจนถึงสะโพก...ใช่
ยันสะโพก
“...”มาร์คยังหน้านิ่งอยู่แม้จะอธิบายไปแล้วก็ตาม
ผมไม่อยากให้อีกคนโมโห รีบยัดกางเกงกลับลงกล่อง ขยับตัวเข้าไปชิดเกือบเบียดขึ้นตักหนา
ส่งมือไปคล้องลำคออีกคนพลางช้อนตามอง ท่าประจำเวลาจะอ้อนให้อีกคนหายโกรธ
“ไม่โกรธนะครับ
ผมไม่กล้าใส่ออกไปข้างนอกหรอก น่าอายจะตาย”
“แล้วสั่งมาทำไม”มาร์คเปิดปากพูดเสียงเรียบ
แต่มือยกมาประคองสะโพกผม ดูท่าจะเริ่มหายหงุดหงิดแล้ว
“ก็บอกแล้วไงว่าภาพในเว็บมันไม่เหมือนของจริง”
“...ไปอาบน้ำไป”
“หายโกรธยัง?”
“...คิดก่อน”
“พี่มาร์คง้าบบบ”คนตัวเล็กส่งเสียงอ้อน
เอาจมูกถูไถแก้มตอบหวังให้อีกคนหายโกรธ แต่คนเป็นพี่ยักคอหนี ส่งสายตาดุๆกลับมา
“ไปอาบน้ำก่อนไป
พี่ขอคิดก่อน”
“เง้อ...ก็ได้”ผมยอมแพ้
เดินเข้าห้องนอนไปชำระร่างกายเหนียวเหนอะ ลองมาร์คพูดแบบนี้แสดงว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ผมก็ไม่อยากจะกวนต่อด้วย แฟนผมน่ะ เหมือนใครที่ไหนกัน
ใช้เวลาขัดๆถูๆตัวเองเกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อฮีลตัวเองจากวันทำงานแสนเมื่อยล้า
หยิบผ้าเช็ดตัวห่อส่วนล่างเอาไว้ลวกๆ
เดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมาร์คนั่งไขว่ห้างรอบนเตียงอยู่แล้ว
“อ้าว
ไม่ไปกินข้าวอ่ะพี่”
“รอนาย...นี่แจ็คสัน”
“หืม?
ว่าไงครับ”ผมส่งเสียงตอบรับขณะหาชุดนอนมาสวม หันหลังให้คนรักเลยไม่เห็นว่าชายหนุ่มคนพี่กำลังมีสีหน้าแบบไหน
“ใส่กางเกงตัวนั้นนอนสิ”
“กางเกงตัวไหน?”
“ตัวใหม่นั่นแหละ”
แก้มกลมแดงเรื่อทันทีที่หันกลับไปมองใบหน้าคนพูดที่ตอนนี้ปรากฏดวงตาวาววับแสนคุ้นเคย
จะไม่ให้คุ้นได้ไง เห็นสายตาแบบนี้ทีไรผมไม่เคยได้นอนเร็วหรอก
“พี่มาร์ค
วันนี้ผมเหนื่อยนะ”
“อยากให้พี่หายโกรธไหม”
...โธ่
มาส่งสายตาแบบนี้ได้ก็แสดงว่าพี่หายโกรธผมแล้วป่ะล่ะ อยากให้ใส่ยั่วก็บอกเหอะ
ไอ้แฟนลามก...
“เออๆ
ก็ได้ ออกไปรอผมที่โต๊ะเถอะ หิวข้าวจะแย่แล้วอ่ะ”
...ยอมก็ได้ครับ
วันศุกร์แห่งชาติ แต่ไหนๆก็ขอกินข้าวก่อนโดนกินเองเถอะนะ หิวไส้กิ่วแล้ว...
พี่มาร์คเดินออกไปโดยดี
ส่วนผมก็ทำใจเดินไปหยิบกางเกงเจ้ากรรมมาคลี่มอง
...ใส่แล้วมันจะเย็นๆป่ะวะ
เฮ้อ...
มาร์คเดินยิ้มกริ่มมารอที่โต๊ะอาหารขนาดสองที่นั่งข้างหน้าต่างบานใหญ่
มุมโปรดของทั้งผมและคนที่ยังอยู่ในห้องนอน
ตอนแรกก็ยอมรับว่าโกรธที่อีกคนสั่งอะไรแผลงๆมาอีกแล้ว แค่คิดว่าแจ็คสันจะใส่กางเกงแหวกเห็นไปถึงไหนต่อไหนให้คนอื่นได้เห็นผิวขาวจัดที่เป็นของผม
(?) ก็หึงจะบ้าแล้ว แต่พอตั้งสติคิดไปอีกนิดว่าถ้ามีแค่ผมที่ได้เห็น
มันก็คงซะเซ็กซี่ใช่เล่นเลย
“พี่ทำไมยังไม่กินอ่ะ
ไม่หิวเหรอ?”ไม่ทันจะได้คิดอะไรอย่างอื่นต่อเสียงแหบห้าวก็เอ่ยขึ้นมาใกล้ๆ
ผมหันไปมองเขาแล้วยิ้มกว้าง สายตาผมก็คงจะวิบวับถูกใจนั่นแหละ เขาถึงได้หน้าแดงก่ำขนาดนั้น
...อ่า
เด็กน้อยของผม...
อย่างที่คิดว่าถ้าแจ็คสันใส่มันต้องเซ็กซี่จริงๆ
เนื้อตัวขาวๆแน่นๆเล็กๆน่าจับน่าฟัดอย่างแจ็คสัน พอใส่กางเกงแหวกข้างเห็นผิวขาววับแวมผ่านร่องเชือกแล้วเพิ่มดีกรีความฮอตขึ้นอีกเท่าตัว
แถมเจ้าตัวยังสวมเสื้อกล้ามสีดำตัดกับผิวขาวสว่างแหวกข้างลงมาอย่างจงใจให้ทั้งแหวกบนแหวกล่าง
นี่ทดสอบความอดทนผมเหรอ?
“มานั่งนี่สิ”ผมตับตักให้เขารู้ว่าต้องมานั่งตรงไหน
แจ็คสันส่ายหน้าขวับ
“อะไรพี่
อย่าเพิ่ง ผมจะกินข้าว หิว”คนตัวเล็กงอแง เขาคงหิวจริงๆ แต่ผมไม่ได้จะกินเขาตอนนี้เสียหน่อย
ก็แค่ให้มานั่งตักเอง
“มาเถอะน่า
พี่ไม่ได้ทำอะไรเราตอนนี้สักหน่อย”
“เออๆ
เอาแต่ใจว่ะ”ถึงอย่างนั้นก้นอวบๆนั่นก็มาประทับบนหน้าตักผมอย่างที่ต้องการจนได้...ฟิน
กลิ่นสบู่หอมๆ
เนื้อนวลนิ่มๆกับสะโพกอวบงอนบดหน้าตักทำเอาผมสติแทบกระเจิง แต่ผมเป็นคนรักษาสัญญา
ปล่อยให้แจ็คสันได้ทานข้าวเย็น เพราะรู้ว่าตอนเที่ยงเจ้าตัวคงลืมทานข้าวอีกแล้ว ตอนกลับมาถึงได้หิวโหยขนาดนี้
ใจอยากจะดุ แต่ก็ดุไปสามสี่ปีจนขี้เกียจจะดุแล้ว
สู้ซื้ออาหารกลับมารอรับเด็กหิวโซให้อิ่มเต็มคราบตอนเย็นไปเลยยังจะดีกว่า
ผมกินไปก่อนแล้ว
ตอนนี้เลยนั่งกอดเอวคอด บีบๆจับๆเนื้อตัวคนตัวเล็กไปเล่นไปพลางๆ
ถึงงานจะเครียดขนาดไหนแค่ได้กลับมากกกอดเนื้อนิ่มแบบนี้ผมก็พร้อมจะกลับไปสู้ทุกอย่างในชีวิตแล้วล่ะ
“พี่มาร์ค
หยุดเล่นท้องผมก่อน มันสยิวโว้ย”แจ็คสันร้องโวย หน้าแดงปลั่ง หันมาทำตาดุใส่ผม
จริงๆผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าลูบเพลินจนตอนนี้มือมันผลุบเข้าไปในเสื้อกล้ามแล้ว แหม่
ก็ผิวตัวเล็กลื่นน่าลูบทั้งตัวเลยนี่ครับ
ผมละมือออกมากอดเอวเล็กไว้เฉยๆจนอีกคนทานข้าวเสร็จ
ทันทีที่ช้อนกระทบจาน ผมก็รวบเอวเล็กดึงขึ้นยืน ลากพาอีกคนเข้าไปในห้องนอน
แจ็คสันไม่ได้โวยวายอะไร แค่พึมพำเสียงเบาเป็นเชิงว่าจะรีบร้อนไปไหน รีบสิ
ก็ผมคิดถึงเขาจะแย่ สัปดาห์ที่ผ่านมาเราทำงานหนักกันทั้งคู่ กลับมาก็ตีหนึ่งตีสอง
เวลาคุยกันก็แทบไม่มี ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอย่างว่าเลย
ผมดันแจ็คสันลงไปนั่งบนเตียง
คนตัวเล็กจับมือผมไว้ ถามเสียงอ้อมแอ้ม
“จะทำจริงเหรอ?
ผมเหนื่อยนะ”
“เหนื่อย
แต่ไม่ใส่อะไรข้างในนี่พี่ควรคิดยังไงครับ”ผมยิ้มเย้าพลางสไลด์นิ้วเข้าไปเขี่ยสะโพกเปลือยเปล่าใต้กางเกงเจ้าปัญหา
แจ็คสันหน้าแดง แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรต่อ ผมรู้
ว่าแจ็คสันก็คงคิดถึงผมเหมือนกันนั่นแหละ
“คืนนี้อยู่ข้างบนให้พี่ได้ไหม?”ผมประสานมือเล็กวางลงข้างสะโพกกลม
สบสายตาอ้อนวอนคนรักซึ่งรีบเบี่ยงสายตาด้วยท่าทีเขินอาย...น่ารักว่ะ...ขอฟัดเลยได้ไหม
“ขออะไรน่าอายวะพี่
ก็บอกว่าเหนื่อยไง”
“ครึ่งทางก็ได้
นอกนั้นพี่จัดเอง”
แจ็คสันมีท่าทีลังเลใจ
เม้มริมฝีปากช้อนตาขึ้นมองผม “รอบเดียว โอเคไหม?”
“ได้ครับ”ผมรีบตอบรับ
แม้จะคิดถึงขนาดไหน แต่ผมก็ไม่ลืมหรอกว่าแจ็คสันก็เหนื่อยจากการทำงาน
ให้เขาได้พักผ่อนวันนี้ แล้วจัดเต็มพรุ่งนี้ก็ไม่เสียหาย...จริงไหมครับ (ยิ้มเจ้าเล่ห์)
ผมนอนลงบนเตียง
รอให้คนตัวเล็กจัดการภารกิจของเขา แจ็คสันนั่งคร่อมสะโพกผม ยิ่งทำให้เนื้อสะโพกขาวๆแนบไปกับรอยปริกางเกง
ก้มตัวลงมาคร่อมผมไว้ทั้งร่าง ดวงหน้าน่ารักลอยห่างจากใบหน้าผมไปไม่ถึงนิ้ว
กลิ่นหอมๆยั่วยวนผมไม่แพ้แผงอกเล็กประดับติ่งไตสีสดที่แค่เหลือบตาลงไปก็จะปะดะอยู่เต็มตา
มือเล็กประคองแก้มตอบ
สบสายตาเชื่อม ค่อยๆละเลียดจูบหวานๆเสิร์ฟเป็นออเดิร์ฟ
กดน้ำหนักสะโพกบดเบียดส่วนกลางลำตัวมาร์คผ่านเนื้อผ้าบางๆเร่งปฏิกิริยา
เลื่อนมือลงมาสัมผัสลำคอ แผงอกแข็งแรงและหน้าท้องแน่นปั๋ง
ถึงมาร์คจะไม่มีกล้ามปูแต่ไอ้ลอนหน้าท้องบางๆที่จะออกมาเวลาออกแรงบนตัวเขามันเซ็กซี่จนน่าขบลงไปให้เกิดรอยเลยล่ะ
มือร้อนของคนด้านล่างเริ่มเคลื่อนไหวหลังเราจูบกันได้สักพัก
มาร์คลูบเอวเล็กอย่างหลงใหล บีบคลึงหนักบ้างเบาบ้างตามอารมณ์ในขณะนั้น
คลึงนิ้วโป้งเหนือสะโพกทั้งสองด้านอันรู้ดีว่าเป็นจุดอ่อนไหวของแจ็คสัน
คนตัวเล็กเกร็งสะโพกสั่นริก ครางเสียงต่ำในลำคออย่างรู้สึกดี
จูบหวานๆเริ่มร้อนระอุขึ้นตามแรงบีบรั้ง
เสียงแลกน้ำลายดังออกมาบางจังหวะที่ผละริมฝีปากออกจากกันแล้วก็บดลงไปใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มาร์คครางต่ำทนไม่ไหว
กอบกุมก้อนเนื้อนิ่มบนสะโพกบีบคลึงหนักๆให้คนตัวเล็กรู้ตัวว่าควรทำอะไรต่อ
แจ็คสันผละจูบออกมาหอบหายใจ
ดวงตากลมคลอน้ำหยาดเยิ้มยั่วยวน
ก้มลงจุ๊บปากคนรักอีกรอบก่อนไต่ตัวเองขึ้นมาบนร่างผอมสูงเพื่อหยิบน้ำยาหล่อลื่นและถุงยางอนามัย
“อ๊ะ
พี่ อย่าเพิ่ง”ร้องเสียงอ่อนบอกคนใจร้อนที่ตอนนี้เริ่มขบต้นขาเขาผ่านเนื้อกางเกงแถมยังบีบก้นเขาหนุบหนับๆ
“เร็วสิ”
“อื้ม
นอนลงไปก่อน”ขยับตัวลงกลับไปนั่งเหนือสะโพกที่เดิม สบตาคนตัวสูง
มองซองสี่เหลี่ยมในมืออย่างลังเลใจ
“มีอะไรเหรอครับ?”มาร์คถามเพราะจู่ๆคนตัวเล็กก็มีท่าทีแปลกๆ
มองมาร์คสลับกับถุงยางไปมา
“วันนี้ไม่ใช้มันได้ไหม”
“หืม?
แต่แจ็คสันไม่ชอบนี่”
“ก็...พี่ชอบ...”
...น่ารัก!
น่ารักเกินไปแล้ว!...มาร์คร้องในใจ
ที่ผ่านมาพวกเขาใช้มันตลอดเพราะแจ็คสันขี้เกียจเอามันออกหลังเสร็จกิจ
แต่วันนี้กลับน่ารักเอาอกเอาใจเขาแบบนี้นี่มันชักจะทำใจเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆแล้ว
“ตามใจแจ็คสันเลยครับ”
คนตัวเล็กพยักหน้าวางซองสี่เหลี่ยมไว้ที่เดิม
หยัดตัวนั่งหลังตรง เทน้ำยาหล่อลื่นลงบนนิ้ว
ดวงตากลมสบตาเขาอย่างเขินอายแต่ก็ไม่ผินหน้าหลบไปไหน ขณะที่ส่งมือไปเบิกช่องทางด้านหลังของตัวเอง
มาร์คกัดปากกลั้นอดทนต่อแรงยั่วเย้าของคนตรงหน้า
ทำหน้าที่แฟนที่ดีบีบนวดตามเนื้อตัวผ่องกระตุ้นอารมณ์เคลิบเคลิ้มให้ต่อเนื่องไม่ขาดจังหวะ
ยกกายขึ้นมากดจูบบนๆเหนือแผ่นอกเล็ก ละเลงลิ้นร้อนรอบตุ่มไตชูชัน
“อ๊า
พี่ อื้มมม ดี”
แจ็คสันส่งเสียงครางพอใจ
ยกมือด้านที่ว่างขยุ้มเส้นผมคนเป็นพี่
กัดปากร้องซี๊ดเสียวทันทีที่ฟันคมๆขบจุดอ่อนไหวบนแผ่นอกด้วยความหมั่นเขี้ยว
“งือ
อย่ากัด มันจะช้ำ”ส่งเสียงเตือนค้อนๆเพราะมาร์คเริ่มสนุกเกินพอดีไปนิด
มาร์คหัวเราะในลำดูดดึงหนักๆไปอีกรอบแล้วหันไปกดจูบสร้างรอยระเรื่อไว้จุดอื่นต่อ แจ็คสันผลักชายหนุ่มหงายหลังกลับไปนอนดังเดิม
รูดกางเกงตัวเองลงจากสะโพก
ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวแข็งขืนไม่แพ้คนใต้ร่างที่ส่วนใหญ่โตมันดุดดันขึ้นมานูนชัด
แต่ดึงสะกิดกางเกงออกมันก็เด้งผึงขึ้นมาอย่างกับตุ๊กตาล้มลุก
“ลามก”คนตัวเล็กงึมงำในลำคอ
ดวงตาเชื่อมเยิ้มเต็มไปด้วยอารมณ์ ขยับตัวจ่อช่องทางรักกับส่วนร้อนรุ่มที่พร้อมจะรับการบีบเค้นเต็มที
มาร์คจับสะโพกกลมช่วยดันคนรักลงมาครอบครองตัวเขาเข้าไปจนสุดทางภายในครั้งเดียว
แจ็คสันร้องซี๊ดเบ้หน้าเล็กน้อยเพราะถึงจะเตรียมพร้อมอย่างไรแต่ก็ขาดเรื่องแบบนี้ไปนาน
แช่ค้างให้ช่องทางรัดแน่นประตัวกับเอ็นลำเขื่องที่คุ้นเคย
ผ่านไปสามนาทีก็เริ่มขยับตัวได้โดยไม่เจ็บอะไรอีกแล้ว
และชั่วโมงหฤหรรษ์ก็ได้เริ่มขึ้น
“อ่า
ตัวเล็ก อื้ม ดีครับ”
มาร์คครางเสียงกระเส่า
เลียริมฝีปากมองคนที่โยกไหวสะโพกอยู่บนร่างตัวเองอย่างหลงใหล ช่องทางร้อนผ่าวโอบกระชับความรุ่มร้อนของเขาแทบอยากหลอมละลายรวมเข้าไปให้จบๆไป
ก้นกลมกระดกขึ้นลงตามจังหวะขยับตัวแนบบดกับสะโพกเขา บางครั้งเจ้าของก็ซุกซน บดค้างหมุนยั่วเย้าอารมณ์ให้คนในร่างแทบจะขาดใจตายเอาให้ได้
เอวคอดส่ายไปมารับกับจังหวะลงน้ำหนักกระเทือนมาถึงลำตัวขาวผ่องที่บัดนี้เนื้อบางอ่อนแรงเรื่ออย่างน่าดูชม
“อื้ม
พี่มาร์ค”
มือเล็กลูบไล้หน้าท้องเขาที่เกร็งแน่นพยายามยั้งตัวเองไม่ให้กระแทกกลับไปตอนนี้
รู้ดีว่าแจ็คสันยังไม่อยากให้เขาขยับ เขาก็ตามใจ ไม่อยากให้คนตัวเล็กรู้สึกหมดสนุกเพราะเกมรักจบเร็วไปด้วยความใจร้อนของเขาอย่างทุกครั้ง
...แต่แบบนี้มันก็ทนยากไปนะ...
ดวงตากลมเอ่อคลอด้วยน้ำแวววาวมองเขาด้วยสายตาลูกแมวอ้อนที่เขาไม่เคยรับมือได้สักที
แถมลูกแมวตัวนี้ยังขี้อ่อยจนไปไหนไม่รอด ริมฝีปากอิ่มเอิบแดงฉ่ำเผยอเห็นฟันกระต่ายน่ารักส่งเสียงครางอื้ออึงเบาบางหนักบ้างตามอารมณ์
เนื้อตัวแดงเรื่ออาบเหงื่อลื่นวาวปะทะกับแสงไฟในห้องประดับรอยฟันรอยจูบของเขา
ไหนจะกลิ่นไอประหลาดเจือปนมากับกลิ่นสบู่บนตัวแจ็คสัน มันทั้งหอมหวานและตราตรึง
มาร์คคิดว่ามันคือฟีโรโมน
แล้วตอนนี้เขาก็โดนกลิ่นของมันปั่นป่วนอยากกลืนกินคนตัวเล็กแล้วเคี้ยวลงท้องไปเลยถ้าทำได้
“พี่
ฮื้อ ขยับ”
ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำ
มาร์คที่รอจังหวะนี้มานานรัดเอวเล็กกระดกสะโพกขึ้นรับจังหวะเดียวกันกับที่แจ็คสันกดตัวลงมาทำให้ส่วนนั้นผลุบเข้าไปลึกกว่าเดิม
แจ็คสันครางอื้ออึดอัดในลำคอเพราะขณะเดียวกันเขาก็เข้าประกบริมฝีปากฉ่ำ
ป้อนจูบเร่าร้อน ยกตัวแจ็คสันขึ้นจนส่วนนั้นเกือบจะหลุดจากช่องทางผ่าวร้อน
จัดท่าทางเสียใหม่ให้คนตัวเล็กนั่งอ้าขาบนตักเขา จับขาเรียวเกี่ยวสะโพกตัวเองไว้
เราสองคนหันหน้าเข้าหากันจูบหวานล้ำ
มือไม้สัมผัสเนื้อตัวกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
สะโพกเล็กบดเบียดออดอ้อนเรียกร้อง ส่วนกลางลำตัวของแจ็คสันถูไถบนหน้าท้องแกร่ง
มาร์คเลื่อนริมฝีปากดูดผิวเนื้อข้างลำคอขาว
จับส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กรูดขึ้นลงพร้อมกับกระแทกสะโพกเข้าหาช่องทางสวรรค์ที่เริ่มบีบรัดถี่ขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าแจ็คสันกำลังจะเสร็จ
มาร์คเร่งจังหวะตัวเองให้ทันคนรัก
กระแทกกระทั้นเข้าหาหนักหน่วงจนร่างเล็กสั่นคลอนครางเสียงอ่อนเสียงหวาน กอดคอเขา
จิกนิ้วกับหลังระบายความเสียวกระสัน ขบกัดใบหูช่วยเร้าอารมณ์เพราะรู้เจตนาคนรัก
พยายามยั้งตัวเองไว้ให้พวกเขาได้สุขสมพร้อมกันอย่างทุกครั้ง
ถึงจะเจ็บเสียดจากการโดนกระแทกเข้าลึกแต่กระนั้นเขาก็มีความสุขจากเบื้องลึกของจิตใจ
...เพราะเป็นมาร์ค
เขาถึงมีความสุขขนาดนี้...
“พร้อมกันนะ”
“อื้อ
อื้ม”
มาร์คดันแจ็คสันนอนหงายบนฟูกเตียง นั่งทับส้นประคองสะโพกกลมบนหน้าขา
จับขาขาววางบนไหล่แข็ง ดึงข้อมือเล็กทั้งสองข้างเข้าหาตัว กระหน่ำพายุอารมณ์วาบหวามในช่วงสุดท้าย
หนักหน่วง บดขยี้แต่ลึกซึ้งจริงจัง ตราบจนห้วงวูบสุดท้าย ทั้งสองครางสุขสม
หัวสมองว่างโล่ง หยาดน้ำอุ่นโอบชโลมภายในให้ร้อนวูบวาบพร้อมกับปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากโลกอันอัดอั้นภายในวินาทีนั้นเอง
มาร์คถอนกายออกมา
ฟุบหน้ากับหน้าอกนิ่มของคนรัก หอบระรัวแข่งกันเกือบสิบนาที
ปล่อยช่วงเวลาให้หัวใจได้สุขสมอิ่มเอมกับรสรักร้อนแรงที่เพิ่งผ่านพ้นไปอย่างเต็มที่
“อื้อ
มาร์ค อย่าเล่น”แจ็คสันบอกเสียงดุพลางยีเส้นผมเปียกชื้นของคนบนอกด้วยสัมผัสแสนอ่อนโยน
คนอายุมากกว่าละจากยอดอกแดงก่ำ ไต่ขึ้นมาบดจูบหวานกับสุดที่รักอีกคราว
แจ็คสันยิ้มและจูบตอบกลับไปได้หวานหอมไม่แพ้กัน
จูบ
ที่มีความหมายว่า รัก
หลังเสร็จกิจแจ็คสันก็เดินปลิวไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
ส่วนมาร์คก็เก็บเตียงให้กลับมาสู่สภาพใช้งานได้ดังเดิม
เก็บผ้าปูผืนเก่าลงเครื่องซักผ้ารวมกับเสื้อผ้าตัวอื่น เปิดน้ำแช่ไว้ กะว่าวันพรุ่งนี้ถึงจะซักเผื่อลัคกี้ได้กอดคนตัวเล็กตอนเช้าอีกรอบสองรอบจะได้ไม่เสียเวลาซักหลายเที่ยว
ส่วนตัวมาร์คแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าก็กลับมานอนบนที่นอนรอแจ็คสันอาบน้ำเสร็จ
แจ็คสันเดินทำหน้าง่วงออกมาทั้งที่เพิ่งผ่านน้ำมา
คงเพราะเหนื่อยจากงาน ทั้งยังมาเสียพลังงานอย่างมากกับเรื่องบนเตียง พอหัวถึงหมอนก็หลับตาปั๊บแล้วปิดสวิชต์ตัวเองไปเลย
มาร์คหัวเราะในลำคอไม่โกรธอะไร ให้นอนไปน่ะดีแล้ว เขาก็จะได้พักด้วยเหมือนกัน
สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน หลับตาลงปล่อยให้เวลาเช้าของวันรุ่งขึ้นมาถึง ชาร์ทพลังงานเต็มที่
จะได้ตื่นมาเจอหน้าความสุขของเขาอีกวัน…
Dear.
my happiness is you.
I
hope tomorrow to have you in my arms.
This
... forever
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น