[SF] Devil's night [BSON]
TITLE: Devil's night
COUPLE: JB x JACKSON [BSON]
RATE: NC-20
WORD: 3,803
BY: Silverfeather29
/@silverfeather29/
--------------------------------------------------------
Devil's night
สถานที่อโคจรเป็นสถานที่จำพวกผับ บาร์ ร้านเหล่า
สถานที่แหล่งรวมอบายมุขทั้งหลาย โดยเฉพาะบางสถานที่ที่แทบจะรวมเรื่องผิดศีลห้าข้อไว้ด้วยกัน
สถานที่ที่แจ็คสันทำงานอยู่ก็เป็นแบบนั้น
เพราะโชคชะตาแม่งโหดร้าย ฟ้าถีบลงมาเกิดก็ลงมาพร้อมความซวยสารพัดรูปแบบ
พ่อตาย แม่ทิ้ง ปากกัดตีนถีบมาโดยตลอด
ส่งตัวเองเรียนจนจบม.ปลายมาได้ก็รู้สึกเป็นบุญหัวตัวเองจะตายอยู่แล้ว พอมาหางานทำก็ไม่มีที่ไหนเขารับเพราะวุฒิต่ำ
ก็จะมีแต่สถานที่ไม่เลือกคนแบบนี้นี่แหละที่รับเขาเข้าทำงาน...
ผับที่แจ็คสันทำงานอยู่มีอบายมุขทุกประเภทจริงๆ...
“แจ็คสัน เอาไปเสิร์ฟโต๊ะ 9 หน่อยเร็ว”เสียงร้องเรียกจากบาเทนเดอร์เรียกให้เด็กหนุ่มร่างสันทัดในชุดบริกรวิ่งออกมารับถาดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมา
เดินลิ่วไปโต๊ะเป้าหมายด้วยท่าทีคล่องแคล่ว
แอบเบ้ปากนิดหน่อยเมื่อไปถึงโต๊ะแล้วเจอภาพไม่น่าดู เสียงครางหวานของเด็กสาวแรกรุ่นร้องอิ๊อ๊ะเมื่อโดนชายร่างยักษ์รุ่นพี่กระทำการใต้ร่มผ้า
...ถึงนี่เป็นผับอย่างว่าแต่ตรงนี้ก็โต๊ะเปิดหันหน้าเข้าฟลอไหม
สัด!... ด่าได้แต่ในใจ
ภายนอกถือหน้ากากรอยยิ้มไว้มั่นทั้งที่มือยังสั่นระริกอยากขว้างออกไปให้รู้แล้วรู้รอด
แจ็คสันเสิร์ฟแก้วเหล้าทั้งหมดลงบนโต๊ะรีบๆ
ไม่มองภาพอนาจารที่เกิดขึ้นต่อหน้า เมื่อเสร็จหน้าที่ก็เดินลิ่วกลับที่หลบภัยตัวเองที่อยู่หลังบาร์เหล้า
รุ่นพี่บาร์เทนเดอร์มองสีหน้าเขาแล้วยกยิ้มขำอย่างรู้กันดี
“เจอพวกของร้อนอีกแล้วล่ะสิ”
“ครับ... แม่ง! ชั้นบนก็มีห้อง
ไม่รู้จะอยากอวดไปไหน หยะแหยงลูกตา”บ่นงึมงำกับรุ่นพี่แล้วทรุดตัวลงนั่งลงกับพื้นหลังชั้นวางเหล้า
ปกปิดตัวตนภายใต้เงาของสถานที่โสมมแห่งนี้ ถอนหายใจเฮือกใหญ่
อยากลาออกวันละร้อยรอบ แต่ถ้าลาออกก็ไม่รู้จะมีที่ไหนรับเขาเข้าทำงานอีก
ได้แต่ทนแบบนี้ต่อไป
“แจ๊คสันๆ ไปต้อนรับแทนพี่สักเดี๋ยวสิ ศัตรูบุกกะทันหันว่ะ
สงสัยกินของผิดสำแดงไปหน่อย”ชายหนุ่มในชุดเหมือนเขาวิ่งขาบิดมาบอกเขาแบบนั้นแล้ววิ่งลิ่วเข้าห้องน้ำไป
แจ็คสันมองตามหลังนั้นตาปริบๆ หลุดหัวเราะ พยุงกายลุกขึ้นไปรับทำหน้าที่ที่ถูกฝากฝัง
หน้าที่ของแจ็คสันคือเป็นเด็กเสิร์ฟและทำงานต้อนรับด้านหน้าเป็นครั้งคราว
ถือว่าทำงานคนละส่วนกับด้านมืดของที่นี่ ถามว่ามีอะไรบ้างน่ะเหรอ? หึ...ทุกอย่างที่คุณคิดได้นั่นแหละครับ...
เดินเอื่อยไปประจำอยู่ตรงบูธเล็กๆมีกองเอกสารจองโต๊ะ
ดวงตากลมโตพยายามมองแผ่นกระดาษในมือไม่สนใจเสียงน่ารำคาญรอบข้าง
“นาย”
“อะ เอ่อ ครับ”เผลอใจลอยไปหน่อย ได้ยินเสียงเรียกถึงได้เงยหน้าขึ้นมามองลูกค้า
แอบแปลกใจเล็กน้อยที่คนดูดีตรงหน้ามาปรากฏในที่อโคจรแบบนี้
ชายหนุ่มอายุไม่น่าจะเกิน 25
ตัวสูงโปร่งภายในเสื้อยืดสกรีนลายเท่ทับด้วยแจ๊คเกตหนังสีดำดูท่าทางราคาแพง
กางเกงหนังสีดำรองเท้ายี่หอแพงหูฉี่ ใบหน้าที่มองเห็นเพียงเค้าโครงด้านล่างก็ยังรู้สึกว่าภายในกรอบแว่นดำนั้นต้องหล่อเหลาใช่น้อย
เส้นผมสีเทาตัดสั้นเซตผมเป็นอย่างดี
ออรน่าคนหล่อกระจายแบบนี่น้องนีด้านบนเห็นคงโกยออกมาออเซาะกันทั้งซ่อง...
...อาจจะมาด้วยเหตุนั้นด้วยล่ะมั้งนั่นน่ะ...
“จะไม่พาลูกค้าไปนั่งโต๊ะหน่อยรึไง
ยืนบื้ออยู่นั่นแหละ”เสียงทุ้มเอ่ยตำหนี แจ็คสันรีบก้มหัวขอโทษ
เดินนำหน้าชายหนุ่มไปยังโต๊ะเล็กที่ยังว่างอยู่
ผายมือให้ชายหนุ่มก้มหน้าต่ำไม่กล้าสบตาด้วย
แจ็คสันกลัวลูกค้าคนนี้ เจอพวกน่ากลัวมาตั้งเยอะ
ตั้งแต่พวกมีอิทธิพล พวกนักเลง พวกค้ายา ฯลฯ
แต่ไม่มีคนไหนที่ทำให้เขาตัวสั่นได้แบบนี้
ร่างสูงเดินผ่านเขาไป
กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่พวกรุ่นพี่เคยพาไปลองที่ห้างปะทะจมูกเข้าเต็มๆ
กลิ่นหอมเซ้กซี่แสนอันตราย
เฮือก! สะดุ้งเมื่อข้อมือโดนกระชากอย่างแรงให้ลงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนในอ้อมกอดของคนตัวสูงกว่า
กลิ่นหอมยิ่งชัดเจนเมื่ออยู่ใกล้ ได้กลิ่นบุหรี่ปนมาหน่อยด้วย
เขาตกใจดิ้นพยายามหลุดออกจากอ้อมกอดนี้ให้ได้ แต่ยิ่งดิ้นอ้อมกอดแกร่งยิ่งรัดแน่น
“คุณ ทำอะไรน่ะครับ! ปล่อยผมเถอะ”
“เด็กขายเขาปฏิเสธลูกค้าด้วยรึไง”
เหมือนโดนตบฉากใหญ่เข้าที่แก้ม หน้าชาไปหมด
ตัวสั่นระริกเพราะความโกรธ แต่ก็ยังระรึกถึงคำว่าคนๆนี้เป็นลูกค้าอยู่
“ผมไม่ใช่เด็กขาย! ผมเป็นแค่เด็กเสิร์ฟ! ถ้าคุณจะเอาเด็ก ปล่อยผมเถอะครับผมจะไปเรียกลงมาให้”
“ไม่”ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ “ฉันจะเอานาย”
“คุณ!...”กัดฟันกรอดข่มอารมณ์
ดิ้นสุดแรงจนหลุดออกได้ รีบลุกขึ้นเว้นระยะห่างที่มั่นใจว่าจะไม่โดนจับตัวได้อีก
ดวงตาดุกร้าว “ผมไม่ได้ขายตัว! ขอโทษที่เสียมรรยาทนะครับ...ไอ้บัดซบ!!!”ด่าทิ้งทวนแล้ววิ่งลิ่วออกไปทันที
ดวงตาใต้แว่นดำพราวระยับราวเจอของเล่นชั้นดี
ลอบเลียปากที่เริ่มแห้งผากเบาๆ
...เป็นคนที่น่าแกล้งอะไรแบบนี้นะ...
แจ็คสันเดินฮึดฮัดกลับบาร์หลังโดนอาเจ๊คุมซ่องด่าไปเรื่องเสียมรรยาทกับลูกค้า
ก็มันลวนลามกูอ่ะ!
ไอ้หล่อวิปริตนั่นมองยังไงว่าผู้ชายเท่ดุแบบเขาเป็นเด็กขายวะ ตาไม่มีไง๊!! คิดแล้วก็ขึ้นอยากกลับไปตั๊นหน้ามันอีกรอบ โอ๊ยสัด กูขนลุก!!!
หน้าเหวี่ยงไล่ลูกค้าจนโดนรุ่นพี่ไล่ไปนั่งหลังชั้นวางเหล้าเหมือนเดิม
นั่งคุดคู้อยู่แบบนั้นจนโดนเรียกชื่ออีกรอบ
“แจ๊คสัน เอาเหล้าไปส่งโต๊ะ 7”
โต๊ะ 7 มันก็โต๊ะไอ้นั่นนี่หว่า ให้ตายก็ไม่ไป
“ให้คนอื่นเหอะพี่ โต๊ะนั้นผมไม่ไหวว่ะ”
“ไม่เหลือใครแล้วโว้ย! เร็ว มาเอาไปเสิร์ฟ
เดี๋ยวเจ๊แกมาไล่ออกนะ ยิ่งไปทำแกอารมณ์เสียไว้อยู่”
พูดอีกก็ถูกอีก ได้แค่ถอนหายใจหนัก
ตั้งไว้ปนิธานให้กับตนเองว่าจะรีบไปรีบกลับ กูจะต้องรอด!!!
เดินถืดถาดเหล้าไปแบบกล้าๆกลัว มองจากระยะไกลก็เห็นไอ้หมอนั่นมีหญิงสาวสี่คนรอบกาย
อะโห ไม่ต่างจากไอ้โต๊ะแรกที่เจอ ผิดแต่ว่าผู้ชายไม่นัวว่ะ ผู้หญิงนัวให้เองเลย
ถถถถถถ ไอ้หล่อเอ๊ย!
เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มน่าจะไม่ได้มีสมาธิพอจะสนใจเขาแน่ๆก็รีบเดินเข้าไปวางถาดไว้ตรงนั้น
หูแอบได้ยินเสียงของพวกผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยยั่วยวนเสียงกระเส่า
จับใจความได้ว่าไอ้หมอนี่มันชื่อเจบี....เจบีสินะ เอ๊ย! ไม่ดิ
จะไปจำชื่อมันทำไมวะ!
ส่ายหน้าเรียกสติตัวเอง ลุกขึ้นกลังจะหันหลังกลับไป
ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องว๊าย ก่อนเหมือนเทปถูกเปิดซ้ำร่างเขาโดนฉุดลงไปอีกแล้ว
แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่นั่งข้างแต่รอบนี้มันฉุดกูนั่งหว่างขามันเลยโว้ยยยยยย!!!!
พยายามลุกขึ้นแต่ก็โดนมือแกร่งกดไหล่เอาไว้บังคับให้นั่งอยู่แบบนั้น
กำลังจะดิ้นโวยวายก็หันไปเจอสายตาคมกริบของอิเจ๊คุมซ่องที่ยืนคุมอยู่ไม่ไกล
จำต้องนั่งนิ่งๆเป็นตุ๊กตาอยู่ตรงนั้นต่อไป
“อ๊ะ เจบีคะ มิโกะร้อนจังเลยค่ะ อื้อ”
“เจบีขา สนใจนาเดียหน่อยสิคะ”
เสียงวี๊ดว๊ายพยามเรียกร้องของสาวๆทั้งสี่ไม่หลุดรอดจากหูผม
ถึงพยายามไม่สนใจแต่จะให้ทำยังไงในเมื่อมานั่งตรงนี้ ใต้ไอ้คนถูกยั่วแบบนี้เต็มหูเต็มตาเหมือนดูหนังเอวีสามมิติ
สัด!
บัดซบยิ่งกว่าคือไอ้หมอนี่ดันอารมณ์ขึ้นแล้วอะไรบางอย่างแข็งๆดันหลังกูอยู่เนี่ยแหละ!!! เอากูมานั่งนี่ทำไม!!!
โอ๊ยยยย ไอ้บ้าหื่นกาม สาดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
ยิ่งนั่งอยู่นานยิ่งรู้สึกไม่ดี
อารมณ์ในร่างกายเริ่มถูกปลุกขึ้นช้าๆ
รับรู้ได้ถึงแรงเต้นของลูกรักในกางเกงส่งสัญญาณเตือนมาบอกป๊ะป๊าว่าผมจะลุกขึ้นแล้วนะป๊า
เสียงซี๊ดซ๊าดยังดั่งมากจากด้านบนไม่หยุด ปลุกปั่นอารมณ์เขาต่อเนื่อง
...แบบนี้ไม่ดีแน่ๆ...
“ขอโทษนะครับ!!!”ลุกขึ้นพรวดวิ่งออกมาไม่ดูเหตุการณ์ด้านหลัง
ไม่สนสายตาเจ๊แกที่มองมาแบบจะกินเลือดกินเนื้อ จะไล่กูออกก็ไล่ไปเถอะ
กูยอมหางานใหม่ดีกว่าไปนั่งแฟบมันตรงนั้นอ่ะ สัด!!!
วิ่งเข้าห้องน้ำห้องสุดท้าย ปิดประตูดังปังใหญ่
มือขาวสั่นระริกรีบเร่งปลดเข็มขัดออก ปลดกระดุมกางเกงต่อด้วยรูดซิปลงมา
มองดูลูกรักตัวเองที่เริ่มเต่งนูนขึ้นมาจากชั้นในอย่างเห็นได้ชัดแล้วอดสบถในความเชี่ยของไอ้หล่อนั่นไม่ได้
...แกล้งกูมากอ่ะสัด!...
มือขาวล้วงลงไปประคองของแข็งต้านมือปลดเปลื้องมันออกมาภายนอก
บีบเค้นมันช้าๆก่อนจะค่อยๆเพิ่มจังหวะมือให้รัวเร็วขึ้น
มืออีกด้านยันผนังห้องน้ำเอาไว้กันตัวเองล้มลงไป
กัดริมฝีปากแน่นสะกดกั้นเสียงครางที่อาจหลุดออกไปสร้างความตกใจให้กับคนข้างนอกได้
.
.
.
“ช่วยตัวเองเซ็กซี่ดีนี่นา นายน่ะ...”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาในระยะประชิด
มือขาวหยุดกิจกรรมที่ทำอยู่
สะบัดหน้าไปมองคนร่างสูงที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ด้วยความตกตะลึงค้างพูดอะไรไม่ออก
ตาโตเบิกกว้าง อ้าปากพะงาบๆไม่มีเสียงออกมา
...ชิบหาย! กูลืมล็อกประตู!!!...
ดวงตาใต้กรอบแว่นมองสิ่งที่ยังแข็งตึงมืออยู่ในมือของร่างตรงหน้าแล้วกระตุกยิ้มพอใจ
ก้าวเดินเข้าไปหาคนที่ยังไม่สิ้นสุดของห้วงอารมณ์
“อย่าเข้ามานะเว้ย!!”เสียงแหบร้องลั่น แทบกรี๊ดเมื่อร่างสูงกว่าปิดประตูล็อคกลอนห้องน้ำแบบบ่งบอกเจตนาที่ตามมาเต็มที่
ร่างเล็กกว่าถูกเหวี่ยงหันหน้าไปติดหนังด้านหนึ่ง อกประทะปนังเต็มๆจนร้องซี๊ด
สะดุ้งวาบเมื่อรับรู้ถึงร่างที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง
แขนแกร่งด้านหนึ่งข้อมือเขาไว้ในขณะที่อีกด้านเริ่มเลื่อยลงไปตามร่างกายขาว
“หยุดนะเว้ย! มึงคิดจะทำอะไรน่ะ!!”เสียงแหบสั่นระริกหวาดกลัว
“หึ...”ลมหายใจร้อนรดต้นคอขาว สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายคนในการควบคุมที่กำลังสั่นเทาเหมือนลูกนกหลงแม่
“ทำงานในที่แบบนี้คงไม่ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไรหรอกนะ”
“มะ ไม่! เฮ้ย
กูบอกแล้วว่ากูไม่ใช่เด็กขาย ปล่อยกู!!!”ร้องลั่นดิ้นพยายามจะหลุดจากการควบคุม
สะดุ้งวาบจุกไปทั้งร่าง มือหยาบกอบกำแก่นกลางลำตัวไว้แน่นจิกจนจุกทั่วทั้งท้องน้อย
“จะยอมให้ทำดีๆรึจะทำแบบเจ็บตัว...”
ขู่เสียงเบา
แลบลิ้นชิมลำคอขาวด้านหลังวกกลับไปเล่นกับใบหูบางที่แดงจัดจนเห็นได้ชัด มือหยาบกระตุ้นแก่นกายเล็กอย่างเชียวชาญแต่ก็ไร้เสียงใดๆจากคนตรงหน้า
มีเพียงเสียงสะอื้นเล็กๆในลำคอให้ได้ยิน แต่นั่นก็ไม่ทำให้เจบีหยุดการกระทำใดๆ
กลับเร่งให้อารมณ์ในกายโหมขึ้นกว่าเดิม
“กัดไว้ทำไมปากน่ะ
ร้องหน่อยฉันอยากได้ยินเสียงนาย”
ยิ่งพูดยิ่งทำ ฟันขาวกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดซิบสะกดกลั้นเสียงคราง
น้ำตาไหลรินเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างดุนดันอยู่ด้านหลัง เปิดปากกรีดร้องลั่นเมื่อความอุ่นร้อนสอดแทรกเข้ามาโดยไม่มีการเบิกทางก่อน
ภายในฉีกขาด เจ็บเจียนปริ่มจะขาดใจเหมือนร่างกายกำลังจะถูกแยกเป็นสองซีก
หัวสมองกลวงโล่ง สะโพกขาวดิ้นหนีเหมือนคนเสียสติ
ร่างสูงที่อยู่ด้านหลังแค่ส่งเข้าไปแค่เพียงนิดก็รู้แล้วว่าร่างตรงหน้ายังไม่เคยถูกใคร
‘กิน’ มาก่อน ร่างกายที่สดบริสุทธิ์เร่งเดือดพล่านเลือดในกายให้สูบฉีด
รู้สึกผิดเมื่อเห็นหยาดเลือดสีแดงไหลออกมาจากช่างทางรักแต่เขาเองก็หยุดตัวเองไม่ได้แล้ว
จูบลงบนหลังคอของร่างกายที่สั่นระริกอย่างต้องการที่จะปลอบโยน จับสะโพกขาวที่กำลังดิ้นหนีไว้ให้มั่นแล้วไถลร่างลงไปอีกช้าๆ
กัดปากร้องซี๊ดทรมานไม่แพ้กันเพื่อช่องทางสดใหม่บีบรัดเขาจนแทบจะเสร็จทันทีที่เข้าไปถึง
“อ๊า!! ฮึกก ฮือออ”เสียงร้องครางปนเสียงสะอื้นไห้น่าสงสาร
ยิ่งคนด้านหลังเสือกไสตัวเองเขามามากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกสมเพชตัวเอง
ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ! บัดซบ! ทั้งชีวิตเขา ทั้งไอ้หมอนี่! บัดซบไปหมด ปล่อยน้ำตาให้ไหลริน
กัดปากสะกดกลั้นอารมณ์ทุกสิ่งอย่างอันอย่างขมขื่น
ร่างกายกระตุกสั่นระริกตอนเจบีเริ่มเคลื่อนย้ายตัวเองเข้าออกช้าๆ
“อื้มมม อย่ารัด ผ่อนคลายหน่อย”
“กูทำได้ที่ไหนล่ะสัด!!!”ด่าไปก็ครางเจ็บไป
มือขาวเอื้อมไปจิกแจ๊กเก็ตของคนกระทำ ขาสั่นระริกจนแทบยั้งไว้ไม่อยู่
ดีที่เจบียึดสะโพกเอาไว้ไม่งั้นเขาคงล้มกลิ้งไปกับพื้นห้องน้ำแน่ๆ เผลอร้องครางเสียงหวานเมื่อร่างสูงกระแทกลงตรงจุดอ่อนไหวในร่าง
คนกระทำฟังแล้วแย้มยิ้มเย็น กระแทกตัวลงไปจุดเดิมซ้ำร่างขาวผวาเฮือก
หอบหายใจครางเสียงแหบหวานน่าฟัง เร่งจังหวะรัวเมื่อรู้สึกว่าตัวเองใกล้ทนไม่ไหว
เสียงครางยิ่งโหมเติมอารมณ์ให้พุ่งทะยาน
“อ๊า!”ร่างขาวครางลั่นปล่อยน้ำกามเปื้อนผนังที่พิงแนบอยู่
ร่างสูงมองแล้วกระแทกลงไปอีกสองสามครั้งก็กระตุกปล่อยน้ำเข้าไปในช่องทางบอบช้ำ
แจ็คสันทั้งหอบทั้งร้องไห้พิงผนังหมดแรงจะต้านทาน
เจบีถอนตัวออกไปแล้ว ขาสั่งทรุดฮวบลงไปแต่ได้มือใหญ่ฉุดร่างไว้ก่อน
“ขาอ่อนเลยรึไง”
เขาไม่ตอบโต้ แค่นี้ก็เสียศักดิ์ศรีจะบ้า
อยากชกหมอนี่ให้ปากตายแต่เพราะยังหมดแรงจากกิจกรรมเมื่อครู่เลยได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปให้
“ปล่อย!”
“ไม่เอาน่าคนสวย”เจบียิ้มกว้าง ดวงตี่ไม่รู้ว่าถอดแว่นไปเมื่อไหร่พราวระยับจับเสน่ห์
นั่งลงบนโถที่ปิดฝาแล้ว ฉุดร่างเล็กให้ตามลงมาคร่อมตักกว้าง
หยาดน้ำสีขาวปะปนไปกับสีแดงสดของเลือดไหลลงาเปื้อนต้นขาเขา
ได้ยินเสียงครางเจ็บของคนด้านบน
มือแกร่งเลื่อนไปลูบใบหน้าแดงที่เบิกตากว้างไม่เข้าใจในการกระทำของเขา “อยู่นี่กับผมก่อนนะ...จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”
“นายจะพูดอะไรน่ะ”เสียงแหบถามด้วยความสงสัย
กำลังจะลุกขึ้นก็โดนมือแกร่งรั้งสะโพกเอาไว้
อะไรบางอย่างที่ดุนสะโพกเขาทำเอาหน้าแดงวาบ ด่าไอ้คนไม่รู้จักพอลั่นห้องน้ำ
“ไอ้โรคจิต!!!”
“พี่โรคจิต แต่พี่ได้เธอน๊ะจ๊ะ หมวย”
“ใครหมวยฟระไอ้ตาตี่!!!”
เจบีคิ้วกระตุก
หมั่นไส้คนบนตักที่เริ่มจะกลับมาพยศอีกรอบ “พยศได้แบบนี้แสดงว่ามีแรงแล้วสินะ”
“หา? อะ อื้ออออ!!!”
ร่างกายถูกสอดแทรกเข้ามาอีกครั้ง
ครั้งนี้ไม่เจ็บมากแต่ก็ทำเอาลมหายใจกระตุกเพราะมันลึกเข้ามากว่าเดิม
จุกจนร้องไม่ออก หยาดน้ำตาไหลลงมาอีกรอบเปราะเปื้อนใบหน้าน่ารัก ครั้งนี้เจบีอ่อนโยนขึ้นมาก
ไม่เอาแต่กระแทกใส่แล้ว มือหยาบเลื่อนไปปลดเสื้อร่างด้านบนออกเผยให้เห็นเรือนร่างขาวผ่องมีกล้ามเนื้อนิดๆ
เลื่อนไปกดจูบเบาๆลงริมฝีปากอิ่มแดงที่เห็นครั้งแรกก็อยากจะตรงเข้าไปจูบ
เลื่อนลงมาชิมลำคอขาวและไหปลาร้าสวย ยอดปกไม่ถูกเว้นว่างส่งนิ้วไปเปรอปรนจนคนบนร้องร้องครางหวิวรู้สึกดี
แจ็คสันรู้สึกดี แม้ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆไอ้คนที่ขืนใจเขารุนแรงเมื่อครู่ถึงได้อ่อนโยนนัก
แต่จะอ่อนโยนยังไงตอนนี้เขาก็รู้สึกกำลังอยากมากๆอยู่ดี แรงเต้นตุบๆในร่างยังคงกระตุ้นเขาอย่างต่อเนื่องแม้ไม่ได้ขยับอะไรเลยก็เถอะ
ตากลมปรือปรอยมองร่างสูงที่ยังเล่นกับร่างกายเขาไม่เลิก
ขมวดคิ้วขัดใจ มือขาวจับไหล่ร่างสูงเอาไว้แล้วกัดฟันยกตัวขึ้นจัดการเริ่มจังหวะรักเอง
เจบีหยุดมองดูร่างขาวที่ล้นปริ่มด้วยอารมณ์กำลังโยกสะโพกตัวเองขึ้นลงบนร่างเขา ริมฝีปากแดงก่ำครางเครือ
ทั้งเสียง ทั้งภาพ ทั้งกลิ่นเร้าใจจนอยากจะกักขังคนๆนี้ไว้ที่เขาเพียงคนเดียว
ไม่อยากให้ใครแตะต้อง
ปล่อยให้คนบนร่างเล่นด้วยตัวเองนานจนคนเริ่มอ่อนแรงเพราะความเหนื่อยอ่อน
แจ็คสันหยุดกายทรุดแนบหน้าลงบนไหล่ของคนตัวสูง
“ไม่ไหวแล้ว...ทำให้หน่อย”
แย้มยิ้มกว้าง เวลาอ้อนก็แสนน่ารัก
มือหยาบจับสะโพกคนด้านบนบังคับให้เริ่มจังหวะรักต่อ
เสียงครางเครือดังอยู่ข้างหูเร่งอารมณ์เขาให้พุ่งสูง
กระดกร่างรับส่งจังหวะเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มจนกระทั่งถึงจังหวะสุดท้าย หยาดน้ำสีขาวพุ่งมาเปื้อนเสื้อเขาในขณะที่เจบีก็ฝากฝังน้ำอุ่นเข้าไปในช่องทางรักอีกรอบ
แจ๊คสันหลับไปแล้ว หลับคาตักทั้งที่ร่างเขายังอยู่ในร่างกายของตัวเอง
สงสัยจะเหนื่อยมากจริงๆนั่นแหละ มองใบหน้ายามหลับใหลอย่างนึกเอ็นดู
กดจูบลงบนขมับชื้นเหงื่อ อ่า สงสัยจะเจอคนที่ใช่จริงๆแล้วล่ะมั้ง...
เจบีถอดร่างตัวเองออก
แต่งตัวให้ทั้งตัวเองและให้แจ็คสันที่หลังไม่รู้เรื่องรู้ราว
เปลี่ยนท่านั่งให้คนตัวเล็กเพื่อให้สบายต่อการพักผ่อน
เงยหน้ามองประตูห้องน้ำเอได้ยินเสียงตึงตังราวระเบิดลงข้างนอก
ริมฝีปากหยักแย้มยิ้มเหี้ยม
...งานเสร็จแล้ว...
“อือ...”
เปลือกตาหนักลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า
นึกแปลกใจกับตัวเองว่ามาอยู่บนเตียงคิงไซต์แบบนี้ได้ยังไง? พลิกกายเพียงนิดความเจ็บปวดรวดร้าวก็แล่นตาแนวสันหลัง
ร้องครางลั่นน้ำตาเล็ด ภาพความทรงจำเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว
...ไอ้...เจบี!!!...
แค้นก็แค้น เจ็บก็เจ็บ แต่ก็ต้องยอมรับว่าหลังๆเขาก็ยอมเปิดโอกาสให้คนตัวสูงฉกฉวยเองจริงๆ
ซบหน้าลงบนหมอนนุ่มสูดกลิ่นคุ้นๆ กระพริบตาปริบๆ นี่มันกลิ่นเจบีไม่ใช่เหรอ?
หันไปมองรอบด้านอีกรอบ ห้องนอนสีขาวดำตกแต่งเรียบหรูไม่น่าจะเป็นห้องของผู้ชายสไตล์แบดบอยคนเมื่อคืน
แถมสิ่งของต่างๆในห้องยังดูมีราคาจนน่าขนลุก เจบีเป็นใครกัน?
“ตื่นแล้วเหรอ? นายหลับนานชะมัด”เสียงทุ้มเรียกความสนใจเขาให้เงยหน้าขึ้นจะไปมอง
แต่โดนมือแกร่งกดหัวไว้ก่อน “จะดื้อลุกขึ้นมาทำไม เจ็บไม่ใช่รึไง นอนไป”
“ตื่นแล้ว หลับไม่ลงแล้ววว!”อู้อี้ตอบกลับไปพยายามสะบัดหัวออกจากมือแกร่ง
ได้ยินเสียงหัวเราะจากคนด้านบน
“นอนไม่หลับก็นอนนิ่งๆไป”
“เบื่ออ่ะ”แจ็คสันล่นงุ้งงิ้ง ซุกหน้าลงกับหมด
ร้องเหวอลั่นเมื่อร่างทั้งร่างลอยขึ้นจากเตียง
“เจบี!!!”ร้องเรียกคนอุ้มเขาลั่น
แต่วันนี้หมอนี่ดูแปลกไปจากเมื่อวาน
ใบหน้าคมหล่อเหลาวันนี้มีแว่นตาหนาสวมอยู่บนใบหน้า
เสื้อผ้าก็ดูเรียบร้อยเหมือนคุณชายจากบ้านรวยๆ
เหลือแต่เพียงใบหูที่ยังประดับต่างหูสีดำเท่ห์ไว้เท่านั้น
เจบีหัวเราะแล้ววางร่างแจ็คสันลงบนเตียงอีกรอบ
จัดเตียงจัดท่าให้คนตัวเล็กนอนง่ายๆ
การกระทำที่แสนใส่ใจอบอุ่นทำเอาแจ๊คสันแปลกใจเอามากๆ
นี่คนเดียวกับข่มขืขเขาในห้องน้ำผับเมื่อวานจริงอ่ะ?
เหมือนเจบีจะรู้ความสงสัยในสายตานั้น
ยิ้มกว้างลูบเส้นผมหนานุ่มเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว หันไปเปิดโทรทัศน์ที่กำลังเสนอข่าวยามเที่ยงให้คนตัวเล็กดู
“จากการตรวจยึดผับดังกลางเมือง ทางตำรวจได้พบยาเสพติดปริมาณ
2,000 กรัม
พบเป็นแหล่งขายบริการทางเพศ มีแรงงานต่างด้าวผิดกฎหมาย..............
จากการตรวจปัสสาวะพนักงานพบมีสารเสพติดในร่างกายเพียงคนเดียว
และนอกนั้นได้กักตัวไว้เป็นพยาน................ โดยการนำจับครั้งนี้นำโดยพันตำรวจตรีอิม
แอบอม...”
ใบหน้าตำรวจที่ปรากฏขึ้นบนจอโทรทัศน์ทำเอาแจ็คสันอึ้งค้าง...
ก็มันเป็นคนเดียวกันกับคนข้างๆเขานี่!
“ฉันเป็นสายสืบเข้าไปจับพวกในผับน่ะ...แต่ดันเจอเด็กน่ารักเข้า
เลยเก็บกลับมาด้วย”พูดไปก็เหล่ตามองเด็กน่ารักคนที่ว่าที่กำลังหน้าแดงจัดไป
กดจูบลงบนแก้มนิ่ม กระซิบข้างหูเล็ก
“ขอเลี้ยงได้ไหมคนนี้น่ะ”
“.........คุณเจอผมแค่วันเดียวเองนะ”แจ็คสันเอ่ยแบบไม่มั่นใจนัก
“ฉันถูกใจคนยากนะ... ไม่ทิ้งหรอก...ไม่ให้ใครเอาไปแน่นอน
เป็นไปได้ก็อยากจับล่ามไว้บนเตียงทั้งวันทั้งคืนเลย”
“ผมเป็นคนนะ มาล่งมาล่ามอะไร!”ท้วงฉุนจัดเรียกเสียงหัวเราะร่าจากคนตัวสูง
โน้มหน้าลงมากดจูบลงบนริมฝีปากนิ่มเบาๆ
“ก็เพราะเป็นคนไง ฉันถึงอยากรักนายให้มากๆน่ะ
มาอยู่กันฉันนะ”กุมมือคนตัวเล็กขึ้นมาแนบแก้ม แจ็คสันดูท่าทางลังเล
“...จะไม่ทิ้งใช่ไหม”
“แน่นอน”
“เชื่อไม่ได้”คนตัวเล็กส่ายหน้าขวับจนผมปลิว
“อ้าว”
“แต่จะอยู่ด้วยก็ได้ ถ้าวันไหนไม่ดูแล ผมจะหนีนะ”แย้มยิ้มกว้างน่ารักให้คนตัวสูงที่หัวเราะโล่งใจ
จับคนตัวเล็กมากอดแน่น หอมซ้ายขวาด้วยความหมั่นเขี้ยว
“หึหึ เด็กแสบเอ๊ย!”
“จะดูแลไม่ให้หนีไปได้หรอกน่า”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น