[SF] Stairs Parking
Stairs
Parking
MARK X JACKSON
“อือ มาร์ค
หยุด ตรงนี้ไม่ได้”น้ำเสียงหอบพร่าปะปนเสียงลมหายใจติดขัดฟังแล้วเซ็กซี่เขย่าอารมณ์คนฟังมากกว่าจะทำให้หยุดอย่างที่เจ้าของประโยคตั้งใจ
มือเล็กจับนิ้วเรียวที่รุกรานเข้ามาใต้เสื้อตัวโคร่งของตน แต่ก็หยุดไม่ได้นาน ริมฝีปากสีก่ำหลุดส่งเสียงครางในลำคอเพราะนิ้วเรียวที่แตะพรมบนลอนหน้าท้องหดเกร็งของตน
คนตัวเล็กยังคงพยายามขัดขืนแต่ก็โดนคนเป็นพี่ดักไว้ทุกทิศทาง
ต้นขาแน่นใต้กางเกงยีนถูกเสียดสีและเบียดติดกับผนังสีขาวจนแทบขยับไม่ได้
มือเรียวหยาบประคองสะโพกด้านหลัง
ในขณะที่มืออีกด้านก็สอดเข้ามาปลุกปั่นใต้เสื้อตัวยาว
“มาร์ค...ไม่”เสียงท้วงเงียบไปเพราะริมฝีปากสวยที่เข้ามาทาบทับแผ่วเบาและอ่อนโยน
ดวงตาสวยใต้เส้นผมสีเข้มขับให้ใบหน้าหล่อเหลาของมาร์คในเวลานี้ดูเป็นคนอันตรายต่อหัวใจได้อย่างรุนแรง
ปลายจมูกโด่งคลอเคลียแก้มนวลใส ซับจูบไปตามใบหน้ามนอย่างต้องการปลอบโยนให้สงบอารมณ์
“ชู่ว...เงียบก่อนนะ
เด็กดี”
เสียงกระซิบทุ้มต่ำข้างใบหูร้อนเร่งให้ใบหน้าน่ารักขึ้นสีจัด
หัวใจเต้นแรงจนจะหลุดออกจากอก เกือบจะหลงคารมไปแล้วหากยังระลึกได้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่เหมาะควร
“เราอยู่บันไดลานจอดรถบริษัทนะ...”
“อืม พี่รู้”มาร์คกระซิบ
บรรจงจูบซับบนลำคอขาวใกล้สันกรามมน ทิ้งสัมผัสร้อนไว้ให้แจ็คสันรู้สึกเหมือนเหยื่อตัวน้อยที่กำลังโดนพิษของงูยักษ์เข้าเล่นงานทีละนิด
มือบนสะโพกอิ่มเริ่มโอบรัดและสอดเข้ามาลูบไล้แผ่นหลังเนียน
เพิ่มอุณหภูมิด้วยจูบเร่าร้อน ปลายลิ้นของทั้งคู่แตะกันก่อนจะโหมรัดนัวเนียส่งเสียงน่าอายดังสะท้อนช่องพักบันไดดาดฟ้า
ตอนนี้เวลาสี่โมงเย็น ยังไม่มีพนักงานคนใดที่จะมาที่นี่เวลานี้
ถือเป็นสถานที่เงียบสงบและเหมาะสำหรับทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควร
คนเป็นพี่สอดเข่าแยกต้นขาอวบออกขยับเสียดสีจุดกลางลำตัวผ่านเนื้อผ้าหยาบ
สองมือบีบคลึงตามลำตัวขาวนิ่ม ปลายนิ้วปัดผ่านจุดไวสัมผัสบนอกราวกับกำลังกลั่นแกล้ง
คนตัวเล็กบิดเร่า ปลายนิ้วจิกสะโพกสอบระบายความวูบโหวงในท้อง อารมณ์ในกายเพิ่มเพดานบินสูงเกินไปจนน้ำปริ่มขอบตา
ลมหายใจติดขัดรู้สึกหายใจไม่ทัน
แจ็คสันจะทนไม่ไหวแล้ว
“พี่...ผม...อึก
ผม ไม่ไหว”
“พี่ก็เหมือนกัน”มาร์คกระซิบ
จูบแก้มนิ่มเบาๆ “ถอดกางเกงออกสิ”
แจ็คสันหน้าแดงก่ำ
ส่ายหน้าไม่ยอม มือเล็กกำขอบกางเกงแน่น แต่มาร์คก็รู้วิธีจัดการเด็กดื้อ
มอบจูบร้อนออดอ้อนไปสักนิด ท่าทางแข็งกร้าวก็อ่อนยวบลง
“ให้พี่นะครับ”
ดวงตากลมคลอน้ำใสช้อนมองอย่างไม่แน่ใจ
มือขาวบิดกระดุมปลดตะขอดึงกางเกงตัวเองลงกล้าๆกลัวๆและปล่อยให้มันไหลลงไปกองบนข้อเท้า
เรียวขาขาวเปลือยปรากฏต่อหน้าชายหนุ่ม แต่ส่วนสะโพกแสนเย้ายวนยังถูกปิดบังด้วยปลายเสื้อยาวปิดหน้าขา
คนตัวเล็กคงอายกับสายตาเขาเลยบิดเข่าเข้าหากัน นิ้วเล็กที่โผล่จากแขนเสื้อดึงปลายเสื้อพยายามจะปิดหน้าขา
ใบหน้าหวานแดงเรื่อก้มหน้าลงให้หมวกสีฟ้าพาสเทลที่ใส่อยู่ปกปิดสีหน้าเขินอายนั้นไว้
...น่ารักเกินไปแล้ว...
มาร์คขบกรามกรอด
อยากกระโจนฟัดคนตรงหน้าให้ช้ำไปทั้งร่าง
จับขึงไว้กับเตียงครางให้เขาฟังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันให้สมกับความน่ารักยั่วยวน
“เลิกมองได้แล้ว”คนตัวเล็กบ่นอุบอิบ
ผวาตัวเฮือกเมื่อจู่ๆมาร์คก็พุ่งมาประชิดตัว ดวงตาเปี่ยมเสน่ห์ตอนนี้วาววับทรงอำนาจและเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
“หันหลัง
ยกก้นขึ้น”
ร่างขาวลังเลนิดหน่อย
แต่พอสบตาเข้าก็ไม่กล้าปฏิเสธ หันตัวเข้าผนัง เอามือเกาะขอบอิฐ สูดลมหายใจเข้าลึกกลั้นความอับอายก้มตัวโก่งสะโพกต่อหน้าคนเป็นพี่ที่แลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผาก
วางมือบนสะโพกนุ่มหยุ่น เลิกปลายเสื้อไปกองอยู่บนบั้นเอวเปิดเผยผิวเนื้อสีหิมะและสะโพกอิ่มงอนน่าบีบให้ช้ำ
ลูกกลมสองลูกโดดเด่นอยู่เต็มตาและช่องทางสีหวานก็ลอยอยู่ไม่ไกล
ร่างกายของมาร์คตื่นตัวกับภาพตรงหน้า
เขาอยากเป็นคนรักที่ทะนุถนอม คอยโอบกอดด้วยความอบอุ่นและอ่อนหวาน
แต่ไม่ค่อยจะทำได้สักเท่าไหร่ ในเมื่อคนรักของเขาเป็นคนที่แค่มองก็อยากแกล้งให้ช้ำคาอกขนาดนี้
“อุก! มาร์ค! เบาสิ”แจ็คสันร้องจุกเพราะจู่ๆคนเป็นพี่ก็สอดนิ้วเข้ามาถึงสองนิ้ว
ถึงจะเคยทำมาแล้วแต่ใช่ว่าแจ็คสันจะต้องชินกับการมีอะไรแปลกปลอมแทรกเข้ามาในร่างสักหน่อย
มาร์คกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ
รู้สึกชักจะทนไม่ไหว ขนาดใช้แค่นิ้วไอ้ลูกชายข้างล่างก็เริ่มผงกหัวไปมาไม่หยุด
ผนังเนื้อหยุ่นบีบรัดนิ้วเขาจนแทบแทรกเข้าไปไม่ได้ แต่พอลองขยับเข้าไปกลับดูดรัดให้เข้าไปลึกขึ้น
ถ้าไม่กลัวว่าแจ็คสันจะเจ็บจนเดินไม่ได้จะถอนนิ้วออกแล้วเสียบเข้าไปเสียตอนนี้
“อ่า...นายมันลูกหมาขี้ยั่ว”
“ผมไปยั่ว...อึก
พี่ตอนไหน อ๊า! ตรงนั้น”ร้องครางพอใจเมื่อปลายนิ้วเรียวสะกิดโดนจุดเร้าอารมณ์ภายในกาย
มาร์คกดย้ำจุดนั้นจนเท้าเล็กเริ่มไม่อยู่กับที่ เขย่งขยับร่อนสะโพกหนีคนขี้แกล้ง มือเล็กด้านหนึ่งผละจากผนังกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตัวเอง
ชักรูดขณะที่นิ้วเรียวของมาร์คยังอยู่ในกาย ส่งเสียงครางพอใจ
“เฮ้ๆ
นี่จะไปก่อนพี่เลยเหรอ”
“ก็พี่ช้า”ตอบเสียงพร่า
เอียงใบหน้าหันมามองด้วยความท้าทาย มาร์คชะงักนิ่งไปสักพัก สอดนิ้วที่สามและสี่เข้าไปในโพรงร้อน
กระทุ้งแรงจนร่างขาวสะดุ้งเฮือก ก้าวเข้าใกล้ผนังอีกนิด ใบหน้ามนแนบกับผนังเย็น
ส่งเสียงครางแหบเร้าอารมณ์
“ระวังพี่จะทนไม่ไหว”
“อือ...แล้วจะทำไม”
“...ก็ไม่ทำไม”มาร์คดึงนิ้วทั้งหมดออก
เลื่อนปลดกางเกง จ่อแท่งร้อนลงบนปากทางสีสวย “นายก็แค่จะเดินไม่ได้ไปสามวัน” สิ้นประโยคมาร์คก็ดันมันบุกโพรงร้อนพรวดเดียว
“อ๊า!!!”แจ็คสันกรีดครางเผลอหลุดเสียงดังจนตัวเองตกใจ
สิ่งแปลกปลอมในกายเต้นตุบตับ รู้สึกตูดจะแหกตอนพี่มันยัดเข้ามาแบบไม่ออมแรง
แน่นจนไม่คิดว่าเข้ามาได้ลึกขนาดนี้ และรู้สึกร้าวเจ็บแปลบไปทั่วแผ่นหลังทั้งที่มาร์คก็เบิกทางให้แล้ว
“พี่ ทำ บ้า อะไร วะ!”
“เอานาย”
“รู้แล้ว! แต่หมายถึง อ๊า! อย่า อย่าเพิ่งขยับ โอ๊ย! บอกว่าอย่าไง”
คนตัวเล็กโวยวายปะปนไปกับเสียงครางหวาม
ร่างกายโยกสั่นตามจังหวะบดเบียดจากด้านหลัง ช่องทางด้านหลังแสบร้อนเพราะไม่มีตัวช่วยหล่อลื่น
จิกนิ้วกับกำแพงเสียจนแทบจะขุดมันออกมาจากผนัง
...จะเอาทั้งทีก็หัดเตรียมการหน่อยสิวะ!...
“อ่า
อย่ารัดแน่น”
“ก็มันเจ็บ
อึก!
อ๊ะ!”แจ็คสันอิงหน้ากับหลังมือตัวเอง
น้ำตาคลอด้วยความเจ็บจากการร่วมรัก โอ๊ย ฉีกแน่ๆ งานนี้เดินบิดแน่ๆ ฮือออ
มาร์คมองแล้วก็ไม่อยากให้คนรักเจ็บตัว
ถอนตัวออกชั่วคราว พลิกร่างขาวให้หันหลังพิงกำแพง จับขาด้านหนึ่งชันขึ้นแล้วสอดแทรกเข้าไปในช่องทางนิ่มอีกครั้ง
พร้อมประกบจูบอ่อนหวาน ลูบไล้ลำตัวขาว ปลอบโยนจนคนตัวเล็กเริ่มผ่อนคลาย
“เจ็บก็จิกพี่แรงๆ”บอกก่อนจะเริ่มขยับสะโพก
เริ่มบทเพลงรักของพวกเขาด้วยจังหวะเนิบนาบให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว
แจ็คสันครางหวิวเสียงอ่อน เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ถูกมอบให้
นิ้วป้อมเกี่ยวเอวสอบจับบอกคุมจังหวะด้วยตัวเอง ในขณะที่คนเป็นพี่เกี่ยวเสื้อสีอ่อนขึ้น
มุดศีรษะเข้าไปในเสื้อตัวโคร่ง จูบประทับและฝากฝังรอยความเป็นเจ้าของตามทางที่ลากผ่าน
ลากลิ้นร้อนคลอเคลียหยอกล้อยอดอกสีชมพูแข็งเป็นไตตามแรงอารมณ์ของเจ้าของร่าง ริมฝีปากสวยอ้าปากครอบครองจุดสีสวยดูดรัดหมั่นเขี้ยว
ทั้งยังขบกัดเบาๆพอให้เสียวกระสัน
“อ๊า พี่
มันเสียว”แจ็คสันส่งเสียงพอใจ โอบลำคอแกร่งเชิดหน้าบิดคราง
สะโพกขาวร่อนไปมาเบาๆตอบรับจังหวะการกระแทกกระทั้นที่เริ่มถี่รัวขึ้นเรื่อยๆจนตัวเขาสั่นคลอน
“มาร์ค อ๊ะ
มาร์ค”
“อืม
เงียบหน่อยคนดี”มาร์คกระซิบเตือนเมื่อรู้สึกว่าคนรักเริ่มเสียงดังเกินไปแล้ว
ดวงตากลมปรือปรอยเต็มไปด้วยรอยอารมณ์สบตาอ้อน
“แต่มัน
อ๊ะ...มาร์ค จูบ จูบหน่อย”
มาร์คยิ้มเอ็นดูประกบจูบตามคำขอ
ลิ้นเล็กเกี่ยวรั้งสอดประสานดูดดื่ม หลับตาพริ้มรับและมอบรสรักให้แก่กันและกันให้ใจพองโต
แต่จู่ๆช่องทางร้อนก็กระตุกเกร็งบีบรัดลำร้อนจนขยับไม่ได้ มาร์คครางต่ำ
มองดวงหน้าแดงเรื่อของคนรักที่แสดงสีหน้าตื่นตกใจ ดวงตากลมมองไปทางบันได
และเมื่อฟังดูดีๆจะได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่เดินอยู่ชั้นล่าง
“พี่...”
“เงียบไว้นะ...”
.
.
.
“เอ๊ะ
เมื่อกี้ได้ยินเสียงคนอยู่ตรงนี้นี่นา”
“จะไปมีได้ยังไงล่ะ
หูแว่วรึเปล่า ตอนสี่โมงเนี่ยนะ”
“นั่นสิ
กลับกันดีกว่า”
.
.
.
พนักงานสองคนนั้นเดินจากไป
โดยไม่รู้เลยว่าอีกฟากของประตูยังมีร่างของคนสองคนเกาะเกี่ยวสอดประสานกันอย่างเร่าร้อนราวกับสัตว์ในฤดูผสมพันธุ์
ลมหายใจร้อนและครางต่ำสอดประสานให้ได้ยินเพียงกันและกัน
สองมือของทั้งคู่โอบกอดเนื้อตัวชุ่มเหงื่อจากกิจกาม
แจ็คสันในตอนนี้เปิดเผยเรือนกายให้คนรักได้เชยชิมอย่างเต็มที่เพราะเสื้อตัวโคร่งถูกถอดออกไปทันทีที่พวกเขาเปลี่ยนมาทำที่ดาดฟ้า
ขาขาวถูกมือเรียวแยกออกกว้างในขณะที่สะโพกสอบเร่งจังหวะหนักหน่วงเร่งเร้าจนเนื้อหยุ่นสองก้อนสั่นคลอนส่งเสียงตุบตับร้อนแดง
มาร์คกอดเอวเล็กเข้าหาตัวแน่นแช่ฝากฝังร่างในจังหวะสุดท้ายของบทเพลง
คนตัวขาวกระตุกเกร็ง รับรู้ถึงของเหลวหนืดที่ไหลเปราะซอกขา
ทั้งสองหอบหายใจหนักหน่วย
เหนื่อยกว่าวิ่งรอบสนามฟุตบอลติดต่อกันสิบรอบ เหนื่อยจนใจจะขาดแต่ก็สุขสมจนเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ในเวลาเดียวกัน
“เกือบไปแล้วสิ”
“ก็เพราะใครล่ะ”แจ็คสันมองค้อนเหนื่อยๆ
ดึงตัวเองออกจากส่วนร้อนที่หมดฤทธิ์ (ชั่วขณะ) ทรุดนั่งบนพื้น ซี๊ดปากครางเจ็บ
มือปะป่ายเอาเสื้อตัวเองกลับมาใส่ มองหากางเกงก็เห็นว่ามันกองอยู่ไกลไปหน่อย
“มาร์ค
เอากางเกงมาให้หน่อย”ส่งเสียงอ้อนคนรักที่แต่งตัวอยู่ไม่ไกล
...ชิ โคตรไม่ยุติธรรม
ตัวเองถอดแค่กางเกงครึ่งเข่า แต่ทางนี้นี่เปลือยทั้งตัวเชียวนะ!...
มาร์คเดินไปหยิบกางเกงมาถือไว้แต่ไม่ยอมส่งให้
นั่งลงตรงหน้าคนรักที่ทำหน้าสงสัย เห็นแบบนั้นแล้วหมั่นเขี้ยว
ฉวยจูบหวานไปวูบหนึ่งจนแก้มกลมแดงก่ำเขินอาย
“เอาออกก่อนดีกว่า
อ้าขาออก”
“ค่อยเอาออกก็ได้”แจ็คสันส่ายหน้า
จะบ้าเรอะ เรื่องน่าอายแบบนั้นน่ะ! (แจ็คสันอาจจะลืมไปว่าตัวเองเพิ่งจะมีเซ็กซ์บนบันไดลานจอดรถของบริษัท)
ยุดยื้อกันสักพัก สรุปก็คือต้องอ้าขาให้ไอ้พี่บ้าเอาลูกรักของตัวเองออกอยู่ดี
“แล้วมันใช่เรื่องไหมเนี่ย
เซ็กซ์บนบันไดจอดรถเนี่ยฮะ!”พอจัดการเสร็จก็อดโวยไม่ได้
มาร์คยักไหล่แบบไม่ยี่หระ โอบบ่าคนน่ารักเข้ามาใกล้
“แต่ก็เสียวดีไม่ใช่เหรอ?”
“เออ เสียว
เสียวคนจับได้เนี่ยแหละ! ไม่เอาแล้วนะ”
“อืมๆ
ไม่เอาแล้วๆ...”
.
.
.
“งั้นครั้งหน้าเป็นห้องเก็บของบริษัทแล้วกันนะ”
#จบเถอะนะที่รัก
ที่มา
ฟังพี่เต๋อไดอารี่ตุ๊ดซี่ตอบตอนเล่นเกมล้อมวงเหล้าในรายการยายแล้วเขินหนักมากกกกกกกกกกก
ฮือ
เลยเอามาลงที่มาร์คสัน
แค่นั้นแหละค่ะ
ถ้าดูไร้สติก็อย่าใส่ใจเลย
คนเขียนมันบ้าค่ะ 555555
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น