[SF] Pet Human VII (MarkSon)
Pet
Human VII
Mark
X Jackson
ประตูอัตโนมัติห้องทำงานของฝ่ายตรวจสอบผลิตภัณฑ์เปิดขึ้นในยามเช้าแสนสงบสุข
ยูคยอมละความสนใจจากโกโก้แก้วโปรดมองร่างสูงผอมของพี่ชายในแผนกแล้วอดทำหน้าหยีหมั่นไส้ไม่ได้
“หมั่นไส้ว่ะ”
“นั่นคำทักทายหรือไงคิมยูคยอม”
“สวัสดีครับ”
มาร์คหันไปแจกมะเหงกให้ไอ้รุ่นน้องตัวโย่งที่กวนประสาทตั้งแต่หัววัน
เดินไปถอดเสื้อกราวพาดไว้กับเก้าอี้ทำงาน
ปัดมือผ่านอากาศเรียกจอขึ้นมาตรวจสอบงานของวันนี้
“ช่วงนี้ความสุขล่ะสิพี่
ออร่าสีชมพูนี่วิ้งๆเชียว”
“ออร่า? นายเห็นอะไรน่ะ”มาร์ครีบหันมาถามยูคยอม
คิ้วเข้มขมวดแน่น กลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคร้ายอะไร ยิ่งโลกพัฒนา
เชื้อโรคก็พัฒนาตามกันมาไม่ห่าง ในยุคนี้เลยมีโรคแปลกๆแบบแทบจะรายวัน
ไม่แปลกที่พวกเขาจะห่วงสุขภาพตัวเองมากกว่าคนรุ่นก่อนๆ
ยูคยอมกลอกตาเหนื่อยหน่ายใจ
“ผมแซวพี่ว่าช่วงนี้ดูความสุขดีนะเฉยๆ”
“อ่า...ก็...นิดหน่อย”
พูดอย่างนั้นแล้วยิ้มกว้างแบบนั้นคืออะไรวะ...น่าหมั่นไส้แรงมาก...
“เออ มีจดหมายมาถึงพี่เมื่อเช้า
ลองตรวจดูสิ”ยูคยอมพูดขณะปัดจดหมายของตัวเองขึ้นมาอ่านด้วยใบหน้าเบื่อๆ
...วันนี้ยูคยอมเบื่อมากครับ
มีแต่เรื่องน่าเบื่อ...
“สัมมนา?...”มาร์คพึมพำมองเนื้อหาในจดหมายจากหน่วยงานที่ตัวเองทำอยู่
“ทั้งแผนกมีสองคนนี่ต้องสัมมนาด้วยเหรอ...”
“นั่นดิพี่...ไร้สาระว่ะ”ยูคยอมถอนหายใจเฮือก
เขี่ยจดหมายขึ้นไปก่อนจะเบิกตากว้าง “หา! ไปที่ไหนก็ได้
สามวันสามคืน งบไม่จำกัด!”
“จะตะโกนทำไม หนวกหู”มาร์คส่ายหน้า
ปิดจดหมายลง “นายอยากไปไหนล่ะ?”
“ผมก็คิดไม่ออกแฮะ...”ยูคยอมพูดงึมงำ
คิดไม่ตก “แต่คงพาแบมไปด้วย รายนั้นบ่นเรื่องอยากไปเที่ยวจนหูชาแล้ว”
พอพูดอย่างนั้นมาร์คก็ชะงัก คิดถึงเจ้าลูกหมีที่ห้องขึ้นมา
...แจ็คสันจะอยากไปไหนไหมนะ...
ทันทีที่เลิกงานมาร์คก็ตรงดิ่งกลับห้องอย่างเช่นทุกวัน
แต่วันนี้เขาเตรียมขาวดีให้กับเจ้าลูกหมีของเขาด้วย ชายหนุ่มแสกนตัวตนผ่านประตูเข้าไปในห้อง
โยนกระเป๋าไปในช่องเก็บของ
ถอดรองเท้าวางไว้รอให้พื้นอัจฉริยะจัดการเลื่อนไปเก็บในตู้ นิ้วเรียวแกะกระดุมแขนเสื้อพับสามทบเพราะอากาศค่อนข้างร้อนของด้านนอกนั่นพลางเดินตามหาเจ้าลูกหมีที่ไม่ออกมารับเขาอย่างทุกวัน
“แจ็คสัน”
ไม่มีเสียงตอบกลับมา มาร์คขมวดคิ้วสงสัย
เกือบเดินผ่านโซฟาไปแล้วถ้าไม่เห็นเสื้อสีชมพูขาวของเจ้าลูกหมีนั่นกองอยู่บนเบาะนั่ง
ถ้าเงี่ยหูฟังดีๆก็จะได้ยินเสียงน้ำกระเพื่อมเบาๆ ชายหนุ่มเดินตามเสียงเข้าไปในห้องนอน
หยิบมาร์ตี้ที่อิงกำแพงอยู่หน้าประตูห้องน้ำเหวี่ยงไปบนเตียง ผลักบานประตูสีขาวออก
กลืนน้ำลายอึกใหญ่มองบานกระจกฝ้าบางๆที่ปิดกั้นเขากับอีกคน
...จริงๆมันก็นานแล้วนะ...
มาร์คจิ๊ปากก้มลงมองด้านล่างของตัวเองที่เริ่มดันขึ้นมาทั้งที่ไม่มีแรงกระตุ้นอะไรนอกจากเสียงอาบน้ำของเจ้าลูกหมีตัวขาว
มือเล็กลูบไปตามผิวเนื้อขาว
ผ่านหน้าอกนุ่มนิ่ม ปลายนิ้วปัดผ่านจุดกลมสีหวาน ลูบเรื่อยลงไปทำความสะอาดส่วนลึก...
“อึก...”
มือเรียวยกขึ้นปิดจมูกหลับตาพยายามระงับอารมณ์
(หื่นกาม) ของตัวเอง ยกมือผลักกระจกเข้าไปข้างใน ไม่ทันจะได้เอ่ยอะไร
คนในห้องน้ำก็เรียกชื่อเขาดังลั่นด้วยความดีใจ
เสียงกระจายของน้ำดังซ่าจากการขยับตัวกะทันหัน
“อ่ะ มาร์ค กลับมาแล้วเหรอ”
“...”
เรือนร่างขาวนุ่มนิ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่งในอ่างน้ำที่ใสจนเห็นอะไรต่อมิอะไร
ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาขึ้นสีเข้ม เส้นผมสีฟางอ่อนเปียกระใบหน้ากลมที่ขึ้นสีเรื่อเพราะอุณหภูมิน้ำ
ดวงตากลมไร้เดียงสามองมาทางเขาตาแป๊ว
ริมฝีปากอิ่มเอิบสีจัดตัดกับผิวเนื้อขาวเนียนเผยอยิ้มบาง หูและหางสั่นดิ้กๆดีใจที่เห็นเขากลับมาหา
ตาไม่รักดีมองลงต่ำลงไปอีก
ผิวเนื้อขาวใสเป็นสีเรื่อในบางจุดโดยเฉพาะเม็ดกลมบนหน้าอกนุ่มแดงจัดไม่ต่างจากสีปาก
เรียวขาขาวหนีบแนบปิดบังส่วนลับหมิ่นเหม่...
หน้ามืด
.
.
.
ซ่า!
“เอ๊ะ มาร์คลงมาทำไม กางเกงเปียกหมดแล้ว”เจ้าลูกหมีร้องท้วง
ถอยหลังแนบขอบอ่างเพิ่มพื้นที่ให้คนตัวสูงที่ลงมาแช่น้ำด้วยทั้งที่ยังไม่ถอดเสื้อผ้าออกสักกะชิ้น
สะดุ้งเอียงใบหน้าตกใจเพราะริมฝีปากอุ่นที่เข้าทาบจูบบนผิวคอ
ปลายลิ้นร้อนสะกิดเนื้อเย็นเสียววาบไปทั่วร่าง มือเล็กกำเสื้อทำงานของมาร์คหมับ
...ไหนบอกว่าอาบน้ำต้องถอดเสื้อไง...
แจ็คสันมองอย่างไม่เข้าใจ ในขณะที่ชายหนุ่มยังไม่ถอนใบหน้าออกจากซอกคอเขาเลย
“มาร์ค จะอาบน้ำต้องถอดเสื้อนะ”
“ถอดให้หน่อยสิ”เสียงทุ้มเอ่ยงึมงำ
ขยับตัวขึ้นคร่อมเจ้าลูกหมีตัวเล็ก ยันแขนกับพื้นอ่าง
กักกั้นร่างขาวเอาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ อ้าปากงับเนื้อหยุ่นด้วยความหมั่นเขี้ยวจนขึ้นรอยฟัน
ลากลิ้นร้อนเชยชิมลำคอขาว รุกเร้าจนร่างเล็กสั่นสะท้าน นิ้วป้อมจิกกับบ่าแข็ง
ปลดกระดุมเสื้อของเจ้านายที่เปียกแนบเนื้อไปแล้วอย่างเก้ๆกังๆ
ปลดกระดุมออกหมดก็ผลักเสื้อจะถอดออกให้
“มาร์คถอดสิ”
“อืม...ถอดกางเกงให้ด้วย”
คิ้วเรียวขมวดยู่ปาก
แต่ก็เลื่อนมือลงไปจัดการหัวเข็มขัดและกระดุมกางเกงตามที่มาร์คสั่ง
นิ้วเล็กกำลังจะรูปซิปลงก็ต้องสะดุ้งวาบใหญ่
ถอยตัวติดผนังอัตโนมัติแต่ก็โดนมือแกร่งรวบเอวเอาไว้ก่อน
ตากลมช้อนขึ้นมองชายหนุ่มสั่นๆ
“มะ มาร์ค ตรงนั้นของมาร์ค...”
“ฉัน...ขอนะ”
แจ็คสันสะดุ้ง ยกมือดันแผ่นอกหนาไว้แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งใบหน้าหล่อเหลาที่ซุกไซร้ข้างลำคอขาวได้
ริมฝีปากบางดูดรั้งผิวเนื้อนิ่มจนขึ้นรอยแดงหลายจุด จูบปลายคางมนแผ่วๆ
ยกตัวประกบริมฝีปากอิ่มสีจัดยั่วยวนสายตา
“อือ...”แจ็คสันส่งเสียงต่อต้าน
เม้มปากไม่ยอมให้อีกฝ่ายเชยชิมง่ายๆ ใจเต้นสั่นรัว รู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้ตรงต้นขาบีบคลึงนวดแผ่วๆเข้าใกล้ส่วนอ่อนไหว
แต่ความเจ็บปวดจากครั้งก่อนทำให้หมีตัวเล็กสั่นกลัว สัญชาติญาณสัตว์ป่ากลับมาทำงาน
นิ้วป้อมหกเกร็งจิกบ่าแข็งแรงๆจนเลือดซิบ ชายหนุ่มผละตัวออกเล็กน้อย
ยีหน้าแสบจนเจ้าตัวเล็กรู้ตัวว่าทำมาร์คเจ็บเข้าแล้ว
“ฮึก...”พลันใบหน้าหวานก็หยีทำหน้าจะร้องไห้
น้ำเอ่อคลอหางตาตก ใบหูนิ่มลู่ติดเส้นผมสีอ่อน “เค้าขอโทษ เค้าทำมาร์คเจ็บ”
“อ่า ไม่เป็นไร มาร์คไม่เจ็บเลย”มาร์คหยุดอารมณ์วาบหวาบกลับมาปลอบเจ้าลูกหมีแสนคิดมากของตัวเอง
ลูบศีรษะกลมเบาๆ ยิ้มบางเอ็นดู ก้มลงจูบปลายจมูกรั้นและแนบริมฝีปากจูบซับปลายตาตก
จูบปลอบจนเจ้าตัวเล็กหยุดร้องแค่สะอื้นเบาๆถึงได้คิดจะต่อเรื่องที่ยังค้างคา
“ขอมาร์คนะ”
“...แต่...มันเจ็บ...”เจ้าตัวเล็กหลบตา
ห่อตัวไถลตัวเองลงน้ำอุ่นที่เริ่มเย็นพยายามหลบหนีแต่ก็ไม่พ้นโดนเจ้านายช้อนตัวขึ้นมาพิงขอบอ่างเหมือนเดิม
“สัญญา คราวนี้มาร์คจะทำเบาๆ”
แจ็คสันมองนิ้วก้อยที่มาร์คยกขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
ตากลมก้มมองดูหน้าท้องแกร่งที่หดเกร็งเป็นระยะและใบหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำเหมือนคนพยายามอดกลั้นอะไรบางอย่าง
จริงๆแจ็คสันก็อยากปฏิเสธนะ แต่พอนึกไปถึงสิ่งที่โดนหลายคนสอนมา นิ้วเล็กก็ค่อยๆเข้าไปเกี่ยว
...แจ็คสันเป็น Pet
Human ของมาร์ค...
“ขอบคุณครับ”ชายหนุ่มยิ้มดีใจ
กดจูบบนปากแดงแรงๆ ส่วนล่างของเขาปวดหนึบจนเริ่มจะชาชนิดที่ว่าทนไม่ไหวแล้ว แต่พอเห็นท่าทีหวาดกลัวของแจ็คสันก็ต้องทนต่อไปอีกหน่อย
ค่อยๆตะล่อมเตรียมร่างเล็กให้พร้อม เขาไม่อยากให้แจ็คสันเจ็บเหมือนครั้งก่อนอีก
แค่เห็นลูกหมีน้ำตาตกกลัวเขาเป็นสัปดาห์ก็เจ็บจะบ้าแล้ว
มือแกร่งลูบลำแขนกลมนิ่มขณะก้มลงป้อนจูบอ่อนหวานให้เข้าตัวเล็กที่รอบนี้ยอมเผยอปากให้เข้าไปเชยชิม
ลิ้นเล็กแตะลิ้นร้อนที่เข้ามาทักทายเบาๆอย่างขลาดกลัว
แต่มาร์คกลับโหมรัดเกี่ยวแผ่นเยลลี่นุ่มนิ่มรูดพันด้วยความกระหายอยาก
เก็บเกี่ยวความหอมหวานจนทั่วโพรงปากอุ่น แม้แต่ลมหายใจของแจ็คสันก็ยังโดนจูบร้อนช่วงชิงไป
มือเล็กทุกบ่าแข็งหนักๆ อ้าปากหอบเอาอากาศทันทีที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
ไม่ทันจะได้หายใจหายคอก็ต้องเปล่งเสียงคราง
ร่างบิดเร่าเพราะสัมผัสแฉะบนจุดอ่อนไหวบนหน้าอก นิ้วเล็กสอดเข้าใต้เส้นผมสีเข้มขยุ้มระบายความวาบหวามใต้ท้องน้อย
กัดปากเชิดหน้ารู้สึกดีผสมปนเปไปกับความทรมานที่ไม่สามารถบอกได้ว่ามาจากไหน
เรียวขาขาวถูกเข่าแทรกแยกออก
ส่วนอ่อนไหวสีหวานเริดอิงท่อนขาผอม ส่วนปลายปริ่มน้ำใสเปื้อนกางเกงสีเข้ม
มาร์คเลื่อนมือเข้าลูบส่วนนั้นเบาๆ ในขณะที่ริมฝีปากยังยุ่งกับการขบเม้มติ่งเนื้อสีหวานจัดราวกับขนมหวานบนจานสีขาวแสนน่าลิ้มลอง
สะกิดรัวลิ้นเล่นจนมันนูนเต่งตึงต้านลิ้นเรียกเสียงครางหวานจากคนโดนกระทำ
แจ็คสันบิดตัวไปมา ใบหน้าเห่อร้อน ยกลำแขนคล้องคอเขาไว้อย่างไม่รู้จะเอาไปวางตรงไหน
นัยน์ตากลมคลอน้ำวาววับแสนรัญจวนใจ แม้จะมีแววหวาดหวั่นแต่ก็ไม่ถอยหนีไปไหน
นิ้วเรียวคีบท่อนเอ็นน่ารักรูดรั้งด้วยความชำนาญ
ไม่นานส่วนแข็งขืนของเจ้าลูกหมีก็ปลดปล่อยธารสีขาวพุ่งรดเปื้อนขากางเกงเขา
แจ็คสันหอบฮักเอนตัวนอนฟุบหน้ากับขอบอ่างในขณะที่ต้นขาอวบถูกแยกออก
จับข้อเท้าวางพาดกับขอบอ่างเผยส่วนน่าอายแสนอล่างฉ่าง
แจ็คสันอายจนต้องบีบต้นขาเข้าหากัน แต่มาร์คก็กอดเอวคอดดึงส่วนนั้นเข้าไปวางบนตักแกร่ง
นิ้วเรียวปาดน้ำเหนียวของคนตัวเล็กแตะบนปากทางเข้า
“มาร์ค...”แจ็คสันเรียกเขาเสียงสั่น
รับรู้ได้ว่ากำลังกลัว ชายหนุ่มยิ้มอ่อนโยน กระชับต้นแขนเล็กเข้ามาหา
ป้อนจูบอ่อนโยนเลี่ยงความสนใจของเจ้าตัวเล็กขณะสอดแทรกปลายนิ้วเข้าโพรงร้อน เจ้าตัวเล็กเกร็งตัวแน่น
ลิ้นเล็กนิ่งแข็ง หลับตาปี๋
รู้สึกเจ็บแปลบจากด้านล่างจนอารมณ์อ่อนหวานที่มาร์คมอบให้สลายไปในพริบตา
“แจ็คสัน มองหน้าฉัน”
“อึก...เจ็บ”
“มองตาฉัน”มาร์คเอ่ยเสียงเข้ม
เปลือกตาที่ปิดแน่นค่อยๆปรือเปิด มองดวงตาสวยที่มองมา มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
ห่วงใยและ...อะไรบางอย่างที่ทำให้เกราะกำบังของเจ้าลูกหมีอ่อนยวบ
ยิ่งมีริมฝีบางเข้าคลอเคลียหอมจูบไปทั่วใบหน้าก็ทำให้พอลืมความเจ็บปวดไปได้บ้าง
มาร์คขยับนิ้วเมื่อเห็นว่าแจ็คสันผ่อนคลายลงบ้างแล้ว
สอดปลายนิ้วเข้าไปลึกจนสุดโคน นิ่วหน้าเพราะความแน่นหนั่นราวกับไม่เคยโดนสอดแทรกของโพรงร้อน
ทั้งๆที่เขาเคยฝังตัวเข้าไปแล้วเมื่อสัปดาห์ก่อน แตะปลายนิ้วชี้กับหูรูดหยุ่นด้านนอก
ใช้นิ้วงัดเปิดทางเล็กน้อยแล้วค่อยๆสอดดันเข้าไปสมทบกับนิ้วกลางที่เข้าไปก่อน
เขาใจเย็นพอจะเบิกทางให้เสร็จ เพราะไม่อยากให้แจ็คสันบาดเจ็บอีก
มือด้านที่โอบสะโพกอิ่มจับหางกลมบีบคลึงเรียกเสียงครางผะแผ่วหวิวช่วยให้เจ้าตัวเล็กผ่อนคลายลง
ดันอีกนิ้วเข้าไปสมทบ
หุบกางอยู่สักพักจนแน่ใจว่าแจ็คสันพร้อมแล้วก็ค่อยๆถอนนิ้วออก
ปลดกางเกงที่แจ็คสันถอดแบบครึ่งๆกลางออก ปลดปล่อยลูกมังกรตัวเขื่องออกมาทักทายชาวโลก
ชักรูดมันก่อนจะแนบส่วนปลายกับปากทางสีสวย มาร์คโอบคนตัวเล็กเข้ามากกอด
ดูดดึงผิวเนื้อเนียน บีบคลึงนวดเนินเนื้อกลมหยุ่นค่อยๆสอดแทรกส่วนนั้นเข้าไปช้าๆ
“อึก”แจ็คสันส่งเสียงในลำคอ
หลับตาปี๋ มาร์คเลยหยุดยั้งตัวไว้ ถอนออกเกือบหลุดแล้วดันลึกเข้าไปอีก
ทีละนิดทีละน้อยให้เจ้าลูกหมีได้ปรับตัว
จนสุดท้ายเขาก็สอดแทรกกายเข้าไปได้จนสุดโคน
“อืม...ไหวนะ”ถามทั้งที่อยากกระแทกเข้าไปจะแย่
แจ็คสันส่ายหน้าจนผมปลิว จมูกรั้นสูดลมหายใจติดขัด หายใจได้ไม่เต็มปอดเพราะส่วนที่สอดแทรกเข้ามาในกายขาว
ปากอิ่มเม้มแน่นดูทรมานจนหน้าแดงก่ำ นิ้วเรียวลูบเช็ดน้ำตาบนขอบตา
“ถ้าไม่ขยับนายจะยิ่งทรมานนะ”ชายหนุ่มบอกด้วยความเป็นห่วง
เขาก็เริ่มจะไม่ไหวแล้วด้วย
“ยะ อย่าเพิ่งนะ..นะมาร์ค”แจ็คสันพูดติดๆขัดๆ
“ขอโทษนะ”มาร์คพูดงึมงำ
จับเอวคอดไว้มั่น ถอนกายออกเล็กน้อยแล้วกันกลับเข้าไป
เริ่มขยับด้วยจังหวะอ่อนหวานเนิบช้าเป็นจังหวะเพลงรักช้านุ่มนวล แจ็คสันเริดหน้าอกหอบครางแผ่วๆ
มือเล็กหาที่เกาะเกี่ยวและคงไม่พ้นลำคอแกร่งและขอบอ่าง น้ำในอ่างกระเพื่อมไหวตามจังหวะการเคลื่อนไหวของพวกเขา
คลื่นน้ำเย็นกระทบหลังขาวบางปะทะอุณหภูมิร่างกายอันร้อนผ่าวจากการโดนกระตุ้นครั้งแล้วครึ่งเล่า
ทำให้แจ็คสันกระตุกเป็นระยะ พลอยทำให้มาร์คซี๊ดปากไปด้วย ก็เล่นกระตุกทีร่องเนื้อหยุ่นก็บีบเข้าหากระตุกท่อนเอ็นเขาที
ก็เป็นซะแบบนี้ จะให้เขาอดใจได้ยังไงกัน
“อ๊ะ มาร์ค อ๊า”แจ็คสันหวีดเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็ดันเขาลงไปนอนติดขอบอ่าง
ยกขาสองข้างพาดกับไหล่หนา เบียดกายเข้ามาใกล้บังคับให้เปิดพื้นที่สอดแทรกเข้าไปได้ลึกขึ้น
เสียงครางทุ้มต่ำเปล่งออกมาเบาๆอย่างพึงพอใจ ใบหน้าหล่อเหลาขึ้นสีเข้มแสดงสีหน้าหลงใหลรักใคร่
ร่างกายผอมแต่มีแต่กล้ามเนื้อแน่นเห็นลอนกล้ามบางๆเปียกเหงื่อและละอองน้ำจากอ่าง เซ็กซี่เสียจนเจ้าลูกหมีตัวเล็กเกิดหน้าแดงก่ำ
ยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเขินอาย
...อือ ใจเค้าเต้นแรงจัง...นั่นคือความคิดของลูกหมีตัวเล็กที่ยังไม่เข้าใจคำว่า
‘เซ็กซี่’
มาร์คเห็นแบบนั้นก็หัวเราะ
กระทั้นกายเข้าออกหนักๆจนน้ำกระเพื่อมเปียกพื้นห้องน้ำด้านนอก ก้มลงหยอกล้อดูดดึงยอดอกสีหวานจนมันเริ่มขึ้นสีช้ำ
เผื่อแผ่กัดดูดผิวขาวรอบข้างให้ขึ้นสีเรื่อ ผิวของแจ็คสันนุ่มหยุ่นบางใส อยากรังแกให้เนื้อตัวขาวๆนี่มีแต่รอยช้ำและร่องรอยประทับความเป็นเจ้าของของเขา
แจ็คสันรู้สึกแปลกๆ
ความเจ็บปวดหายไปนานมากแล้ว
กลายเป็นความรู้สึกปวดมวลในช่องท้องและบางครั้งที่มาร์คสอดแทรกเข้ามาก็มีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆแล่นปลาบไปทั่วร่าง
“อืม มาร์ค”
มาร์คชะงักเล็กน้อย
เงยหน้ามองใบหน้าหวานคมที่ผินตามองเขา
ดวงตากลมปรือปรอยหวานฉ่ำเปี่ยมล้นไปด้วยอารมณ์หวาม ปลายจมูกรั้นพ่นลมร้อนขึ้นสีแดงเรื่อเช่นเดียวกับแก้มกลม
ริมฝีปากอิ่มเอิบเจ่อบวมช้ำกลายเป็นสีแดงกุหลาบ...กุหลาบดอกงามในแจกันสีขาว...แค่มองก็สามารถทำให้คลั่งไคล้ขาดสติและอยากได้ครอบครอง
เขาอยากครอบครองทั้งหมด ทั้งหมดที่เป็นของคนตัวเล็กนี่...
ร่างกาย หัวใจ
หรือแม้แต่จิตวิญญาณ
“อย่าทำสีหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นเด็ดขาด”
“อ๊ะ อา...เค้า อึก อะ
ไม่เข้าใจ”
“นายเป็นของฉัน...ของฉัน”
“อ๊า!!!”ลูกหมีตัวเล็กกรีดร้องเสียงหลง
เกาะเกี่ยวบ่าแข็ง ครางเสียงแหบเสียงแห้งปล่อยกายให้ชายหนุ่มเป็นผู้กำหนด สะโพกแกร่งตบกระแทกเข้าหาจนสะโพกกลมโยกไหว
“อ๊ะ!”มือแกร่งบีบก้นนุ่มนวดคลึงจนขึ้นรอยมือ
เร่งจังหวะรักกลายให้พร้อมกันกับเสียงหัวใจในอก สอดแทรกเข้าหาล้ำลึก
ลำแขนแข็งแรงโอบตัวร่างนุ่มเอนตัวให้คนตัวเล็กนั่งอยู่บนตัก เด้งสะโพกตบเข้าหา
บดเบียดมอบจูบร้อนให้คนบนตักอย่างไม่รู้จักเหนื่อย ท่อนเอ็นน่ารักถูกับลอนกล้ามกระตุ้นให้แจ็คสันกระตุกกายเสร็จสมปลดปล่อยออกมาเปื้อนเลอะหน้าท้องแกร่ง
มาร์คบดสะโพกเข้าหาโพรงร้อนแสนรัญจวนอีกสองสามครั้งก็แช่ตัวปลดปล่อยสายธารแห่งชีวิตโอบชโลมในส่วนลึกของร่างขาวจนหมดสิ้น
“แฮ่ก...แฮ่ก”ชายหนุ่มเงยหน้าสูดลมหายใจเข้าออก
ลูบกอดร่างแดงระเรื่อเข้ามาแนบอก รั้งกกกอดไว้ด้วยความหวงแหน
กดจูบบนกลุ่มผมเปียกชิ้นและใบหูบ่งบอกชาติพันธุ์ด้วยความเอ็นดู
“รักนะครับ” บอกรักด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้นมาจากดวงใจ
“ต่อไปนี้แจ็คสันคือคนรักของมาร์ค เข้าใจนะ”
“งือ...คนรัก?”เจ้าลูกหมีบนอกทวน
ดวงตากลมบ่งบอกว่ายังไม่เข้าใจในคำๆนั้น แต่ไม่เป็นไร
เพราะมาร์คจะสอนความรักให้เจ้าลูกหมีตัวเล็กแสนน่ารักนี่เอง
“อืม และมาร์คก็เป็นคนรักของแจ็คสันด้วย”
“อืม”แจ็คสันพยักหน้าแม้จะยังไม่เข้าใจก็เถอะ
มาร์คยิ้มกว้างพอใจ
กดจูบบนหน้าผากนวลหนักๆ ถอนกายออกจากช่องทางอุ่น จับตัวแจ็คสันนั่งบนตักหันหน้าออก
จับเรียวขานุ่มแยกถ่างออก สอดแทรกนิ้วเข้าช่องทางรักเพื่อคว้านเอาน้ำรักของตนออกมา
น้ำสีขุ่นถูกขับออกมาไหลออกมาปะปนกับน้ำในอ่าง ล้างทำความสะอาดให้ด้วยความถนอม
จนแน่ใจว่าสะอาดแล้วก็หยิบสบู่ขึ้นมาอาบน้ำให้ทั้งตัวเอง ทั้งลูกหมีตัวเล็กอีกรอบ
ชายหนุ่มอุ้มแจ็คสันขึ้นจากอ่าง
พาเดินออกมาเช็ดตัวเช็ดผมด้านนอก เลือกชุดนอนให้ใส่
ทำราวกับเจ้าลูกหมีเป็นลูกน้อยของตน เสร็จแล้วก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปนอนบนเตียง
ส่งมาร์ตี้ให้กอด เดินออกมาสวมเสื้อผ้าจัดการตัวเองแล้วถึงเดินกลับไปนอนข้างๆเจ้าตัวเล็ก
โอบเจ้าตัวนุ่มนิ่มเข้ามากอดไว้แน่น ลูบเส้นผมนิ่มไปมาจนเปลือกตาสีชมพูอ่อนใกล้หลับ
มาร์คถึงได้คิดถึงเรื่องที่จะมาคุยกับเจ้าตัวเล็กออก
“สัปดาห์หน้าไปเที่ยวทะเลกันนะ”
“ทะเล? มันคืออะไรเหรอมาร์ค”แจ็คสันฝืนความง่วงขึ้นมาถาม
ปากจิ้มลิ้มอ้าหาวอย่างน่าเอ็นดู
“อืม...เป็นที่ๆน้ำเยอะๆ
มีหาดทรายสีขาว...”
ไม่ทันจะได้พูดจบ
มาร์คก็พบว่าแจ็คสันหลับไปแล้ว ชายหนุ่มหัวเราะ จูบเส้นผมหนานุ่ม เอ่ยราตรีสวัสดิ์และหลับตาตามไป
ไม่นานทั้งคู่ก็หลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น