บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก พฤษภาคม, 2015

[SF] Jet Lag

Jet Lag MARK x JACKSON “สวัสดีครับ”ชายหนุ่มในชุดสจ๊วตเชิ้ตสีขาวเดินหิ้วกระเป๋าและเสื้อสูทพาดแขนเข้ามาในห้องบรีฟก่อนบิน รูปร่างที่ไม่ได้สูงแต่ก็สมส่วนกลับดูดีขึ้นมากเมื่ออยู่ในยูนิฟอร์มสายการบินชั้นนำของโลก ใบหน้าคมคร้าม ดวงตากลมโตและรอยยิ้มกว้างเป็นมิตรพิมพ์ใจสามารถดึงดูดสายตาคนรอบข้างได้อย่างชะงักนัก ชายหนุ่มทักทายคนรู้จักในห้องสองสามคน ไม่ลืมแจกจ่ายยิ้มให้กับผู้ร่วมงามคนอื่นที่ไม่เคยได้ร่วมงานกันในไฟลท์นี้อย่างเป็นมิตร วางกระเป๋าลงแล้วเดินเข้าไปอีกห้องเพื่อเอาเอกสารมาดูก่อนทำการขึ้นบินจริงๆ เป็นโอกาสให้แอร์สาวในห้องได้พูดคุยกันถึงความน่าสนใจของชายหนุ่มได้อย่างไม่เอียงอายเท่าใดนัก “สจ๊วจคนนั้นหล่อจังแก ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้านะ” “นั่นสิ โชคดีจัง อยากทำความรู้จักกับเขาบ้าง” “ฉันว่ายาก...”แอร์สาวรุ่นพี่ที่นั่งเงียบมาตั้งนานเอ่ยขึ้น เงยหน้ามาจากเอกสารข้องมูลของไฟลท์ตรงหน้า “ฉันบินกับเขาสองครั้ง เหมือนว่าเขาจะเรียกให้ไปทำงานที่ชั้นพรีเมี่ยมเฟิร์สคลาสตลอดเลย ไม่ได้มีอากาสมาพูดคุยกับเราเยอะนักหรอก” “อ้าว ซะงั้น เสียดายจัง” “เสียดายอะไรกันครับสาวๆ”เสีย

[OUR] 24

รูปภาพ
OUR BABY! บทที่ 24 มาร์ครีบละจากสิ่งที่กำลังทำมาหาคุณแม่มือใหญ่ที่เพิ่งตื่น ปางแดงก่ำซีดเผือกนิดหน่อยร้องโอดคราญเจ็บๆอย่างน่าสงสาร มาร์ครีบลูบเส้นผมนุ่มชื้นเหงื่ออย่างนึกเป็นห่วง พอเห็นคนตัวเล็กยิ้มมาให้ก็พอคลายใจลงนิดหน่อย “เจ็บมากไหม? เอาน้ำไหมครับ?”แทบไม่ต้องรอให้แจ็คสันพยักหน้าตอบรับก็รีบลิ่วไปกดน้ำอุ่นมุมห้องมาให้ แจ็คสันยิ้มกว้างแต่ไม่กล้าหัวเราะแรงเพราะยังเจ็บท้องอยู่ มืออวบแตะหน้าท้องที่ยุบไปแล้วทั้งที่เมื่อวานยังต้องแบกน้ำหนักหลายกิโลกรัมเดินไปมาอยู่ ตอนนี้เลยรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย มองหาลูกที่ควรอยู่ข้างเขาแต่ตอนนี้กลับไม่เห็น “พี่มาร์ค ลูกล่ะ?” “อยู่ห้องอบน่ะ...กินน้ำก่อนนะ”มาร์คยื่นน้ำอุ่นมาให้คนเพิ่งคลอดที่รีบดันแก้วกลับไป ดวงตากลมปิดความกังวลไม่มิดมองใบหน้าหล่อเหลา “อย่าเพิ่ง... ทำไมล่ะ ลูกเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมไปอยู่ห้องอบ” แจ็คสันดูสับสนและกังวล มาร์ครีบเข้ามากอดไว้กลัวคุณแม่มือใหม่จะเครียดมากกว่านี้ “ลูกไม่ได้เป็นอะไร เดี๋ยวเขาก็เอามาให้แล้ว ใจเย็นๆ เพิ่งคลอดอย่าเครียดสิคุณแม่”เอ่ยกระเซ้าคนขี้กังวลที่ทุบแขนเขาเบาๆ ตากลมมองค้อนแรง