[SF] Sly Fox & His lovely donkey [MARKSON]
Sly
Fox & His lovely donkey
MARK
X JACKSON
“มาร์ค มาร์ค
มาร์ค มาเล่นด้วยกันหน่อย”
เสียงแหบแจ้วๆหน้าห้องไม่ได้ทำให้เด็กหนุ่มชาวอเมริกันเชื้อสายไต้หวันเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอ
เสื้อผ้าออนไลน์ในคอมยังดูน่าสนใจกว่าเจ้าของเสียงที่เงียบได้แค่สามเวลา
คือตอนป่วย ตอนนอนและตอนไม่มีคนคุยด้วยเท่านั้น
“มาร์ค~~”เจ้าเด็กป่วนเปิดประตูเข้ามาทำหน้าหงิกงอเมื่อเห็นว่าคนที่ตนเรียกหานั่งเล่นคอมไม่ได้เสียบหูฟัง
แต่ไม่ยอมตอบเขา “ทำไมไม่ตอบผมล่ะ ผมก็นึกว่าฟังเพลงอยู่ซะอีก”
มาร์คยังคงเงียบ
เด็กไฮเปอร์เลยยู่ปากยื่นงอนๆ กระโดดผลุงไปนั่งคุกเข่าข้างฟูกคนอายุมากกว่า
มือขาวลูบเส้นผมสั้นๆของตนขึ้นใส่หมวกสวมทับ
ใช้ดวงตาใสแจ๋วจ้องหน้ารูมเมทจากด้านข้างอยู่นาน จนมาร์คอดไม่ได้ที่จะหันมาสบตาด้วยความอยากรู้ว่าเจ้าเด็กข้างตัวนี้จะเล่นอะไรอีก
พอเห็นว่ามาร์คหันกลับมา
เด็กดื้อก็ยิ้มกว้างจนเห็นตาแค่ขีดเดียว สดใสเสียจนน่าหยิกแก้มยุ้ยๆนั่นเสียให้เข็ด
“มาร์คนี่หล่อจังเลยน้า”
“ผีอะไรเข้าถึงมาชมกัน”
“ฮื่อ
นี่พูดจริงๆ จมูกก็โด่ง ปากก็สวย ตาก็สวย ฮือออออ”
“อยากได้ไหมล่ะ?”
แจ็คสันชะงักไม่เข้าใจคำถามของรูมเมทตัวเอง
“อะไรอ่ะ”
“อยากได้ก็จะได้ให้
ทุกอย่างนั่นแหละ หัวใจก็ให้ไปแล้ว จะให้อย่างอื่นอีกจะเป็นไร”
เจ้าเด็กป่วนถึงกับเงิบ
ก้มหน้างุดแก้มแดงปลั่งแบบไปไม่ถูก เม้มปากสีสดของตัวเองอย่างเขินอาย
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังนั่งอยู่ตรงนั้นต่อ
หายเขินแล้วถึงเงยหน้าขึ้นมามองหน้าจอแทนใบหน้าหล่อเหลาของคนข้างกาย
...กลัวเขินอีกน่ะสิ...
“มาร์คๆ
เสื้อตัวนั้นสวย”
มาร์คเหลือบตาเจ้าของนิ้วป้อมๆที่ชี้เสื้อเชิ้ตลายเท่บนหน้าจอดุๆ
แจ็คสันยิ้มแหยะยึดนิ้วตัวเองกลับคืนมา
ลืมไปเลยว่ามาร์คไม่ชอบให้ยุ่งย่ามตอนเจ้าตัวเล่นคอม
เจ้าลูกหมาเลยหลบสายตาดุๆไปนั่งกอดหมอนเล่นตรงปลายฟูก
ไม่วายส่งสายตามาอ้อนแฟนหนุ่มอยู่ตลอดๆ
“จะทำท่าทางแบบนั้นไปถึงเมื่อไหร่”มาร์คขมวดคิ้วเงยหน้ามองแจ็คสันที่วันนี้มาอ้อมซ้ายอ้อมขวาเขาผิดปกติ
วันนี้เมมเบอร์คนอื่นไม่อยู่รึไง
ถึงได้ปล่อยให้ลูกหมาของวงมานั่งจุ๊มปุ๊กทำตัวเรียบร้อยอยู่ในห้องแบบนี้
“ก็จนกว่ามาร์คจะยอมเล่นด้วย”
ยู่ปากตอบเสียงแบ๊ว
มาร์คกลอกตาไปมา
ทำอะไรให้เข้ากับหน้าตัวเองหน่อยเถอะแจ็คสัน
“ไปหาคนอื่นสิ”
“เบื่อแล้ว...อยากเล่นกับมาร์คนี่นา”
“เฮ้อ...ฉันจะไปเล่นอะไรกับนายได้”
“ก็...อะไรก็ได้อ่ะ
เล่มเกม เล่นเสก็ตบอร์ด
อืมๆๆๆ”คิ้วเข้มขมวดแน่นพยายามคิดกิจกรรมที่จะเล่นกับมาร์คได้
มาร์คถอนหายใจหยิบเอาตุ๊กตาลาบนฟูกอีกคนส่งให้เจ้าตัวที่อยู่ปลายเท้าตัวเอง
“เล่นกับไมเคิลไปก่อนแล้วกัน”
“ผมไม่ใช่เด็กนะ!”แจ็คสันร้องท้วงแต่ก็รับเอาเจ้าตุ๊กตาลาส่ายหัวได้มากอดไว้แทนหมอน
ตากลมมองมาร์คที่ก้มสนใจคอมอีกครั้ง ยู่ปากบึนออกงอนๆ
...ก็แค่อยากเล่นกับมาร์คอ่ะ
ผิดมากเลยเหรอ...
พอเห็นว่าอีกคนไม่สนใจจริงๆก็ก้มมองตุ๊กตาลาหน้าตาตลกๆที่โดนยัดเยียดมาให้ จิ้มหัวมันจึ๊งๆเบื่อหน่าย ตุ๊กตาตัวแค่นี้จะมีอะไรให้เขาเล่นมากมายกัน
ตกใจไปนิดตอนมือเผลอกดไปโดนปุ่มอะไรสักอย่างตรงเกือกทำให้หัวลาเอียงซ้ายขวาไปมา
“ตุ๊กตาล้มลุกนี่”
“อืม
เพิ่งรู้รึไง”
ค้อนคนเป็นพี่วงใหญ่
ก่อนหันมาสนใจเจ้าลาหน้าตาตลกส่ายหัวไปมาไม่หยุด รอยยิ้มโง่ๆของมันก็ดูตลกดี
แถมดิ้นไปมาแบบนี้ มองนานๆหัวกลมก็ส่ายไปมาตามอย่างนึกสนุก ปากอิ่มก็ยกยิ้มขึ้นตามแบบไม่รู้ตัว
มาร์คเงยหน้ามองคนที่เงียบไปอย่างนึกแปลกใจ
คิ้วเข้มขมวดมองเด็กดื้อปลายเตียงกำลังส่ายหัวตามตุ๊กตาลา
มีเอานิ้วไปหยุดคอมันไว้แล้วเอียงหัวค้างตาม หัวเราะเบาๆแล้วปล่อยให้มันดุ๊กดิ๊กไปมาต่อ
...เออ คนอะไร
แกล้งตุ๊กตาก็เป็น...
ใบหน้าขาวแสนคุ้นเคยยิ้มให้กับตุ๊กตาแลดูไร้เดียงสา
หัวกลมๆขยับไปมาทำให้ผมนุ่มทรงกะลาครอบไหวไปมาเบาๆ
“แจ็คสัน”
“อืม?”
“ตอบรับก็มองหน้าด้วยสิ”
“พี่ก็ไม่มองหน้าผมเหมือนกันนั่นแหละ”ปากแดงยู่ยื่น
กลอกตากลมมองคนเป็นพี่แล้วกลับไปสนใจเจ้าตุ๊กตาลาเหมือนเดิม
...มาร์คชักอยากเอาตุ๊กตาตัวนั้นไปฝังดิน...
มือเรียวพับฝาแมกบุกดันไปไว้ข้างเตียง
ขยับตัวไปนั่งต่อหน้าเด็กหนุ่มที่ยังไม่สนใจเขา
“แจ็คสัน”
“ว่า...”
“งอนรึไง”
“เปล่า”
ถามคำตอบคำ
ผิดปกติ...
“งั้นจูบหน่อย”
แจ็คสันเงยหน้ามามองคนเป็นพี่อึ้งๆ
สะดุ้งหดคอหลบหลังตุ๊กตาตัวจ้อยหนีใบหน้าเรียวที่เหมือนจะก้มลงมาหาจริงๆ
“เป็นบ้าอะไรของพี่วะ
ทีชวนเมื่อกี้ก็ไม่หัน”
“ตอนนี้ก็มาเล่นด้วยแล้วไง”
“พี่ไปอยู่กับแม็คบุคพี่ต่อเถอะ
ผมมีเพื่อนเล่นแล้ว เนอะมินิไมเคิลเนอะ”
“มินิไมเคิล?”เลิกคิ้วสงสัยว่ามินิไมเคิลคือใคร
เด็กดื้อเหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย
ขยับเจ้าตุ๊กตาลาที่ปิดให้หยุดเล่นแล้วดุ๊กดิ๊กไปมาหยอกล้อชายหนุ่ม
“นี่ไงมินิไมเคิล
มินิไมเคิลเล่นกับแจ็คสันเนอะ ปล่อยคนแก่เล่นคอมต่อไปอย่างนั้นแหละ”
“ไหนบอกไม่งอน”
“ก็ไม่ได้งอนนน
แต่ผมมีเพื่อนแล้วต่างหาก MINIMMICLE, you’re my best friend now”
“Jackson,
Don’t sarcastic for me”
“ผมไม่ได้ประชดสักหน่อย”
“แล้วเรียกอะไร?”เลิกคิ้วถาม
แขนยาวพยายามโอบคนตัวกลมที่กระเถิบออกไปไม่ยอมให้จับตัวได้
“It
mean ‘I like Minimicle than you!’”
“you
like that SAPs Doll than your boyfriend?”
“DON’T
call MINIMICLE is SAPs Doll!!!”
“OK...”มาร์คยิ้มกริ่มอย่างที่คนตัวขาวไม่เข้าใจ
สะดุ้งหลบมือที่กำลังจะจับมือเขา แต่นั่นก็แค่ตัวล่อ
คนอายุมากกว่าจับตุ๊กตาลาโยนทิ้งไปมุมห้องอย่างไม่ใยดี
พลางดึงตัวเด็กแสบที่มองตามตุ๊กตาอึ้งๆดันติดผนังเตียงด้วยท่าทีน่าหวาดเสียว รอยยิ้มเย็นๆเห็นเขี้ยวสวยดูน่าสยดสยองในสายตาแจ็คสันเหลือเกิน
“Tell
me bea. YOU LIKE ME THAN IT...”
“NO!!!”
“OK…I
Know you don’t like me…but you love me”
แจ็คสันอ้าปากค้างให้กับมุขคนหน้าด้าน
เม้มปากแน่นเมื่อมาร์คบรรจงกดจูบเบาๆบนปากเขา
“Let’s
play with me on night long”
.
.
.
“You're
bad ... Sly Fox”
“Of
course… my lovely donkey”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น