[ตำหนักอี๋เจีย] 13 END
ตำหนักร้อนบำเรอรัก 13 ฤดูหนาวผ่านพ้นไปแล้ว... ทุกอย่างหมุนวนเดินไปอีกครั้ง อี๋เอินเงยหน้าขึ้นจากกระดาษเอกสารทางราชการ มองกลีบบอบบางของต้นท้อร่อนลอยปลิวตกเข้ามาในห้องทำงาน บ้างก็ตกอยู่บนพื้น บ้างก็ปลิวตกบนเอกสารที่กำลังจะจรดปากกาขนนกลงไป น่ารำคาญไปบ้างแต่ชายหนุ่มก็เลือกจะเปิดบานหน้าต่างไว้ อากาศวันนี้เย็นพอสบายตัวไม่หนาวมากหรือร้อนจนเหงื่อออก ดวงตาสวยไล่มองข้อความบนกระดาษคำสั่งเร่งด่วนจากเมืองหลวงแล้วถอนหายใจ คิ้วหนาขมวดติดกัน เครียดกับเนื้อสารที่เพิ่งอ่านจบ ทางใต้กำลังก่อเค้าวุ่นวายเพราะการกบฏจากเผ่าคนเถื่อน มีสารมาว่าให้เมืองทุกเมืองรักษาความปลอดภัยให้รัดกุม... แค่นี้เมืองเขาก็วุ่นวายไม่พอหรือยังไง? อี๋เอินถอนหายใจเฮือกใหญ่ ช่วงนี้บ้านเมืองชักจะไม่สบสุขเหมือนเก่า มีโจรชุมเยอะขึ้น แต่ไม่ได้มาจากพวกชาวบ้านหรอก เป็นพวกคนต่างถิ่นที่เข้ามาแล้วไม่รู้กฎเกณฑ์บ้านเมือง ยังไม่มีอิทธิพลแค่เช้ามาทำความวุ่นวาย จัดการไม่ยากเท่าไหร่ แต่ไอ้พวกที่เขาห่วงคืออำนาจเก่าต่างหาก เบื้องหลังพวกตระกูลผู้ดีทั้งหลายก็มีแต่ความโสมม ต่อหน้าก็ขึ้นตรงต่อเขาแต่พอลับหลังก็ปลิ้น