บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก มกราคม, 2015

[EREBUS] 16

รูปภาพ
~ 16 ~           “จะทำไรเคยบอกล่วงหน้าป่ะวะ ! ถึงกับต้องเปิดวาล์ปมานี่คิดว่าฉันรีบแค่ไหนกัน แล้วก็นะ...”แอสทารอสจูเนียร์ในร่างหญิงสาวบ่นอดีตเทพชั้นเซราฟิมลูซิเฟอร์ที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ไกลจาก ‘ สถานที่ทำพิธีตรึงวิญญาณ ’ เสียยาวยืด พิธีตรึงวิญาณที่ถูกจัดขึ้นกะทันหันให้แจ็คสันอาศัยบึงน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ภายในพื้นที่สวนในกำทำพิธีแบบรีบๆ โดยมีแอสทารอสจูเนียร์เป็นคนตรึงให้ เนื่องจากว่าร่างกายมนุษย์ของแจ็คสันอาจได้รับความเสียหายในการรับความทรงจำของนางฟ้าอนาตตาเซียถึงขั้นร้ายแรงจนเกือบจะเสียไปซึ่งแก่นวิญญาณ จูเนียร์จึงต้องใช้ความสามารถทางด้านโชคชะตาร่วมด้วยความสามารถทางการรักษาของเจบีในการทำพิธีตรึง ส่วนลูซิเฟอร์คนทำเรื่องก็ได้แต่ยืนไร้ประโยชน์อยู่ไกลๆ แถมยังโดนจูเนียร์บ่นไม่หยุดมาชั่วโมงหนึ่งแล้ว... “เอาน่าจูเนียร์ ให้อภัยมันเถอะ นี่ข้าฟังเจ้าบ่นจนปวดหัวแทนลูซิเฟอร์มันแล้วเนี่ย”เจบีเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ สะดุ้งก้มหน้าคงวงเวทย์รักษาต่อเมื่อเทพีแห่งโชคชะตาส่งสายตาเหวี่ยงๆมากำราบ ลูเฟอร์ยืนมองพิธีกรรมนิ่งราวกับรูปสลัก นัยน์ตาสีม่วงอเมทิสสะท้อนภาพร่างขาวเ

[OUR] 04

รูปภาพ
OUR BABY! บทที่ 04 “แล้วแจ็คสันจะมาเป็นแม่ของลูกพี่ไหมล่ะครับ?” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกระซิบพาใจผมหวั่นไหวปนกับอาการจั๊กจี้แปลกๆ หัวใจเต้นเร็วจนต้องรีบเอามือยันหน้าคนเป็นพี่ออกเพื่อต้องการบ่ายเบี่ยง “พูดบ้าอะไร ผมเป็นผู้ชายนะ ! ” มาร์คไม่ยอมถอยออกไปเหมือนครั้งก่อนๆ แถมต้านแรงโน้มใบหน้าลงมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนปลายจมูกเราแตะกันเบาๆ มือหยาบเพราะสารเคมีจับมือผมไปจูบหลังมือแผ่วเบา เงยหน้าขึ้นมาเผยรอยยิ้มเห็นเขี้ยวขาวมีเสน่ห์ ดวงตาสวยทอประกายเอ็นดูมากกว่าทุกครั้ง “งั้น...รักพี่รึเปล่า?” “...”ผมเม้มปากแน่นหน้าร้อนจัดแบบไม่ต้องมีกระจกก็รู้ว่าตอนนี้แก้มผมต้องแดงมากแน่ๆ เบี่ยงหน้าหนีสายตาคมที่จ้องมองมาด้วยสู้ไม่ไหว ...อย่ามาถามอะไรโต้งๆตอนอยู่ในท่าอันตรายแบบนี้ดิวะ... “แจ็คสัน” ...อย่ามาทำเสียงออดอ้อนน่าสงสารนั่นด้วย... “พี่รักแจ็คสันนะ” ...อย่าเอ่ยคำนั้นตอนที่ใจผมกำลังอ่อนไหวแบบนี้... “แจ็คสันล่ะครับ? บอกพี่หน่อยสิคนดี” “...ร...”แจ็คสันก้มหน้าต่ำ พูดงุบงิบเสียงเบาขนาดมาร์คอยู่ใกล้ๆก็ยังไม่ได้ยิน “หืม? พี่ไม่ได้ยินเลย”

[OUR] 03

รูปภาพ
OUR BABY! บทที่ 03 แจ็คสันกลับมาถึงบ้านตัวเองตอนนาฬิกาบอกเวลาสี่โมงเย็น ทั้งที่เลิกเรียนตั้งแต่เที่ยง เพราะกว่าจะปลอบจูเนียร์ พามันไปส่งบ้าน อยู่เป็นเพื่อนจนแน่ใจว่าจะไม่ทำอะไรบ้าๆแล้วถึงกล้าให้มันอยู่คนเดียว จูเนียร์บอกว่ามันโอเค แต่สีหน้ามันไม่โอเคตามคำพูดเลย ไอ้ผมจะไปค้างบ้านมันเลย มันก็ไม่ยอมจะเตะผมออกจากบ้านท่าเดียว สุดท้ายเลยต้องกลับบ้านมาทั้งที่ห่วงมันจะบ้า ...เห็นกล้ามขาเป็นมัดเตะต้นกล้วยขาดขนาดนั้น เพื่อนผมมันก็อ่อนไหวมากนะครับ... เดินกลับขึ้นห้องด้วยใจที่ยังเป็นกังวล อยากจะช่วยเพื่อนให้มันสมหวังในเรื่องความรักนะ แต่เงื่อนไขมันทำเอาผมปวดหัวเลย ถ้าลองไม่คิดเรื่องลูกผมว่ามันกับพี่เจบีน่าจะไปกันได้ดีเลย ผมเคยบอกให้จูเนียร์ไปสารภาพรักกับเจบี แต่มันไม่กล้า กลัวนู่นกลัวนี่อยู่ได้ ไม่แน่ว่าถ้าจูเนียร์มันเข้มแข็งกว่านี้ ผมอาจจะยุมันให้ไปสารภาพรักอีกสักรอบ เผื่อฟลุ๊กได้แฮปปี้เอ็นดิ้งกัน กลิ้งตัวไปมาบนเตียงเล็กจนผ้าห่มหมอนหล่นพื้นกระจัดกระจายถึงได้ลุกขึ้นมาไปส่องบ้านข้างๆที่ยังเปิดไฟเอาไว้อยู่ กลอกตาไปมาอย่างชั่งใจ ลุกเดินออกไปจากห้อง “ม๊า ผมไปเล่นบ