Ficion By Silverfeather29

MY PET 2 Mark x Jackson “อื้ม ! งั้นตั้งใจทำงาน แล้วรีบกลับมานะครับ” “ครับ” . . . ...แจ็คสันน่าจะรู้ว่ามาร์คไม่ค่อยรักษาคำพูด... คนตัวเล็กนั่งกอดเข่ามองนาฬิกาบนข้างฝาบอกเวลาสี่ทุ่มเศษๆ จำได้ว่านั่งจองพื้นที่บนโซฟาตรงนี้มาตั้งแต่ห้าโมงเย็นเพื่อรอใครบางคนที่สัญญาเอาไว้ว่าจะรีบกลับ ...แต่ก็ยังไม่กลับ... ปากช้ำอิ่มเม้มเข้าหากัน หลับตาซุกหน้าลงกับหมอนอิงในอ้อมแขน ถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ ขยับตัวไปมาลดความเมื่อยล้า ท้องก็ส่งเสียงโครกครากน่ารำคาญ ตากลมมองกล่องบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปว่างเปล่าสองกล่องรวมไปถึงพวกเศษถุงพลาสติกของขนมนมเนยที่หอบออกมากินจนเกลี้ยงครัวกองอยู่บนโต๊ะหน้าโทรทัศน์ เอานิ้วจิ้มท้องตัวเองพลางบ่นเบาๆ “ร้องอะไรนักหนา ฉันไม่มีอะไรกินแล้วนะ” โครก ! ลูกหมาของมาร์คกลิ้งลงนอนแหมะบนโซฟาพลิกตัวไปมาส่งเสียงงอแงหิวข้าวๆ เตะตีอากาศมั่วซั่วจนหมดแรงนอนนิ่งเหมือนเดิม สุดท้ายก็ทนแรงโหยหิวไม่ไหวกลิ้งตัวลงบนพื้นพรมคลานลุกไปแต่งตัวเพื่อไปหาอะไรกินข้างนอก...แน่นอนว่าหาอะไรกินที่ว่าก็คือกินเหล้านั่นแหละ เหอะ ชีวิตลูกหมาโดนเจ้าของลืม

OUR BABY! บทที่ 27 เปลือกตาบางกระพริบปรือ เบือนหน้าหนีแสงแดดยามเช้าซุกหน้าอกแกร่งของคนข้างตัว จมูกรั้นสูดกลิ่นคุ้นเคยบนผิวอก ขยับตัวเพียงนิดแขนยาวก็กระชับตัวเขาเข้าไปแนบชิดกันยิ่งขึ้นจนใบหน้าฝังอยู่ตรงซอกคอ อยากจะนอนอยู่ในอ้อมกอดอุ่นนี้นานๆ แต่ภารกิจยามเช้าบังคับให้ทำแบบนั้นไม่ได้ แจ็คสันจับแขนมาร์คออก ขยับตัวจูบปลายคางได้รูปของผู้เป็นสามี กระซิบบอกให้ปล่อยเบาๆ แต่มาร์คบ่นงึมงำ ขมวดคิ้ว กอดแน่นกว่าเดิม “อืม นอนต่ออีกก็ได้นี่”เสียงแหบทุ้มอย่างคนตื่นนอนใหม่ๆ “จะไปทำข้าวเช้า เดี๋ยวเมสันจะตื่นแล้วด้วย” “งั้นจูบก่อน” แจ็คสันส่ายหน้ายิ้มๆ กดจูบเบาๆลงบนริมฝีปากสวย หลับตาโน้มตัวตามแรงกดบนหลังคอ ให้ประกบจูบยามเช้าได้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น ดันไหล่แข็งเป็นเชิงบอกให้หยุด ลุกหยิบเสื้อยืดข้างฟูกมาสวมปิดรอยจูบบนผิวกาย เหลียวมองหากางเกงนอนที่โดนอีกคนถอดเมื่อคืนไปทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอ พยุงกายเดินไปหยิบกางเกงตัวใหม่ออกมาใส่ เบ้หน้าอึดอัด เหนียวตัวไปหมด อยากอาบน้ำแต่ก็ไม่มีเวลาแล้ว เดี๋ยวเมสันก็จะตื่นแล้ว เขาต้องไปเตรียมอาหารให้ทั้งเจ้าตัวเล็ก ทั้งคุณสามีขี้เซาบนที่นอนโน่น