[SF] MY PET (MARKSON)

MY PET
Mark x Jackson









“อืม พรุ่งนี้ก็กำหนดการตามเดิมเลย ผมจะรีบออกไปตั้งแต่เช้า”เสียงทุ้มกรอกลงไปในโทรศัพท์เครื่องหรูเพื่อคุยกำหนดงานในวันพรุ่งนี้ ดวงตาสีเข้มมองภาพยามค่ำคืนของเมืองหลวงผ่านบานกระจกของคอนโดชั้นที่สี่สิบสอง เอียงคอแนบมือถือไว้ซอกคอขณะปลดกระดุมแขนเสื้อพับขึ้นมาเหนือศอก ขยับมือคลายความปวดเมื่อย เสยเส้นผมสีบลอนเทายีให้คลายออกจากทรงภูมิฐานจากตอนทำงาน

“แจ้งฝ่ายการเงินให้ผมด้วยว่า งบประมาณที่ส่งมาไม่ตรง ให้ไปทำใหม่”

เลขาปลายสายแจ้งกำหนดการอีกนิดหน่อยแล้ววางสายไป มาร์คถอนหายใจเหนื่อยหน่าย การทำงานในตำแหน่งสูงๆตั้งแต่อายุยังน้อยสร้างความเครียดให้เขาไม่ใช่เบา ถึงจะได้รายได้เยอะแต่ก็แลกมาด้วยความเมื่อล้าแบบนี้แทบทุกวัน

ชายหนุ่มเอนตัวลงบนโซฟาตัวยาวหันหน้าออกไปทางกระจกใสรูดม่านออกจนสุด ความมืดของห้องที่ไม่ได้เปิดไฟทำให้แสงข้างนอกส่องเข้ามาสลัวๆ เขาชอบบรรยากาศแบบนี้ เพราะจะได้เห็นภาพแสงสีด้านนอกนั่นชัด เขาไม่ชอบความวุ่นวายแต่ก็หลงใหลสีสันพวกนั้นใช่เล่น มันวูบวาบตัดกับเส้นสีดำในบางพื้นที่ของมุมเมือง ในขณะเดียวกันเมื่อพระอาทิตย์เริ่มขึ้นแสงพวกนั้นก็ค่อยๆหรี่และดับลง รอเวลาเปล่งประกายในยามค่ำคืน

ยังไงแสงไฟก็สู้แสงอาทิตย์ไม่ได้

แก้วบรั่นดีส่งเสียงกริ๊กเรียกความสนใจของชายหนุ่มให้หันไปสนใจมัน หลังจากโดนวางทิ้งไว้จนน้ำแข็งเริ่มละลายกลืนไปกับน้ำเมาสีอำพัน มาร์คจิบมันอย่างไม่เร่งรีบ ตาเหลือบมองนาฬิกาบนข้างฝาบอกเวลาสามทุ่มนิดๆพลางคิดถึง ลูกหมาที่ตัวเองเลี้ยงไว้ ป่านนี้คงออกไปวิ่งเล่นตามจับแสงสีอยู่ในเมืองแน่ๆ

ประตูถูกเปิดออกพร้อมเสียงกุกกักตรงประตูหน้าเรียกความสนใจของชายหนุ่ม มาร์คพยุงตัวขึ้นมอง วางแก้วบรั่นดีลงบนโต๊ะกระจก ลูบเข้าไปใต้โซฟาสัมผัสความเย็นเยียบของกระบอกปืนอย่างระแวดระวัง แต่พอเห็นกลุ่มเส้นไหมสีทองเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกนั่นลิบๆก็ถอนหายใจเฮือก ทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม

ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดเนื้อลื่นคอกว้างสีดำแขนยาวปรกหลังมือเหลือนิ้วเล็กๆโผล่ออกมาเกี่ยวรองเท้าหนังทรงสูงของตัวเองเข้ามาด้วย เส้นผมสีสว่างไม่ได้เซตยาวปรกเหนือคิ้วยุ่งเล็กน้อย ดวงตากลมหรี่มองเขาจากความมืด ริมฝีปากอิ่มยิ้มมุมปาก โยนรองเท้าลงกับพื้นพรม เดินเท้าเปล่าเข้ามาในเขตห้อง

...ดวงตาเยิ้มแบบนั้นคงไปดริ๊งมาไม่ผิดแน่...

“ไปซนที่ไหนมา”

“ร้านเจบี”เสียงแหบแห้งตอบ ยิ่งอีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นคอร์กเทลมิ้นต์ก็แตะเข้าจมูกมาร์ค ยืนยันว่าแจ็คสันคงดื่มไปไม่ใช่น้อยเลย

“แจ็คสัน”

“ชู่วว~

เจ้าของนามส่งเสียงเตือน ยกนิ้วจรดริมฝีปาก ก้มหน้าลงใกล้พินิจใบหน้าหล่อสวยสักพักแล้วจู่ๆก็ฉีกยิ้มกว้างตายิบหยี

...มาร์คก็รู้สึกมีพระอาทิตย์อยู่ในห้อง

“ขอกอดหน่อย”

ส่งเสียงออดอ้อน ไม่รอให้มาร์คอนุญาต แจ็คสันก็กระโดดลงทับชายหนุ่มที่กางมือรับไว้แทบไม่ทัน มาร์คนิ่วหน้าเจ็บเพราะอีกคนเล่นโถมมาเต็มแรง แต่พอเห็นกลุ่มผมนุ่มสีทองสว่างบนอกก็ต่อว่าไม่ลง ยีเส้นผมนั้นจนยุ่งมากกว่าเดิม มือเล็กกอดเอวเขาแน่น ดวงตากลมก็ยังไม่ละจากหน้าเขาไปไหน จ้องตากันนานจนความรู้สึกบางอย่างเริ่มไหลล้นออกมา

แจ็คสันคลานขึ้นไปใกล้ใบหน้าหล่อเหลา ใบหน้าทั้งสองใกล้กันจนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน ทันทีที่ปากแตะกันก็ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง แจ็คสันจุ๊บแผ่วไปตามริมฝีปากเรียวเล่นเรื่อยเปื่อย จนเป็นมาร์คที่กดลำคอขาวลงมาแนบแน่นสอดปลายลิ้นไปเล่นในโพรงปากนุ่มที่เผยอออกแต่โดยดี

รสชาติฝาดคอของบรั่นดีผสมกับกลิ่นคอกเทลหวานๆแต่ดีกรีแรงรสรักหวานหอม ลิ้นแลกลิ้นพันเกี่ยวไม่ยอมกัน มือมาร์คเริ่มไม่หยุดสุขลงไปเค้นสะโพกงอนใต้กางเกงยีนรัดๆเน้นรูปทรงที่เขาหวงแหน คิดแล้วก็เกิดหงุดหงิด ไม่รู้ว่าสะโพกสวยๆนี่จะโดนผู้ชายคนอื่นจ้องมองและคิดลึกกันไปขนาดไหน โมโหจนเอาไปลงกับรสจูบ รั้งลำคอขาวแนบแน่นบดเบียดจนได้กลิ่นคาวเลือด แจ็คสันครางฮือประท้วง พอดีกับที่เสียงมือถือของมาร์คแผดเสียงลั่น

ทั้งสองสะดุ้งออกจากกัน แจ็คสันเหมือนมีสติขึ้นมานิดหน่อยซุกซบบนหน้าอกกว้างมองมาร์คคุยธุระกับปลายสายวนนิ้วบนอกอีกคนอย่างเบื่อหน่าย เวลามาร์คคุยเรื่องงานมักจะไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว ถอนหายใจพลันยิ้มอย่างคนมีอะไรสนุกๆให้ทำ

มาร์คชะงัก มองตามนิ้วเล็กบนกระดุมเสื้อตัวเองที่ถูกปลดออกจนเกอบหมดรังดุม ยื่นมือไปห้ามแต่แจ็คสันก็ปัดมือเขาออก

“คุณมาร์คคะ คุณมาร์ค”

“ครับ ว่ามาเลย”

ตอบปลายสาย แต่ตามองร่างเล็กบนกายที่เริ่มเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ เข็มขัดถูกถอดออกพร้อมซิปที่รูดลงจนสุด นิ้วป้อมแตะลงบนส่วนสงบนิ่งเบาๆ เงยหน้าส่งสายตาซุกซนให้คุณเจ้านายที่ส่ายหน้าห้าม แจ็คสันก็ส่ายหน้าคืน มือเล็กล้วงเข้าใต้อันเดอร์แวร์สัมผัสกับส่วนนั้นโดยตรง ทำตาโตล้อเลียนดึงมันออกมาเผชิญโลกภายนอก มองแล้วหัวเราะคิกคัก เริ่มจากใช้มือรูดรั้งบีบคลึงเอาใจ เป่าลมรดส่วนหัวหยอกล้อเม้มปากจูบเบาๆ ตากลมช้อนขึ้นมาสบตา ลิ้นเล็กแลบเลียไล่ตั้งแต่ส่วนหัวจนสุดโคน โลมเลียไม่ต่างจากกำลังกินไอศกรีมรสอร่อย ลมหายใจใจร้อนเป่ารดรินจนมันแข็งตัวขึ้นมาในไม่ช้า

มาร์คไม่ได้ห้ามปรามแล้ว ซ้ำยังแยกขาออกให้ร่างเล็กได้กระทำการอย่างสะดวก แค่ส่ายหน้าแล้วคุยกับปลายสายต่อราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่จะหนักเข้าก็ตอนที่แจ็คสันเริ่มกลืนกินมันเข้าไป...ชายหนุ่มกลั้นลมหายใจไม่ให้สั่นขณะตั้งสติอยู่กับงาน โพรงปากอุ่นโอบรัดความเป็นชายแนบแน่นไม่มีช่องอากาศเหลือ ดูดรั้งเข้าออกหนักเบารู้จักหวะอย่างดี มาร์คยื่นมืออีกด้านไปลูบเส้นผมนิ่ม จับกดลงให้โพรงปากอุ่นรับร่างเขาเข้าไปลึกขึ้น ศีรษะกลมดันขึ้นไอโคลก ปัดมือเรียวออกพลางช้อนตามองค้อน

ออรัลเซ็กส์ของทั้งคู่สิ้นสุดเมื่อมาร์คซี๊ดปากครางปล่อยน้ำคาวลงโพรงปากร้อน แจ็คสันกลืนมันลงคอเลียริมฝีปากอิ่มเอิบ ปีนขึ้นมาเอนตัวซุกซบหน้าอกแกร่งอีกรอบ

มาร์คลูบใบหน้าคนช่างอ้อน เอื้อมมือไปหยิบแก้วบรั่นดีที่ตอนนี้ละลายกลายเป็นน้ำจืดๆขึ้นมาจิบ ขมวดคิ้วมุ่น วางมันลงที่เดิม หันไปมองเจ้าของเสียงหัวเราะคิกคักตรงหน้าอก จ้องเข้าไปในดวงตากลมสีเข้มเย้ายวน แก้มแดงเรื่อแนบไปกับแผงอกเปลือย มือป้อมขาวแย่งแก้วจากมือชายหนุ่มไปดื่มเสียเอง

มาร์คมองตามลิ้นเล็กแลบเลียขอบแก้วขณะส่งสายตายั่วเย้ามาทางเขาไม่หยุด ริมฝีปากชุ่มน้ำยู่จูบข้างแก้ว นิ้วเล็กที่โผล่มานอกชายเสื้อยกแก้วค่อยๆจิบบรั่นดีละลายน้ำยิ้มแย้มราวกับไม่ยะหรี่ในรสชาติไม่ได้เรื่องของมัน มองจนหมดความอดทนดึงแก้วรสชาติแย่นั่นโยนพื้น ไม่สนใจว่ามันจะแตกหรือจะเปียกพื้นยังไง แต่คนขี้ยั่วต้องโดนลงโทษหนักๆ

แจ็คสันรู้ทันพลิกกายหนีลงไปยืนบนพื้น หัวเราะร่าเดินถอยหลังไปทิ้งสะโพกลงบนขอบโต๊ะทำงาน ตากลมจ้องมองเขาขณะที่มือเล็กค่อยๆลูบบนขอบกางเกงตัวรัด แลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากไม่ต่างจากคนนอนมองที่ทั้งปากทั้งคอแห้งผากเพราะภาพตรงหน้า

“อยากให้ผมถอดมันไหม”

ผึ่ง!

เสียงเส้นสติขาดสะบั้น ชายหนุ่มลุกขึ้นพุ่งไปรัดเอวบางอุ้มจนตัวลอยขึ้นไปบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ร่างเล็กแผ่ตัวลงหัวเราะทั้งๆที่ตัวเองกำลังจะโดนลงโทษ มาร์คปลดกระดุมและซิปกางเกงคนขี้ยั่วออกกำลังจะดึงลงก็โดนมือเล็กยื้อไว้ก่อน

“ไม่เอา ไม่ถอดด”

ตีขาไปมาดูท่าทางสนุกที่ได้ปั่นหัวชายหนุ่มเล่น ฝ่ามือนุ่มนิ่มค้างไว้ที่ไหล่ไล้นิ้วเกี่ยวคอเสื้อทำงานที่ปลดกระดุมแล้วให้แหวกออกค้างไว้ที่ไหล่ ยกตัวจูบสันคางสวย เลื่อนซับจูบแผ่วๆลงมาตามลำคอแกร่ง กระตุ้นความร้อนในร่างให้พุ่งสูงไปอีก

มาร์คก็ไม่อยู่เฉยปลดกระดุมกางเกงคนอายุน้อยกว่าดึงรูดมันลงไปกองอยู่บนพื้น กำลังจะรูดบอกเซอร์รวมถึงชั้นในลงก็โดนมือเล็กตีเข้าให้เบาๆ ดวงตากลมเยิ้มปรือฉายแววดุเมื่อชายหนุ่มเหมือนจะลืมเรื่องสำคัญไป

ชายหนุ่มชะงักไปชั่วครู่ ดึงกระเป๋าเงินออกจากกระเป๋ากางเกง คีบถุงฟรอยด์ออกมาจากในนั้น โยนกระเป๋าไร้ประโยชน์ไว้ด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ ไม่ทันจะได้ทำอะไรก็โดนคนตัวขาวฉกชิงไปก่อน ตากลมซุกซนมองเขา ผลักชายหนุ่มไปนั่งบนโต๊ะทำงานแทนที่ตัวเอง คุกเข่าลงกับพื้นพรม ฟันขาวกัดฉีกซองระมัดระวัง ยกถุงยางสีหวานแนบบนริมฝีปากอิ่ม ยกตัวจูบบนส่วนอ่อนไหวของชายหนุ่ม อ้าปากรูดใส่ถุงยางให้มาร์คที่ส่งเสียงครางต่ำในลำคออย่างพยายามอดกลั้นอย่างเต็มที่

“คืนนี้ผมบริการเอง...นะครับ”

แจ็คสันยืนขึ้นฉุดร่างสูงผอมให้เดินไปที่โซฟา มาร์คไม่ขัดขืนหรือประท้วงสิ่งใดเพราะมัวแต่จ้องมองเรือนร่างเย้ายวนราวกับหลงอยู่มนต์สะกดให้งงงวย ชายหนุ่มนั่งลงบนโซฟาตัวยาวอีกรอบและคราวนี้ก็มีร่างเล็กขึ้นคร่อมสะโพกเขาไว้อีกขั้น

มือป้อมด้านหนึ่งจับไว้ที่ไหล่ ในขณะที่มืออีกด้านรูดบอกเซอร์ตัวบางของตัวเองลงไปคาไว้บนข้อเข่า มือเล็กอ้อมไปสัมผัสปากช่องร่วมรักที่ปิดสนิท สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปเบิกทางช้าๆ แต่เพราะห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามานานพอสมควร ร่างเล็กเลยกระตุกชักหน้านิ่วกดใบหน้าลงบนบ่าแกร่ง มาร์คเอื้อมมือไปจับเนินเนื้อนุ่มแน่นบีบคลึงให้ผ่อนคลาย ไล้ริมฝีปากซุกซบลำคอขาวกลิ่นหอมน่ากิน ดูดเค้นจนขึ้นสีแดงเรื่อเป็นจุดเล็กจุดน้อยตามแนวไหปลาร้า มือเรียวล้วงเข้าใต้สาปเสื้อไล่ดึงปลายเสื้อถอดออกทางศีรษะ โยนลงข้างโซฟา

ตุ่มไตเล็กชูชันเพราะแรงอารมณ์ถูกชายหนุ่มลงน้ำหนักลิ้นหยอกล้อเสียจนแจ็คสันครางในลำคอเชิดหน้าเม้มปากรู้สึกดี ยิ่งเขี้ยวชาวขบกัดเบาๆยิ่งบิดเร่าร่างกายกระสันอยาก สองนิ้วในช่องทางแคบสั่นเล็กๆ สอดนิ้วที่สามเข้าไปเพิ่มขยับขยายช่องทางเตรียมรับความใหญ่โตของคนรัก ถอนนิ้วทั้งหมดออกเมื่อคิดว่าตนเองพร้อมแล้ว ก้มจับส่วนแข็งตัวชูชันรออยู่ก่อนค่อยๆนั่งลงจ่อส่วนหัวเข้าช่องทางศวาส

“ฮึ...อึก...”

“ไหวไหม?”ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นสีหน้าทรมานของลูกหมาตัวโตบนตัก เจ้าของเส้นผมสีบลอนทองส่ายศีรษะขวับ ก้มหน้าครางเสียงเบาย่อตัวลงรับความแข็งร้อนเข้าไปอีกอย่างดื้อดึง จนเมื่อสุดความยาวก็เชิดหน้าครางเสียงแผ่วจุดเสียดไปทั้งท้องน้อย ไหล่ขาวสั่นระริก สูดลมหายใจเข้าลึกยกตัวขึ้นเริ่มเคลื่อนตัวเข้าออกเนิบช้า มือขาวจิกเข้าที่ไหล่ผอมแข็งแรงเป็นหลักยึด ขย่มสะโพกเริงเพลงรักอย่างถึงใจ

ผนังเนื้อตอดรัดท่อนเอ็นร้อนจังหวะสม่ำเสมอ เนินเนื้อแน่นกระทบหน้าขาชายหนุ่มดังตับๆก้องประสานกับเสียงครางต่ำรู้สึกดีของทั้งสอง มาร์คจับสะโพกนุ่มขย้ำเนื้อแน่นหมั่นเขี้ยว บีบเฟ้นหนักอย่างที่ถ้าขยำจนแหลกไปได้คงทำไปแล้ว ดูดซับสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของจนทั่วหน้าอกของร่างขาว อ้าปากชิมยอดอกสีสวยที่เจ้าของแอ่นอกเชิญชวนอย่างอดใจไม่ไหว ฟังเสียงครางเสียงแหบต่ำเซ็กซี่เพลินหู กลิ่นหอมหวนของแจ็คสันเหมือนยาเสพติดชนิดรุนแรงแบบขาดไม่ได้ ยิ่งได้กลิ่นก็ยิ่งอยากครอบครองมากขึ้นไปอีก

“อ๊ะ! อืม มาร์ค ฮือ มาร์ค”

แจ็คสันร้องครางเสียงแหบ ขยับสะโพกปรนเปรอคนใต้ร่างเร็วขึ้น กลิ่นอายหอมหวานตลบอบอวลรอบกายทั้งสอง อ้าปากครางพลางดึงเอาอากาศเข้าปอดหายใจหอบรัว เส้นผมสีทองสว่างชุ่มเหงื่อลู่ลงกับใบหน้าที่กำลังแสดงสีหน้าเย้ายวนเต็มไปด้วยอารมณ์

“อืม แจ็คสัน ดีครับ อื้ม”

ครางเสียงต่ำพอใจ ยึดคางมนลงมาใกล้ประทับรอยจูบสอดแทรกลิ้นไปดูดกลืนความหอมหวานภายใน แจ็คสันโอบรัดลำคอแกร่ง เอียงใบหน้าหลับตาจูบตอบ มือแกร่งเลื่อนไปคุมสะโพกมนให้ขยับต่อในจังหวะเร็วขึ้น แจ็คสันสะบัดหน้าออก สูดลมหายใจร้อนตัดขัดเพราะหายใจไม่ทัน

“เดี๋ยว...พี่...ฮะ เร็ว เร็วไป...อ๊า!

หอบครางหวีดสูงแยกขารับตัวตนของชายหนุ่มเข้ามาลึกโดนจุดกระสันภายใน หัวสมองขาวโพลน ลืมหายใจอยู่ชั่วขณะด้วยความรู้สึกดี เลื่อนมือด้านหนึ่งมาจับมือมาร์คบนสะโพกตัวเองไว้ กลับมาคุมจังหวะเองอีกครั้ง

“อ๊า! ลึกอีก ลึกอีก”

“แจ็คสัน อ่า เด็กดี อื้อ”

“ฮ๊า...อีก...ฮื้อ ใกล้แล้ว มาร์ค อ๊ะ อีกนิด”

เพลิงรักโหมมอดไหม้ร่างทั้งสองให้ตกอยู่ในห้วงอารมณ์อันร้อนแรง ต่างคนต่างโถมร่างเข้าหากัน ติดพันแนบร่างกันไปเกือบทุกส่วน ร่างเสียดสีร้อนระอุ เสียงหวีดครางของร่างขาวประสานกับเสียงครางต่ำเมื่อถึงจุดสิ้นสุดอารมณ์ น้ำขุ่นขาวเปรอะหน้าท้องทั้งสองในขณะที่มาร์คก็เสร็จพร้อมๆกัน

ร่างเล็กหอบหายใจหนักซุกซบสูดกลิ่นน้ำหอมประจำตัวชายหนุ่มบนบ่ากว้าง ขยับศีรษะส่งเสียงงุ้งงิ้งอยู่ข้างใบหู มาร์คยกมือรองสะโพกอิ่มยืนขึ้นทั้งที่ร่างยังไม่หลุดออกจากกัน แจ็คสันร้องเหวอตกใจก่อนจะหัวเราะร่า

“ไปต่อกันที่เตียงนะ”












          หลังผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนแทบทั้งคืน สภาพคอนโดหรูก็แทบจะดูไม่ได้ โดยเฉพาะส่วนห้องนอนที่กระจัดกระจายแทบไม่ทรงเดิม ถุงยางใช้แล้วทิ้งเรี่ยรายตามพื้นพรม บนเตียงหลังใหญ่ปรากฏร่างคนสองคนตระกองกอดกันภายใต้แสงอาทิตย์อ่อนๆยามเช้า

          มาร์คลืมตาตื่นขึ้นมาก่อน หาวหวอดสะบัดศีรษะไล่ความง่วง ขยับตัวท้าวคางมองใบหน้าลูกหมาสิ้นฤทธิ์ของตัวเอง เมื่อคืนโดนเขาจัดไปหนัก คงเพลียมากแน่ๆ เส้นผมสีทองสว่างสะบัดยุ่งบนหมอนนุ่ม ผิวขาวนอกผ้าห่มผืนหนาประปรายด้วยรอยจูบสีแดงบ้างม่วงช้ำบ้าง ริมฝีปากแดงก่ำเจ่อช้ำเพราะโดนบดเบียดหลายต่อหลายครั้ง

จูบกระหม่อม ลุกออกมาอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เขามีงานแต่เช้า จะมัวเอื่อยเฉื่อยอยู่ไม่ได้ ออกมาอีกทีก็เห็นแจ็คสันมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแล้ว

“ลูกหมา ตื่นรึยัง?”

“ฮือ”ร่างเล็กครางในลำคออย่างคนขี้เกียจ ศีรษะกลมมุดลงบนหมอน เส้นผมสีอ่อนฟูฟ่องโผล่ออกมาจากผ้าห่มเล็กน้อยแล้วผลุบลงไปอีก

ชายหนุ่มส่ายหน้า คงไม่ตื่นง่ายแน่ๆ

“ตื่นแล้วก็ทำความสะอาดห้องให้ด้วยนะ”

“งืม...จะไปแล้วเหรอ”เสียงแหบแห้งถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา จมูกรั้นสูดลมหายใจฟุตฟิตเหมือนพวกลูกหมา พอระบุที่อยู่ได้ก็ฝืนความง่วงคืบคลานเข้าไปหา มาร์คหัวเราะนั่งลงบนขอบเตียง ดึงอีกคนเข้ามาเสียเอง แจ็คสันคลอเคลียอยู่บนตัก

“พี่จะไปแล้ว ยิ้มให้ดูหน่อย”

“เหนื่อย”แจ็คสันทำเสียงงอแงซุกหน้าลงบนหน้าขา

“ไม่งั้นไม่ให้ไปเที่ยวนะ”

“ฮืออออ”เส้นผมสีทองปลิวพลิ้วไปตามศีรษะกลมที่ส่ายหน้าแรง “จะให้อยู่ห้องคนเดียวทั้งวันเลยรึไงเล่า”

“ก็ลูกหมาดื้อนี่”

“เห็นผมเป็นลูกหมาจริงๆไง เออ ไปเลย ผมอยู่เฝ้าบ้านทั้งวันก็ได้ ทั้งสัปดาห์ก็ได้ พี่ไปทำงานให้เอกสารมันทับหัวตายไปเลยไป”พลิกตัวลงเตียงม้วนผ้านวมอ้อมตัวเองจนกลายเป็นกลุ่มก้อนสีขาวนุ่มนิ่มดูน่าขันอยู่มุมเตียงอีกด้าน

มาร์คส่ายหน้ายิ้มๆ เดินอ้อมไปจับก้อนผ้าห่มกอดรัดไว้ไม่ให้อีกฝ่ายหนีขณะคลี่ขอบผ้าออกทำเหมือนกำลังปลอกเปลือกกล้วยที่มีผลหอมหวานอยู่ด้านใน ริมฝีปากบางยิ้มบางๆมองใบหน้าหวานคมกำลังพองแก้มเป็นปลาปักเป้าแถมยังยู่ปากงอนใส่ คิ้วเข้มขมวดมุ่นและดวงตากลมที่คลอน้ำใสเบาบาง

...ทำงอนกลบเกลื่อนอีกแล้ว...

“เหงาเหรอ?”

“...”

มาร์ครู้ว่าคนตัวเล็กเหงาขนาดไหน แจ็คสันเป็นคนเพื่อนเยอะ สังคมเยอะ แต่พอคบกับเขาก็เหมือนว่าต้องเป็นลูกหมาถูกล่ามโซ่เพราะเจ้าของอย่างเขาเป็นประเภทขี้หึงขี้หวงจนน่ากลัว เด็กนี่เลยไม่กล้าไปไหนมาไหนไกลๆกับเพื่อน มากสุดก็แค่ร้านเจบีหรือร้านคนที่รู้จักที่มาร์คติดต่อไว้ก็แค่นั้นเอง

“ไม่ได้เหงาสักหน่อย”

“ขอโทษนะ พรุ่งนี้ก็หยุดแล้ว เดี๋ยวพี่พาไปเดินเล่น เอาไหม?”ลูบเส้นผมนิ่มเอ็นดู

แจ็คสันยิ้มกว้าง พยักหน้าจนผมปลิว

“อื้ม! งั้นตั้งใจทำงาน แล้วรีบกลับมานะครับ”

“ครับ”

...ต้องรีบกลับอยู่แล้วล่ะครับ ก็มีลูกหมาสุดน่ารักรออยู่นี่นา...


  





ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

GOT7 INDEX

RED ZONE #ฟิคหน้ามืด

[SF] TUAN Twins (MARKSONYIEN) *3P*