[SF] TUAN TWINS AND THEIR LOVER NEW PLACE [MarkSonYien]

TUAN TWINS AND THEIR LOVER

NEW PLACE

Mark x Jackson x Yien

หลังจากโดนแจ็คสันงอนเรื่องไม่ค่อยติดต่อไป แฝดเลยแก้ปัญหาโดยการวางตารางสลับกันโทรหาเช้าเย็น ข้อความวันละห้าเวลา จากที่เบื่อๆงอนๆเลยกลายเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่จะต้องตื่นนอนเพราะเสียงโทรศัพท์และต้องเข้านอนเพราะเสียงข้อความเตือนให้นอนของแฝดที่อยู่ไกลอีกฝากมุมเมือง

วันนี้เป็นศุกร์...พอได้ยินชื่อวันจะรู้สึกเหมือนมีน้ำรดรินให้สดชื่นทั้งวัน เพราะหมายถึงช่วงเวลาพักผ่อนไม่ต้องนั่งคร่ำเคร่งในห้องเรียนใกล้เข้ามาแล้ว คาบสุดท้ายของวันเป็นคาบภาษาอังกฤษ แจ็คสันที่กำลังเบื่อหน่ายกับตาราง Tense บนกระดานก้มหน้าก้มตาวาดการ์ตูนบนสมุดจดหน้าว่าง ทันทีที่ได้ยินเสียงออดหมดคาบ มือก็กวาดของทุกอย่างลงกระเป๋า ไม่ลืมหอบหิ้วลูกบาสสีส้มมาห้องข้างเอวเตรียมพร้อมพุ่งลงสนามจนคุณครูหน้าห้องอดแซวไม่ได้

“แหม เตรียมพร้อมขนาดนั้นก็ไม่ต้องรออาจารย์สั่งงานก็ได้นะ แจ็คสัน”

เพื่อนในห้องหัวเราะขำ ผมก็ได้แต่เกาหัวแกรกๆก้มหัวขอโทษยิ้มขี้เล่นให้ครูที่ส่ายหน้าไม่ได้ว่าอะไรอีก หันไปสั่งการบ้านบนกระดานแล้วปล่อยชั้นเรียนให้พวกลูกลิงทั้งหลายกระโดดโลดเต้นหาอิสระนอกกรงตามสบาย ผมรีบชวนพีเนียลกับนิคโคลัสไปเล่นบาส พวกเรารีบวิ่งลงไปด้านล่างกลัวว่าสนามจะไม่ว่างให้เล่น ก็สนามบาสโรงเรียนผมมันมีแค่สนามเดียว ใครอยากเล่นก็ต้องแย่งชิงกันหน่อย แต่ดูเหมือนวันนี้ผมจะมีโชคนะ เพราะลงมาปุ๊ปก็เห็นเพื่อนก๊วนเดียวกันกำลังเดาะบอลกันอยู่เลย

“เฮ้ย! มาเร็วจังว่ะ  เลิกเร็วเหรอ?”ผมทักพวกมันออกไป

“ช่ายยย วันนี้แกปล่อยเร็วสิบนาที เลยรีบวิ่งลงมาจองเนี่ย เริ่มเลยไหม?”

“เอาดิ! แบ่ง...”

“เฮ้ย ดูนั่นดิ”เพื่อนคนหนึ่งตะโกนสวนขึ้นมา ผมหันไปมองตามมือมันก่อนจะร้องเฮ้ยลั่น ต่างกับคนอื่นที่ฮือฮาเพราะมีรถหรูขี่เข้ามาในโรงเรียน ปกติโรงเรียนผมจะไม่ให้เอารถเข้าหรอกนะ แต่นี่เป็นช่วงเลิกเรียนเลยอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ แล้วมันจะไม่เป็นอะไรเลย ถ้ารถคันที่ว่ามันจะดูคุ้นเคยว่าจะเป็นหนึ่งในรถของสองแฝดต้วน

“รถใครวะ โครตสวยเลย”

“สงสัยมารับแฟนว่ะ โอ๊ะๆ ลงมาแล้วๆ เฮ้ย! กูเดาถูกว่ะ”นิคโคลัสมันหัวเราะลั่นมองล้อเลียนมาทางผม โยนบาสใส่หน้ามันข้อหาน่าหมั่นไส้ เดินไปหาเจ้าของรถที่ยืนพิงตัวรถรออยู่ข้างสนาม เสื้อนักศึกษาปล่อยชายกับเส้นผมสีแดงเพลิงเซ็ตอย่างเท่นั่น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นมาร์ค ส่วนอีกคนที่เดินอ้อมหลังรถมานั่นก็อี๋เอิน สวมชุดนักศึกษาปล่อยชายเหมือนกัน แต่ผมสีน้ำตาลเข้มเรียบๆกับแว่นตาทรงสวยเข้ารูปหน้านั่นทำให้ภาพลักษณ์แฝดน้องดูเรียบร้อยกว่าคนพี่เยอะ

...เออ ไอ้หล่อ หมั่นไส้ว่ะ...

“พี่มาทำไมเนี่ย”

“มารับแฟน”

โห่ฮิ้วววววว!!! เสียงไอ้ก๊วนเพื่อนผมแซวมาจากด้านหลัง นี่ก็ว่ามาร์คไม่ได้พูดดังนะ หูนรกรึไงไอ้พวกบ้า

“ผมบอกรึยังไงว่าจะกลับด้วย?”ยักคิ้วกวนใส่แฝดที่ส่ายหน้าพร้อมกัน มาร์คแย่งกระเป๋าผมโยนเข้าไปในรถอย่างเผด็จการ ส่วนอี๋เอินก็เดินเข้ามาใกล้จับแขนผมเป็นเชิงอยากพูดด้วย

“พวกพี่ขอม๊าหวังแล้ว ว่าเสาร์อาทิตย์นี้จะให้แจ็คสันไปอยู่กับพวกพี่ แล้ววันจันทร์จะมาส่งโรงเรียน”

ผมอ้าปากหวอ เห็นภาพแผนการเที่ยวตะลอนในวันหยุดสลายไปในพริบตา ย่ำเท้าตึงตังส่ายหน้าไม่ยอม จู่ๆจะมาริบเอาเวลาแห่งความสุขผมไปไม่ได้นะ นี่วางแผนตั้งนานนะเฟ้ย

“ไม่ไป! ผมจะไปเที่ยวกับพวกพีเนียล”

“ไม่คิดถึงพวกพี่เหรอ?”มาร์คสวนขึ้นมาพร้อมจ้องผมด้วยสายตาอ้อนๆอย่างที่ไม่ค่อยเห็นอีกคนทำนัก

“...”พอมามุขนี้ผมไม่กล้าเถียงอะไรเลย...มันก็คิดถึงอ่ะ คิดถึงมากด้วย แต่นี่ก็วันหยุดทั้งทีอ่ะ ก็อยากเที่ยวบ้าง

“ไปกับพี่นะครับ...”อี๋เอินอ้อนอีกเสียง ใจผมที่อ่อนยวบเลย

...ฮืออออ มีแฟนเป็นแฝด ดาเมจรุนแรงชิบหาย เถียงไม่เคยได้เลยโว้ยยย...

มาร์คเหลือบตามองคนตัวเล็กเบาะหลังที่ทำหน้ามู่ทู่มาตลอดทาง หันไปสบตากับอี๋เอินที่พยักหน้าชี้มือให้เลี้ยวจอดตรงร้านพิซซ่าร้านโปรดของแจ็คสัน แอบเห็นตากลมๆเหล่มองเมนูหน้าร้านพลางกลืนน้ำลายเอื๊อก ไม่ต้องทายว่าคงไม่ได้กินนานแล้ว ก็ใช่สิ พวกผมไม่อยู่ ใครจะตามใจซื้อให้กินล่ะ?

“กินไหม?”พออี๋เอินถามคำนี้แจ็คสันก็สะบัดหน้ามาหา ช้อนสายตาอ้อน พยักหน้าหงึกๆอย่างน่ารัก

“สัญญาก่อนว่าเสาร์-อาทิตย์นี้จะอยู่กับพวกพี่”

แจ็คสันทำหน้างอ ยกขาขึ้นนั่งกอดเข่าเซ็งๆ “ถึงผมดื้อพวกพี่ก็หาทางให้ผมยอมทำตามอยู่ดีนั่นแหละ...เอาทะเลเพิ่มชีทเยอะๆๆๆๆๆนะ”

อี๋เอินขยี้เส้นผมนุ่มลื่นนั่นหนักๆอย่างหมั่นเขี้ยว เปิดประตูออกไปสั่งพิซซ่าให้แจ็คสันที่โยกตัวมาเลือกซีดีด้านหน้ารถ ปากอิ่มแดงร้องเพลงขณะไล่นิ้วเลือกแผ่น กลิ่นหอมอ่อนๆของร่างเล็กยั่วยวนให้ผมต้องหันไปกดจูบบนซอกคอขาว แจ็คสันสะดุ้งเฮือก กลับไปนั่งเบาะหลัง มองเขาตาขวางทั้งที่หน้ายังแดงก่ำ

“ทำบ้าอะไรของพี่วะ!”

“โถ่ แค่จูบคอเอง มากกว่านี้ก็เคยแล้ว จะอายอะไรอีกเล่า”

“ไม่ใช่เรื่องที่ควรเคยชินป่ะวะ! เอาอัลบั้มใหม่ 2PM เปิดให้ผมฟังด้วย”โวยวายตามประสาเด็กดื้อ ไม่ลืมสั่งเขาให้ใส่เพลงโปรดของตนเองช่วงนี้ให้ เสียงเพลงจังหวะไม่ช้าไม่เร็วดังขึ้น พร้อมด้วยเนื้อเพลงแนวอ้อล้อน่ารักเล็กๆ หัวกลมๆโยกไปตามจังหวะเพลงจนถึงท่อนฮุกที่แจ็คสันถึงกับชะงักและเขาก็ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก

It’s alright우리 집으로 가자 (woo 우리 집으로)

ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปบ้านผมดีกว่า (ไปบ้านผมเถอะนะครับ)

It’s alright 단 아무도 모르게 (아무도 몰래)

ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่ทำมันแบบลับๆ (แค่ทำให้มันเนียนๆไป)

10분 뒤에 저 앞에서 너를 기다리고 있을게

อีก 10 นาที ผมจะรอคุณที่นู่นละกันนะครับ

It’s alright 우리 집으로 가자 (우리 집으로)

ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปบ้านผมกันดีกว่า (ไปบ้านผมเถอะนะครับ)

“จงใจให้พี่ฟังเพลงนี้นี่หมายความว่ายังไงนะ แจ็คสัน?”

“ไม่ได้ยังไงเฟ้ย! แค่อยากฟัง...ก็แค่มันเพราะดี แล้วคิดอะไรเล่า!”ละล่ำละลักแก้ตัวพอดีกับที่แฝดน้องของเขากลับมาพอดี ใบหน้าที่ไม่ต่างจากผมหันไปมองแจ็คสันที เขาทีอย่างต้องการคำตอบ แต่พอเจ้าตัวได้ยินเพลงที่เปิดอยู่ เจ้าแฝดน้องก็หัวเราะเข้าใจในทันที

“ไม่ต้องเปิดพี่ก็พาไปอยู่แล้วน่า”

“เงียบไปเลย!!!”

แจ็คสันเดินเข้ามาในห้อง ใบหน้าเล็กมองซ้ายมองขวาตื่นเต้น มือขาววางกระเป๋าไว้บนพื้น แปลงร่างกลายเป็นเด็กวิ่งไปเกาะกระจกมองออกไปด้านนอกอย่างตื่นตาตื่นใจ วิวตอนกลางคืนของเมืองใหญ่สวยงามเหลือเกินเมื่อมองจากมุมนี้ ครั้งก่อนที่มามัวแต่งอนเลยไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดห้องมากนัก พอมาอีกครั้งถึงได้รู้ว่าวิวที่นี่สวยจริงๆ

“สวยยยยย”

เสียงหัวเราะของสองแฝดเรียกสายตาดุๆให้หันกลับไปมอง

“อย่ามาหัวเราะนะ ไม่เห็นบอกเลยว่าวิวที่นี่สวยขนาดนี้”

“ครั้งก่อนก็มานะ แจ็คสันไม่สังเกตเองนี่”มาร์คยักไหล่แบบไม่รู้ไม่เห็น เดินเข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง วางคางไว้บนไหล่ชี้ให้ดูว่าตรงไหนเป็นที่ไหน

“นั่นโรงเรียนเรา เห็นไม่ชัดหรอกเพราะเป็นตอนกลางคืน นั่นก็ตึกของป๊าพี่...”

“โห~”

อี๋เอินหยิบกระเป๋าแจ็คสันขึ้นมามองมาร์คที่กำลังแต๊ะอั๋งเจ้าตัวเล็กแบบเนียนๆอย่างที่คนโดนก็ยังไม่รู้สึกตัวแล้วแอบยิ้มขำ เอากระเป๋าไปเก็บเงียบๆปล่อยให้แฝดผู้พี่จัดการเหยื่อไปตามสบาย

...เดี๋ยวค่อยไปสมทบทีหลัง...

“ตึกตรงนั้นสวยจัง สูงเหมือนหอไอเฟลเลย”แจ็คสันยังคงเจื้อยแจ้วไม่ได้รู้สึกตัวสักนิกว่าภัยกำลังจะมา มือแกร่งที่ตอนแรกก็กอดอยู่ตรงเอวเริ่มเลื้อยเนียนๆลงไปจับหัวเข็มขัดหนังของกางเกงนักเรียน ด้วยความเนียนเข็มขัดเส้นเล็กก็ถูกปลดออก

“เห็นสะพานข้ามแม่น้ำรึยังล่ะ ทางด้านซ้ายน่ะ”พูดหลอกล่อไปเรื่อยในขณะที่มือก็ปลดกระดุมเสื้อออกจากล่างขึ้นบนจนเหลือเพียงสองเม็ดบนสุด

“ไหนๆ”แจ็คสันกระดี้กระด๊ามองตาม ชื่นชมความสวยงามของวิวยามค่ำคืนโดยไม่ได้รู้สึกถึงซิบกางเกงที่ถูกรูดลงไปจนสุด กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่มือแกร่งล้วงเข้ามาลูบกระดูกเชิงกรานใกล้ส่วนสำคัญ ขนลุกซู่ร้องเสียงดัง

“ไอ้พี่มาร์ค! นี่หลอกกันเหรอ!!”

“ไม่ได้หลอก พี่ทำโต้งๆแต่แจ็คสันไม่เห็นต่างหาก”

“ไอ้! อื้อ!”เสียงด่าที่กำลังจะหลุดออกมาถูกกลืนหายเข้าในคอเพราะจูบร้อนแรงที่ถูกป้อนให้อย่างไม่เต็มใจ มือแกร่งลูบไล้สวนขึ้นมาตามหน้าท้องขาวแตะยอดอกที่ยังไม่ได้รับการกระตุ้น มืออีกด้านลูบไปตามกระดูกเชิงกรานปัดผ่านส่วนสำคัญของคนตัวเล็กไปมาแต่ไม่ยอมแตะต้อง

“อื้อ”แจ็คสันครางในลำคอผวาแอ่นอกขึ้น มือพยายามหยุดนิ้วเรียวที่กำลังบดขยี้ยอดอกสีสวยแรงๆจนมันเริ่มก่ำแดง มาร์คจัดการรูดกางเกงนักเรียนลงไปพร้อมชั้นในตัวเล็ก ตอนนี้ทั้งตัวแจ็คสันเหลือแต่เสื้อนักเรียนสีขาวที่ถูกปลดกระดุมทุกเม็ดคลุมร่าง ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเพราะโดนปลุกเร้าจากคนด้านหลัง

ริมฝีปากสวยเปลี่ยนจากปากอิ่มมาเล็มชิมและฝากรอยแสดงความเป็นเจ้าของไปทั่วลำคอขาวที่แสนคิดถึง เสียงแหบครางเบาๆในลำคอ แจ็คสันยกแขนขึ้นท้าวกระจกใสพยายามพยุงกายไม่ให้ล้มลงไป

“พี่มาร์ค ไม่เอาตรงนี้”

ส่ายหน้าบอกคนรัก เขาอายเกินกว่าจะมาทำบัดสีบัดเถลิงตรงนี้ ถึงจะรู้แก่ใจว่าไม่มีใครมอง แต่ก็อดเขินอายไม่ได้เมื่อมองออกไปเจอวิวและผู้คนด้านล่าง กลัวลึกๆว่าจะมีใครเงยหน้าขึ้นมาแล้วสายตาดีมองเห็นพวกเขาตรงนี้

“ทำไมล่ะ ไหนบอกว่าวิวสวยไง”

“ฮือ ไม่เอา”ส่ายหน้ารัว ร่างกระตุกเปล่งเสียงร้องครางเครือ มือหยาบเข้ากอบกุมส่วนสำคัญด้านล่างไว้ ขยับมือรูดรั้งให้อารมณ์ในกายพุ่งสูงกะทันหัน

“อะ อื้อ ไม่เอา อ๊ะ ไม่เอาตรงนี้ อ๊ะ”ห้ามไปก็ครางไป ไม่กล้ามองลงไปด้านล่างหลับตา หน้าผากแนบไปบนกระจก พ่นลมหายใจร้อนเป็นไปเกาะติดพื้นประจกหนา ทั้งอายทั้งกลัวแต่ก็ตื่นเต้น รู้สึกดีกับการปรนเปรอเสียวกระสันสั่นกระตุกทุกครั้งที่มือเรียวลูบหยอกล้อตรงส่วนปลาย ยื่นสะโพกบดเบียดคนด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว หอบครางใช้มือด้านหนึ่งยันกระจกไว้ส่วนอีกด้านอ้อมไปจิกต้นขามาร์ค เชิดหน้าครางเสียงสั่นระเบิดอารมณ์พวยพุ่งเปราะเปื้อนกระจก

“ตื่นเต้นเหรอ? เสร็จเร็วเชียว”

“ไอ้!...”

“นายก็ไปแกล้งน้อง”อี๋เอินเดินออกมาจากในห้องนอนเอ่ยกลั้วหัวเราะกับแฝดพี่ตัวเอง มาร์ครวบตัวแจ็คสันที่ยังเหนื่อยหอบขึ้นไปวางบนโซฟา แฝดคนน้องปลดกระดุมเสื้อตัวเองลงโน้มหน้าป้อนจูบหวานหอมให้แจ็คสันต่ออย่างไม่รู้จักเบื่อ มือเล็กกำเสื้อแฝดน้องไว้ ขณะที่หนีบขาหนีมือเรียวของแฝดพี่ที่เริ่มยุ่งย่ามอีกครั้ง รีบผลักตัวอี๋เอินออกร้องห้ามปราม

“อือ หยุดเลยนะ! ผมหิวข้าวนะ ไม่เอา!”

“อ่า งั้นหลังอาหารเย็นก็อนุญาตสินะ”มาร์คกระเซ้าถามพลางบดจูบลงบนต้นขานวลด้านซ้าย แจ็คสันหน้าแดงทั้งโกรธทั้งอาย ดิ้นตัวหนีลงไปหลบอยู่หลังโซฟา โผล่มาแค่ตามองค้อนแรงๆ

“ก็บอกว่าไม่ คิดจะข่มขืนผมรึไงเล่า!”

“น่าๆ ไม่แกล้งแล้ว มากินพิซซ่าเถอะ เย็นหมดแล้ว”อี๋เอินกวักมือเรียกคนรักที่ส่ายหน้ารัว ยื่นมือเล็กๆมาด้านหน้า

“เอาถาดมา ผมไม่ไว้ใจพวกพี่”ส่งเสียงอู้อี้สั่ง พาได้ตามที่ตัวเองต้องการก็ผลุบลงไปตามเดิม แฝดชะเง้อมองดูก็เห็นคนตัวเล็กนั่งชันเข่าคุดคู้หลังแนบหลังโซฟา แก้มป่องเคี้ยวหยุบหยับยิ้มมีความสุขที่ได้กินของโปรด แต่พอเห็นว่าพวกเขากำลังแอบมองก็ค้อนตาคว่ำใส่จนต้องกลับมานั่งตามเดิม

ผมนั่งหลบพวกพี่แฝดกินพิซซ่าอยู่หลังโซฟาอย่างกับพวกหนูบ้านแอบกินอาหารเจ้านาย เคี้ยวแป้งนุ่มๆในปากหยับๆลิ้มรสความอร่อยของมันด้วยความเพลิดเพลิน คิดแล้วก็โกรธ คิดแล้วเชียวว่ามานอนคอนโดพี่แฝดมันอันตราย ไม่มีซะหรอกจะไม่โดนลวนลาม เป็นไงล่ะ คิดผิดที่ไหน เดินเข้ามาไม่ถึงชั่วโมงก็เกือบโดนจัดแล้ว นั่งไปนั่งมาก็เย็นๆช่วงล่างอยู่เหมือนกัน กางเกงถูกไอ้พี่มาร์คถอดกองอยู่หน้ากระจกใสบานใหญ่โน่นแหนะ ตอนนี้ทั้งตัวเลยเหลือแค่เสื้อนักเรียนตัวเดียว

ผมปิดกล่องพิซซ่าลง ยันตัวลุกขึ้น ไม่ทันจะเตรียมตัวเตรียมใจก็โดนอี๋เอินอุ้มท่าเจ้าสาวจนตัวลอย ร้องเหวอลั่น กอดคอแฝดคนน้องแน่นกลัวตก มองกล่องพิซซ่าที่ตกแผละอยู่บนพื้นด้วยความเสียดาย

“พรุ่งนี้เดี๋ยวสั่งมาให้ใหม่ครับ อย่าทำหน้าเสียดายอย่างนั้นสิ”

“เสียของหมด แล้วจะอุ้มทำไม ปล่อยดิ เดินเองได้ ไม่ได้เป็นง่อยสักหน่อย”

“อยากอุ้ม”อี้เอินตอบยิ้มๆ วางผมลงบนพื้นหน้าห้องน้ำในห้องนอนใหญ่ “ไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมชุดให้ คืนนี้พวกพี่คงไม่ได้นอนด้วย พี่ต้องอ่านหนังสือเทสย่อย มาร์คก็ต้องทำรายงาน”

“อ้าว แล้วจะเอาผมมานอนด้วยทำไม ผมจะไม่กวนพี่เหรอ?”ผมถามอย่างไม่เข้าใจ ไม่เอาผมมานอนด้วยจะไม่สะดวกกว่ารึไง? แต่พี่อี้เอินกลับขยับยิ้มกดจูบบนกระหม่อมผมเบาๆ

“ก็คิดถึง เลยอยากให้อยู่ใกล้ๆ...ฝันดีครับ”

ชายหนุ่มทิ้งความเห่อร้อนบนใบหน้าผมแล้วเดินออกไป ตั้งสติอยู่สักพักหนึ่งแล้วถึงเดินเข้าไปอาบน้ำ ห้องอาบน้ำกว้างสมกับเป็นคอนโดราคาแพง แต่ผมก็ใช้ซะไม่คั้นราคา เหมือนเดินผ่านน้ำแล้ววิ่งลิ่วออกมาหาเสื้อผ้าใส่ ขมวดคิ้วกับชุดบนเตียงที่มีแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวตัวเดียว

...นี่ดูหนัง AV มากไปรึเปล่าวะ? ไอ้ผู้ชายตัวสั้นๆตันๆแบบผมใส่เข้าไปแล้วมันจะเซ็กซี่ตรงไหน?...ไม่เข้าใจระบบความคิดแฝด แต่ก็ไม่มีทางเลือก หยิบมันมาสวมกลัดกระดุมครบทุกเม็ด หันซ้ายหันขวาก็เห็นว่าตัวใหญ่พอจะปิดแก้มก้นพอดิบพอดี ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปีนขึ้นเตียงคิงไซด์ เปิดแอร์ฉ่ำๆแล้วปิดตานอน

...พรุ่งนี้ค่อยคิดแล้วกันว่าจะทำอะไรต่อ...

“กากา ตื่นได้แล้วครับ สายแล้วนะ”

แจ็คสันขยับตัวหนีเจ้าของเสียงทุ้มต่ำแสนอบอุ่นข้างใบหู ซุกตัวเข้าหาหมอนนุ่ม ดูท่าทางไม่ตื่นง่ายๆเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากอี๋เอินที่เข้ามาปลุกยามเช้า อดไม่ได้ที่จะไล่สายตามองดูคนรักที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบาง นอนไม่ระวังจนชายเสื้อเปิดขึ้นโชว์แก้มก้นขาวๆครึ่งลูกน่าฟัดจมเขี้ยวท้าสายตาคนมอง

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ห้ามใจตัวเองเพราะจู่ๆแจ็คสันก็ขยับตัวลงไปนอนคว่ำ ทำให้ชายเสื้อที่เมื่อกี้แค่วับๆแวมๆตอนนี้ร่นขึ้นไปจนเห็นสะโพกมนเต็มตา

“ยั่วพี่แต่เช้าเลยนะคนดี”

“งืม”คนช่างยั่วยังนอนย่ำปากแจ๊บๆไม่รู้เรื่องรู้ราว พลิกหน้าอีกด้านหาท่าสบาย ไม่สนใจสัมผัสอุ่นๆบนต้นขาตนเอง แฝดคนน้องเมื่อเห็นอย่างนั้นก็ย่ามใจใหญ่ จับซาลาเปานุ่มแน่นขย้ำเบาๆพอไม่ให้อีกคนรู้ตัว ลูบไล้ไปตามข้างสะโพกเรียกเสียงครางในลำคอเบาๆจากเจ้าของร่าง นิ้วเรียววกกลับมาที่เดิม ใช้เข่ายันต้นขาขาวออก ลูบไล้ช่องทางปิดแน่น

“ทำอะไรน่ะ?...”

อี๋เอินไม่ได้สะดุ้งหรือตกใจเพราะโดนจับได้ว่ากำลังทำการลักหลับคนตัวเล็ก มิหนำซ้ำยังหันไปมองมาร์คที่ขยี้หัวตัวเองจนยุ่งเดินเข้ามายิ้มๆ ท่าทางเพิ่งจะตื่นแน่ๆ

“ไม่ใช้เจลเดี๋ยวน้องก็เจ็บ”มาร์คบ่นเบาๆ เดินไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากลิ้นลักหัวเตียงโยนให้แฝดตัวเองที่รับไว้ได้ “นั่นแบบร้อน จัดการไปนะ เดี๋ยวฉันมาต่อ”

“ต้มข้าวต้มให้น้องหน่อยแล้วกัน”

มาร์คชะงักทำหน้าเพิ่งนึกได้ “นั่นสินะ ได้ๆ” รับคำแล้วเดินออกไปปล่อยให้แฝดน้องจัดการคนรักต่อโดยไม่ขัดขวางใดๆ

...จะขัดขวางทำไม ในเมื่ออย่างไรเสียคนตัวเล็กก็ไม่รอดปากพวกเขาอยู่ดี…

พอมาร์คเดินออกไป อี๋เอินก็จัดการเทน้ำยาหล่อลื่นชโลมนิ้วกดเข้าช่องทางแน่นอย่างระมัดระวัง เพราะห่างไปนาน เลยต้องเตรียมการใหม่ตั้งแต่ต้น ดุนดันนิ้วที่สองเข้าไปสมทบ ถ่างนิ้วออกเพิ่มขึ้นทีละนิดเพื่อขยายช่องทาง อยากถนอมไว้ให้มากที่สุด เพราะถ้าคนตัวเล็กช้ำเร็วเกินไป พวกเขาก็ได้กินไม่เต็มที่น่ะสิ...

“อืม...งือ...”แจ็คสันครางขมวดคิ้วเพราะความอึดอัดในช่องท้อง ขยับตัวจะเปลี่ยนท่าแต่ก็ต้องสะดุ้งลืมตาตื่นพรึบใหญ่เมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในร่างตัวเอง แล้วมันแม่งก็โครตคุ้นเหมือนจะเป็น... สะบัดหน้าไปมองพร้อมๆกับความใหญ่โตดุนดันตรงปากทางเข้า ควานหาสติและเสียงกำลังจะเอ่ยห้าม แต่...

“เห...อะเด๊ะ..ดะ เดี๋ยว...เฮ้ย!!!”

ไม่ทันแล้ว...แจ็คสันเชิดหน้าครางเสียงหลง มือเล็กกำผ้าห่มแน่นระบายความอึดอัดจากการสอดใส่ ต้นหุบเข้าต่อต้าน ส่งเสียงทั้งร้องทั้งก่นด่าผสมกันไป ตัวสั่นเกร็งแน่นเพราะตั้งรับไม่ทัน

“อะ ไอ้! หยุด เจ็บๆ ผมเจ็บ อย่าดันเข้ามา โอ๊ย!”

น้ำตากลิ้งลงบนหมอน ปากอิ่มช้ำกัดเข้าหากัน กดหน้าลงกับหมอนเกร็งร่างยกสะโพกรับชายหนุ่มเข้ามา โดยไม่รู้ตัวว่าการกระทำแบบนั้นมันเป็นการยั่วยวนให้เพลิงอารมณ์ของคนบนร่างลุกโชนขึ้นมาอีก อี๋เอินครางในลำคอมือกดสะโพกมน บีบคลึงนิ้วโป้งบนบั้นเอวให้ผ่อนคลายลง

“อ่า กากา อย่าเกร็ง พี่เข้าไปไม่ได้”

“ฮื้อ!!!”ส่ายหน้ากัดฟันอย่างดื้อดึง แฝดน้องเห็นท่าจะกล่อมลำบาก จับไหล่ลาดด้านหนึ่ง กุมสะโพกนิ่ม โน้มตัวลงไปกดจูบดูดรั้งหลังคอขาวจนเป็นรอยแดงเรื่อ ต้อนด้วยสัมผัสละมุนละไมจนคนตัวเล็กอ่อนยวบยอมตกอยู่ใต้อาณัติ ส่งสะโพกเข้าไปจนสุดความยาว มั่นใจว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วก็เริ่มขยับบรรเลงดนตรีรักเร่าร้อนหอมหวานในยามเช้า

แจ็คสันร้องครางพลางกอดหมอนแน่นระบายความเสียวกระสันที่พุ่งแล่นขึ้นมาตามร่างกาย ผนังเนื้อตอดรัดท่อนเอ็นในร่างสร้างความคุ้นเคยกันใหม่หลังจากห่างหายไปนาน อารมณ์วาบหวามถูกจุดขึ้นให้โหมกระพือผิดกับสติที่เริ่มมัวมึนทั้งที่เพิ่งตื่นนอน

อี๋เอินจับเปลี่ยนท่าทางคนรักมาเป็นท่าคลาน มือด้านหนึ่งโอบเข้าใต้ข้อพับแขนแตะริมฝีปากแดงก่ำดันนิ้วเรียวเข้าไปในโพรงปากอุ่น ลิ้นเล็กดูดเลียมันอย่างรู้งานไม่ต่างจากกำลังดูดกินไอศกรีมรสหวานหอม ความนุ่มนิ่มของโพรงปากเล็กและช่องทางแน่นแสนรัญจวนเร่งให้ชายหนุ่มซอยสะโพกเข้าออกเริงเพลงรักนุ่มนวลแต่กระเพื่อมอารมณ์ได้รุนแรงไม่ต่างจากสึนามิ เสียงครางของทั้งคู่ดังประสานกัน แจ็คสันจับนิ้วเรียวออกเปล่งเสียงหวีดครางปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเปราะเปื้อนฟูกนอน ขณะที่ช่องทางด้านหลังก็ถูกเติมเต็มด้วยน้ำรักของชายหนุ่ม

แฝดน้องกดจูบบนแผ่นหลังนวล ถอดตัวเองออกจัดท่าทางให้ร่างเล็กนอนคว่ำ แจ็คสันหอบหายใจเรียกสติที่ถูกชิงไปตั้งแต่เช้ากลับคืนมา กัดฟันก่นด่าเมื่อรู้สึกถึงน้ำขุ่นค้างในร่าง

“ไอ้ พี่ อี๋ เอิน!!!!!!!!!!!!!!!!”

“ครับกากา? ขอโทษนะ พี่คุมตัวเองไม่ไหว”กล้าพูดเต็มปากเต็มคำเสียจนแจ็คสันไม่รู้จะด่าคำไหนออกไป หลับตาลงกำหนดลมหายใจเข้าออก ไม่ทันจะตั้งอารมณ์ตัวเองได้ มาร์คก็เดินเข้ามาพร้อมข้าวต้มหอมฉุย

“เสร็จแล้วฉันต่อนะ”

“ไอ้พี่มาร์ค!!!! หยุดเลยนะ!!! หื่นอะไรตั้งแต่เช้าวะ!”ขยับตัวจะหนีจากมือเรียวที่พุ่งเข้ามาดันร่างเขาลงไปนอนหงาย มาร์คคุกเข่าช้อนสะโพกที่ยังไม่หายช้ำไปเกยอยู่บนตักหนาใกล้ส่วนแข็งขืนใต้กางเกงนอนผืนบาง

“ก็ให้อี๋เอินไปแล้ว ต่อไปก็ตาพี่ ก็ถูกแล้วนี่”

“แต่ผมอยากพัก น้ำแม่งก็ยังไม่อาบ”

“ไว้พักหลังจากนี้นะ”พูดเอาแต่ใจ ไม่รอให้แจ็คสันตั้งตัวได้ก็ก้มหน้าประกบจูบกลั้นเสียงก่นด่าของคนตัวเล็ก ลิ้นเรียวดูดรั้งเล่นกับลิ้นเล็กและโพรงปากนุ่ม แจ็คสันดิ้นๆผละจูบออกตะโกนลั่น

“ไอ้เหี้ยยยย!!! ฟันยังไม่แปรงไหม”

“ช่างมันเถอะน่า ชิมมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วเถอะ”มาร์คพูดเริ่มจะหงุดหงิด กระชากเสื้อเชิ้ตตัวบางออกจนกระดุมหลุดออกไปสามเม็ดเผยให้เห็นหน้าอกแบนราบและตุ่มไตสีสวยชูชันเพราะแรงอารมณ์จากรอบแรก นิ้วเรียวดีดมันเบาๆ แต่แจ็คสันกลับสะดุ้งร้องครางเสียงหวาน บิดเร่าร่างหน้าแดงก่ำ แม้แต่เจ้าของร่างยังรู้สึกตกใจ

“ร่างกายแจ็คสันนี่ลามกจริงๆเลย แค่นี้ก็อารมณ์ขึ้นซะแล้ว”

“ไม่ ไม่ใช่นะ อ๊า!”ร้องเสียงหลงจิกนิ้วบนแผ่นหลังหนาระบายความเสียวกระสันจากฟันคมและลิ้นร้อนที่แตะลงบนยอดอกแข็งขืน อี๋เอินทรุดนั่งโอบหลังก้มชิมอีกด้านยิ่งทำให้ใบหน้าหวานเชิดคราง ตัวสั่นระริกเพราะแรงอารมณ์

มาร์คจับต้นขาด้านหนึ่งตั้งขึ้น ส่งนิ้วนางสอดเข้าช่องทางชุ่มน้ำ นิ้วโป้งกับนิ้วชี้หยอกเอินก่อนกลมสองลูกจนท่อนเอ็นน่ารักแข็งขืนขึ้นทิ่มหน้าท้องเขา อี๋เอินเหลือบตาไปเห็นก็หัวเราะ เลื่อนตัวขึ้นไปกดจูบอ่อนโยนไล่นิ้วไปครอบครอบส่วนอ่อนไหวของคนตรงกลางชักให้อย่างนึกสงสารน้ำตาใสๆที่เอ่อคลอดวงตากลม

หยอกเอินพอเป็นกระสันก็ถึงคราวจัดการเผด็จศึก มาร์คถอดควักเอาลูกรักที่เตรียมพร้อมเต็มที่แล้วจ่อช่องทางนุ่ม ยกตัวกดลงไปในช่องทางชุ่มช้าๆระมัดระวังไม่ให้รุนแรงเกินไปจนคนรักต้องเจ็บตัว แจ็คสันหอบครางจิกเล็บบนไหล่แกร่งของทั้งสองร่าง พยุงกายกดริมฝีปากขอจูบปลอบประโลมจากอี๋เอินที่มอบให้อย่างเต็มใจ มาร์คดันเข้าไปจนสุด โอบสะโพกนุ่มสวนร่างเข้าไปรัวแรงตามห้วงอารมณ์ที่พัดโหมไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ร่างกายของแจ็คสันยังหอมหวานอยู่เสมอ กี่ครั้งๆที่ได้เชยชิมก็ไม่รู้จักเบื่อ มีแต่อยากดื่มกินไปเรื่อยๆไม่รู้จักจบจักสิ้น ผนังเนื้อนุ่มบีบรัดตามจังหวะเข้าออก เนินเนื้อแน่นสวนเข้าจังหวะเพิ่มบรรเลงเพลงรักร้อนอุณภูมิพุ่งกระฉูดติดทะลุเพดาน

เสียงครางหอบกระเส่าของทั้งสามดังก้อง เหงื่อไคลไหลเปรอะที่นอนจนชุ่มแฉะ ตราบจนสุดท้ายของห้วงอารมณ์ แจ็คสันก็ได้รับการเติมเต็มเข้ามาอีกครั้ง น้ำขาวขุ่นพุ่งทะลักเลอะต้นขาขาว ร่างทั้งร่างสั่นระริก เงยหน้ารับจูบร้อนแรงของแฝดผู้พี่ และจูบปลอมประโลมบนกระหม่อมจากแฝดผู้น้อง มาร์คค่อยๆถอนตัวออกไปมองผลงานที่ค่อยๆไหลเยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ

“โรคจิต”แจ็คสันบ่นเมื่อเห็นสายตาของสองแฝดที่มองตนเอง มือเล็กกระชับผ้าห่มคลุมร่างพลิกตัวลงนอนคว่ำ เบ้หน้ากับความปวดตึงบนสะโพก ลำคอแห้งผากทั้งหิวน้ำทั้งใช้เสียงเยอะไปตั้งแต่เช้า กระเพาะส่งเสียงเตือนว่าต้องการอาหารลงท้องแบะกลิ่นหอมๆของข้าวต้มก็ยั่วยวนยิ่งกว่าหมอนหรือน้ำเย็นๆเสียอีก

“อยากกินข้างต้ม ป้อนหน่อย”เสียงแหบพร่าอ้อนแฝดคนน้องที่ยกถ้วยขึ้นมาเตรียมไว้ มาร์คอุ้มตัวคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก ปากแดงช้ำอ้าออกรับอาหารยามเช้าอย่างว่าง่าย เชื่องเสียจนคนมองอดหอมแก้มนุ่มไปคนละข้างไม่ได้ แล้วก็โดนมือเล็กตีไปคนละครั้งข้อหาลวนลามเกินความจำเป็น

“หยุดลวนลามแล้วป้อนผมสักที หิว!”

“คร๊าบบบ ได้ครับที่รัก”

แจ็คสันทำหน้าบู้บี้หงุดหงิดเพราะเจ็บสะโพกและโดนฉวยโอกาสตั้งแต่เช้า แต่ก็พอใจขึ้นมานิดหน่อยเพราะได้รับการดูแลอย่างดีจากสองแฝด เอาคะแนนบวกลบคูณหารกันในใจก็สรุปว่าวันนี้จะไม่โกรธก็ได้

...ก็แค่วันนี้หรอกนะ!!!...