[SF] In a blanket (MarkSon)
In a blanket
MARK X JACKSON
การปีนเขาในหน้าหนาวเป็นความคิดที่ดีสำหรับการพักผ่อน
มาร์คและแจ็คสันเป็นนักศึกษา ปี 4 และ ปี 3
ที่ใช้เวลาในช่วงปิดเทอมเล็กๆออกมาหาประสบการณ์และแรงบันดาลใจบนภูเขาในเขตอุทยานธรรมชาติ
“พี่มาร์ค เหนื่อยยังอ่ะ?”
แจ็คสันที่เดินดุ่มๆนำหน้าไปก่อนหันมาถามชายหนุ่มร่างโปร่งเหมือนพวกคุณชายที่เดินช้าเป็นเต่าคลานอยู่ด้านหลัง
มาร์คโบกมือ สูดลมหายใจหอบแต่ก็ไม่ได้เหนื่อยขนาดเดินไม่ไหว
ผิดกับเจ้าเด็กไฮเปอร์ด้านหน้าที่แทบจะวิ่งฉิวขึ้นดอย ก็แน่สิเด็กสถาปัตย์ที่วันๆทำงานแต่อยู่ในห้องตัดโมลตัดกระดาษอย่างผมจะไปมีกำลังแรงเท่าเจ้าเด็กวิศวะโยธา
ปี 3 คนนั้นได้ยังไง แถมนี่ก็เดินมาเกือบสองชั่วโมงแล้วด้วย มันต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา
แจ็คสันมองใบหน้าหล่อเหลาเหงื่อซกแบบนั้นก็ไม่เดินต่อ
มองถนนดินด้านหน้าสลับกับชายหนุ่มสักพักก็เดินกลับมาหา “พี่มาร์ค” คนตัวเล็กเช็ดมือกับกางเกงยีน
ล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าสีดำปักตัว M ในประเป๋ากางเกงขึ้นมาซับหน้าให้อย่างใส่ใจ
มาร์คยืนก้มหน้าเล็กน้อยให้คนอายุน้อยกว่าเช็ดได้สะดวกมากขึ้นพลางยิ้มบางๆมองใบหน้าหวานคมในระยะประชิด
“ขอบคุณครับ” เอ่ยบอกหลังจากคนตัวเล็กผละออกไป
แจ็คสันพยักหน้าเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าลวกๆ
ยึดมือคนเป็นพี่จูงไปนั่งบนขอนไม้ใหญ่ข้างทาง
“พักก่อนก็ได้ เดี๋ยวแจ็คไปดูทางข้างหน้าก่อน”
“ไม่ต้องหรอก” มาร์คเอ่ย ดึงคนตัวขาวลงมานั่งข้างๆ
ประสานมือผมเข้ากับมือเล็กของเขา แม้มันจะหยาบไปหน่อยแต่มันก็อบอุ่นดี
“เดินไปพร้อมกันดีกว่า” แจ็คสันไม่ได้ขัดขืน นั่งชมบรรยากาศเงียบสงบสดชื่นรอบด้านรวมไปถึงการซึมซับความอบอุ่นจากคนข้างตัวนี้ด้วย
พวกเขามาถึงพื้นที่กางเต็นท์ก็เวลาเย็นพอดี มาร์คเป็นคนกางเต็นท์และหาฟืนมาไว้ก่อกองไฟตอนกลางคืน
ส่วนแจ็คสันก็เริ่มจัดเตรียมอาหารที่เตรียมมาจากด้านล่าง
พวกเขาเป็นรูมเมทกันที่มหาวิทยาลัย แจ็คสันมีหน้าที่ทำอาหาร
มาร์คมีหน้าที่ทำความสะอาดห้อง พวกเขาแชร์กันทุกๆเรื่อง และอาจจะเรียกได้ว่าเรื่องหัวใจก็ด้วย...
“ทำอะไรกิน?”
มาร์ดเดินเช็ดมือที่เปื้อนฟืนมาหาคนตัวเล็กที่ก้มๆเงยๆอยู่ข้างกองไฟ
แจ็คสันเงยหน้าขึ้นมายิ้มกว้างสดใส ยื่นเอาไม้เสียบเนื้อ มะเขือเทศลูกแดง
สัปปะรสและพริกหยวกขึ้นมาโชว์
“เย็นนี้กินบาร์บีคิวกันเถอะ!”
“อืม...บาร์บีคิวบนเขา...ก็ดีนะ” มาร์คยิ้ม
ขยี้ผมนุ่มลื่นของเจ้าเด็กเตี้ยเล่น แจ็คสันก็โวยวายๆตามประสาเด็กขี้โวยวาย
“ย่า! เอามือพี่ออกไปนะ
เปื้อนไม่ใช่รึไงเล่า! สกปรก!”
“หึๆ ทำไว้เยอะๆล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมเต็นท์”
“อ้าว ยังไม่เสร็จเหรอ” เงยหน้ามองตาแป๊วสงสัย
มือขาวก็ลูบๆหัว มองจากมุมบนนี่น่ารักชะมัด...
“เหลือนิดหน่อยน่ะ”
“พี่มาร์ค นั่งลงมาหน่อยสิ” จู่ๆแจ็คสันก็พูดขึ้น
มาร์คเลิกคิ้วสงสัยแต่ก็ย่อตัวลงนั่งให้ระดับเท่ากันกับคนที่นั่งอยู่กับพื้น
มือเล็กเอื้อมขึ้นมาปัดอะไรบางอย่างบนหัวเขาออกให้พลางยิ้มน่ารักจนตาหยี
มาร์คยิ้มกลับคืนยีผมนุ่มกลับ ก่อนจะทำบางสิ่งที่ทำให้คนตัวขาวหน้าร้อนผ่าว
จุ๊บ
“กินข้าวเสร็จไปอาบน้ำด้วยนะ เหม็นเหงื่อแล้ว”
“ตัวเองหอมตายแหละ”
แจ็คสันบู้หน้า ผลักไหล่คนเป็นพี่แรงๆ ชายหนุ่มหัวเราะไม่ถือสา
ลุกเดินไปจัดเต็นท์ให้เสร็จ
ท้องฟ้ามืดไปแล้ว สิ่งที่ให้แสงสว่างแก่ทั้งสองมีเพียงกองไฟกองเล็ก
มาร์คกลับมาจากการอาบน้ำตรงลำธารใกล้ๆ มองหาแจ็คสันที่ไม่รู้หายไปไหน
“แจ็คสัน?”
“ผมอยู่ในเต็นท์”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาก็พอดีกับคนตัวเล็กมุดออกมา
“เข้าไปทำอะไร?”
“เปลี่ยนเสื้ออ่ะ หนาวๆ”
แจ็คสันตอบลุกยืนเต็มตัวในชุดกางเกงวอร์มยาวสีดำและเสื้อแขนยาวสีเดียวกัน
ผิดกับปกติที่เจ้าเด็กนี่จะใส่แค่เสื้อกล้ามดำนอน เดินไปนั่งใกล้กองไฟ
มาร์คเข้าไปเก็บอุปกรณ์อาบน้ำ หยิบเอาผ้าห่มผืนบางติดมือออกมาด้วย
ชายหนุ่มแอบเดินย่องไปด้านหลังคนตัวเล็กที่ยังนั่งผิงไปไม่รู้ตัว
กระโดดตะครุบร่างนั้นพรวดเดียวจนแจ็คสันร้องตกใจสะดุ้งพรวด
“พี่เอง”
“มาอะไรเงียบๆ! ตกใจหมด!”
“ก็อยากกอดแฟน”
“...” คราวนี้เจ้าเด็กเตี้ยถึงกับเงียบอึ้งนั่งตัวเกร็งปล่อยให้มาร์คกอดตัวเองไม่หือไม่อือ
แขนยาวจับผ้าห่มโอบแจ็คสันทั้งตัว
แนบชิดอิงแอบถ่ายทอดความอบอุ่นให้แก่กันและกันในผ้าห่มผืนบางๆนี้
หัวกลมพิงบนไหล่ผอม เงยหน้าไปมองท้องฟ้าด้านบน พลันดวงตากลก็มเบิกกว้างแบบเด็กๆ
ชี้ชวนให้ชายหนุ่มมองตาม
“พี่มาร์คดูนั่นสิ”
มาร์คเงยหน้าขึ้นไปมองตาม
แล้วก็ได้พบกับช้างตัวใหญ่บนนั้น ช้างเผือกสีขาวพาดไปบนนภาสีเข้ม
โชคดีที่พวกเขามาในคืนเดือนมืดเลยได้เห็นภาพแสนงดงามหาดูยากแบบนี้
ไม่บ่อยนักที่จะมีคนเห็นช้างเผือกตัวใหญ่ในโลกที่ทุกวันนี้มีแต่แสงไฟและความวุ่นวาย
“สวยจังเนอะ”
“อืม สวยมากเลย”
มาร์คยิ้มมองท้องฟ้าพลางกระชับคนในอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“ขอบคุณนะฮะ พี่มาร์ค”
จู่ๆแจ็คสันก็พูดอะไรแปลกๆออกมา
มาร์คก้มหน้าลงไปสบตากับดวงตากลมใสสว่างไสวไม่แพ้ดวงดาวบนท้องฟ้า
“หืม? ขอบคุณทำไม?”
“ก็...ขอบคุณที่มาด้วยกัน” คนในอ้อมแขนอ้อมแอ้มตอบ
หลบตาเล็กน้อยและเงยมาสบตาต่อพร้อมประกายวาววับจริงใจ “ขอบคุณมากับผม”
“ถ้าไม่มากับแฟน จะให้พี่ไปกับใครล่ะหืม?”
“ก็ไปกับเพื่อนพี่ไง
พี่มาร์คไม่ยอมบอกว่าวันนี้เพื่อนพี่ก็จะไปเที่ยวทะเลเหมือนกัน...ผมเหมือนเด็กเอาแต่ใจเลย”
“คิดมาก” มาร์คเคาะกบาลลงไปเบาๆหมั่นเขี้ยว “พี่ไม่อยากไปทะเลแต่แรกแล้ว”
“ก็นั่นนั่นมันเพื่อนพี่นี่นา
ตอนผมไปถามพี่ก็ไม่ว่ายังไง ผมก็เพิ่งรู้ ก็คิดว่าเผื่อพี่อยากไปกับเพื่อนพี่อ่ะ”
พูดพลางทำสีหน้าสำนึกผิดเสียเต็มประดา มันน่าหมั่นไส้นะรู้ไหม เจ้าลูกหมา
“พี่อยากมากับนายมากกว่า เลิกคิดมากแล้ว”
ก้มสูดดมกลิ่นหอมจากเรือนผมนุ่ม เอ่ยย้ำอีกครั้งให้แจ็คสันได้สบายใจ “พี่อยากดูดาวกับนายมากกว่า”
“รักพี่มาร์คจัง”
แจ็คสันหัวเราคิกคักและเงียบเสียงไปเพราะริมฝีปากอุ่นที่เข้ามาทาบทับปิดเสียงของเด็กช่างจ้อ
“พี่ก็รักนาย”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น