Ficion By Silverfeather29

TWINS & TWINS MATCH _______3_______ หลังจากล้างจานของทั้งตัวเองและของเจสันเสร็จ แจ็คสันที่ไม่มีเรียนในวันนี้ก็เลือกจะใช้เวลาว่างในการทำความสะอาดบ้านที่เริ่มจะรกรุงรังตั้งแต่พี่ชายฝาแฝดตัวเองเยื้องย่างกลับมา ทั้งเสื้อนอกบนโซฟา กางเกงถอดทิ้งเป็นห่วงบนพื้นหรือผ้าเช็ดตัวใช้แล้วที่แขวนต่องแต่งบนมือจับของตู้เสื้อผ้า ยังไม่นับพวกกระเป๋าสัมภาระที่เจสันวางๆกองๆพิงผนังห้องนอนไว้แบบไม่ยอมเอาไปเก็บให้เรียบร้อยสักทีนั่นด้วยนะ ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดสีขาวพับแขนเสื้อขึ้นทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีดำเดินถือเครื่องดูดฝุ่นเข้าไปในห้องนอน เริ่มเก็บกวาดเตียงนอนใหญ่ของพวกเขา พับผ้าห่มจัดหมอนดึงผ้าปูตึงเปรี๊ยะชนิดโยนเหรียญลงยังเด้งกลับคืนมือ ตรงตามหลักสูตรบริหารการโรงแรมที่เขาเคยลงไปเล่นๆหน่วยหนึ่งตอนปีสาม ดูดฝุ่นตั้งแต่ใต้เตียง ซอกโต๊ะให้มั่นใจว่าจะไม่มีฝุ่นคอยให้รำคาญสายตา เพราะนานๆทีแจ็คสันจะลุกขึ้นมาทำงานบ้าน ก็อยากจะทำให้มันเรียบร้อยไปเลยดีกว่า “เออ ลืมถามว่าเจจะกลับมาตอนไหนแฮะ”คิ้วเข้มขมวดนิดๆ เขาว่าจะฝากซื้อของสดกลับมาบ้านด้วยจะได้เอาไว้ทำอาหารเย็น จะโทรไปถาม เจสันก็เพิ่งออกไปไม่นานนักก็

OUR BABY! บทที่ 31 พวกเขามาทันเวลา... มาร์คพาแจ็คสันมาถึงในเวลาที่นิชคุณกำลังจะออกจากเวรพอดี คนตัวเล็กถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินด้วยสภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก นั่นทำให้มาร์คกังวลจนแทบบ้า ชายหนุ่มเดินไปมาเป็นหนูติดจั่นอยู่หน้าห้องรักษา ข้างในห้องเงียบจนมาร์ครู้สึกหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ...ถ้าแจ็คสันหรือลูกในท้องเป็นอะไรไปเขาต้องโทษตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ๆ... ชายหนุ่มสูดลมหายใจตั้งสติ ยกมือเปื้อนเลือดขึ้นมากดโทรศัพท์ต่อสายไปถึงเฟย เพื่อวานให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนกับเมสันที่อยู่ที่บ้านตามลำพังให้ เฟยถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มาร์คยังไม่อยากบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครตอนนี้เลยต้องขอโทษไปด้วยน้ำเสียงที่เชื่อว่าหญิงสาวจะต้องรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในสภาพอารมณ์ไหน มาร์คทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ของโรงพยาบาล มองสองมือเปื้อนเลือดของตัวเองนิ่งๆ เหม่อนึกถึงใบหน้าตัดพ้อของคนรักก่อนจะเกิดอุบัติเหตุขึ้น นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นยาวนาน จนกระทั่งนิชคุณเดินออกมาจากห้องผ่าตัด คุณหมอหนุ่มเดินเข้ามาหารุ่นน้อง วางมือบนไหล่แข็งผอมนั้น บีบเบาๆให้กำลังใจ มาร์คเงยหน้าขึ้นมามอง ดวงตาก่ำแดงแต