Ficion By Silverfeather29

OUR BABY! บทที่ 09 “พี่มาร์ค ! ” ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวสุภาพกางเกงยีนสีซีดก้าวออกมาจาก Audi R8 Spyder ที่จอดขวางทางเบื้องหน้า แว่นกันแดดสีเข้มบดบังดวงตาสวย สีหน้าเรียบนิ่งคาดเดาอารมณ์ไม่ออก มาร์คเดินมาเปิดประตูข้างคนขับ ฉุดมือแจ็คสันให้เดินตามตนไปที่รถ พี่มินจุนอ้าปากหวอรีบตะโกนตามหลังทั้งสองมา “เฮ้ย ! นายจะพาแจ็คสันไปไหนน่ะ ! ” มาร์คไม่แม้แต่จะหันหลังไปมอง ดันคนตัวเล็กขึ้นฝั่งข้างคนขับปิดประตูเสียงดังจนแจ็คสันสะดุ้ง ส่วนตัวเองเดินกลับมาสตาร์ทรถดริ๊ฟรถกลับไปเส้นทางเดิม สวน BMW Z4 สีเหลืองของมินจุนที่ได้แต่มองตามออดี้สีขาวคันหรูพุ่งออกไปเหวอๆ ยังตามเหตุการณ์ไม่ทันนัก นี่เขาเพิ่งโดนฉุดตุ๊กตาหน้ารถแสนน่ารักไปใช่ไหม? “แล้วจะกลับไปบอกคนอื่นว่ายังไงวะเนี่ย … ” บรรยากาศในรถออดี้สีขาวเงียบน่าอึดอัดสำหรับแจ็คสัน ตากลมเหลือบมองคนขับที่เอาแต่ตั้งสมาธิไปที่ทางด้านหน้า ใบหน้าหล่อเหลานิ่งเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เขาอยากกระชากแว่นตาดำนั่นออกจริงๆจะได้รู้ว่ามาร์คอยู่ในอารมณ์เช่นใด แต่เพราะในความเป็นจริงทำไม่ได้เลยได้แต่เบี่ยงตากลมมามอ

OUR BABY! บทที่ 08 เจบีก้มมองหลอดบรรจุน้ำสีฟ้าใสในอุ้งมือด้วยสายตาที่ว่างเปล่า คิดไม่ออกว่าจะสามารถนำไปใช้กับใครได้ แต่จู่ๆภาพใบหน้าหวานของรุ่นน้องเพื่อนแจ็คสันก็โผล่ขึ้นมาในหัว ส่ายศีรษะไปมาแค่นยิ้มกับตนเอง ปฏิเสธไม่ได้ว่าหน้าตาจูเนียร์น่ารักถูกใจเขาไม่น้อย แต่เขากับจูเนียร์ไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้นสักหน่อย จะเอาไปใช้กับน้องเขาได้ยังไงกันล่ะ? สุดท้ายเลยได้แต่เก็บมันลงกระเป๋าลงไปนอนนิ่งในพื้นกระเป๋าเสื้อคลุม คิดจะเอาไปเผาทิ้งทีหลัง ก็สรรพคุณสิ่งประดิษฐ์แต่ละอย่างของเพื่อนเขามันไม่มีอะไรปกติสักอย่างหรอก “แล้วจะอยู่ไปจนถึงเมื่อไหร่วะ? พี่แทคไม่เฉ่งเอาแล้วเหรอ ไม่ไปทำงานนานขนาดนี้” “กูขอลาสามเดือน”มาร์คบอกหมุนตัวกลับไปทำอะไรกุกกักๆบนโต๊ะต่อ เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังขึ้นมาในช่วงเงียบพอดี สายตาสองคู่หันไปมองมันเป็นสายตาเดียว มันสั่นครืดๆน่ารำคาญให้เจ้าของรับมันเสียที มาร์ครีบกดรับมันแย้มยิ้มกว้างคุยกับปลายสาย “ครับ ป๊า” เจบีเดินออกมาจากห้องอย่างรู้ดีว่ามาร์คต้องการความเป็นส่วนตัวในการคุยโทรศัพท์กับครอบครัว ไม่ใช่ว่าครอบครัวมาร์คดุหรืออะไรหรอกนะ เขาต่างหา

OUR BABY! บทที่ 07 คนน่ารักหน้าแมวนามจูเนียร์กำลังนั่งกระสับกระส่ายอยู่บนมานั่งหน้าคณะ มือก็กดโทรศัพท์โทรออกยิกๆ สบถในคำคอเมื่อได้ยินแต่เสียงโอเปอเรเตอร์ ในใจนึกกังวลกับเพื่อนสนิทของตนที่ติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อช่วงเย็นวันศุกร์แล้ว ตอนแรกก็นึกแค่ว่ามันติดเกมติดเที่ยวเลยไม่โทรมาหาเขา แต่วันจันทร์มันก็ไม่มาเรียน แถมไม่ยอมโทรมาบอกว่าเป็นอะไรอีก จูเนียร์เลยอดคิดมากไม่ได้ว่ามันจะเป็นอะไรรึเปล่า เมื่อทำยังไงก็ติดต่อไม่ได้เลยตัดใจ ถอนหายใจเฮือกคิดเอาเองว่าคงโดนป๊าหวังกักบริเวณอีกแล้ว เขาตกใจแทบบ้าตอนได้ยินว่าพี่มาร์คมาขอมันแต่งงานแล้วหายตัวไป ถึงจะห่วงเพื่อนแต่ก็ช่วยอะไรมันไม่ได้เลย “น้องจูเนียร์เพื่อนน้องแจ็คสันรึเปล่าครับ”เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง จูเนียร์กลับไปมองสะดุ้งเฮือกหน้าตาตื่นจนคนทักหัวเราะขำ ร่างเล็กหน้าแดงก่ำหลบสายตาคนตัวสูงงุดๆอย่างทำตัวไม่ถูก ...พี่เจบี ! ... อยากหยิกแก้มตัวเองแรงๆเพื่อยืนยันว่าไม่ได้ฝันไป คนที่เขาแอบชอบมายืนอยู่ตรงหน้าแถมยังทักทายเขาก่อนด้วย ถึงจะเอ่ยถึงไอ้เพื่อนรักที่ติดต่อไม่ได้เลยคนนั้นก็ตาม “ค ครับ”เอ่ยตอบตะก