[SF] VALENTINE DAY
VALENTINE DAY
-MARK
x JACKSON-
มือถือเครื่องบางแผดเสียงลั่นปลุกเจ้าของศีรษะกลมให้ผงกหัวขึ้นจากโซฟาตัวยาว
ตากลมปิดแน่นครางต่ำงัวเงียปัดป่ายมือไปมาหาต้นกำเนิดเสียง
แต่ยังไงก็หาไม่พบแถมมันยังเพิ่มระดับความดังบังคับให้เขาต้องฝืนลืมขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
สอดส่ายสายตาไปมาก็ต้องจิ๊ปากรำคาญใจเมื่อพบว่ามันไม่ใช่ของตัวเอง
ยันเท้าลงไปเตะสีข้างคนข้างโซฟา
“พี่มาร์ค!
ตื่นมาปิดมือถือพี่สักที!”
ร่างที่นอนคว่ำหน้าลงกับหมอนบนพื้นข้างโซฟาครางเสียงต่ำกลับมา
เสียงน่ารำคาญหยุดลงเสียที แจ็คสันหลับตาพริ้มกอดผ้าห่มนอนต่ออย่างไร้กังวล...
“โอ๊ย!”ร้องลั่นลืมตาตื่นมองคนประทุษร้ายร่างกายเขาที่กำลังยืนเอนตัวคร่อมพนักโซฟาหัวเราะในลำคออย่างน่าหมั่นไส้
“น้ำลายไหลเป็นเด็กอนุบาล”
“ย่า!!! ผมอายุเกินยี่สิบแล้วนะ!”ร้องตะโกนตอบโต้พลิกตัวลงมานอนแทนที่คนร่างสูง
ยึดหมอนมากอดเอาไว้ตั้งใจจะหลังต่อแต่มารก็ยังไม่หยุดผจญ ตามมาดึงขาเขาลากไปกับพื้นเล่นซะแจ็คสันตื่นเต็มตาถีบขาดิ้นเร่าร้องโวยวายให้อีกคนปล่อย
มือก็กอดหมอนนิ่มไว้แน่น
“ตื่นแล้วโว้ยยยย
เลิกลากกันสักที! หลังจะพังแล้ว!”
มาร์คหัวเราะขำยอมปล่อยขาคนตัวเตี้ยลง
กระโดดหนีฝ่าเท้าขาวที่จะตามมาแก้แค้นคืน แต่อย่าคิดว่าจะทัน กว่าแจ็คสันจะลุกขึ้นได้
มาร์คก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้ว ปล่อยให้คนตัวขาวข้างนอกร้องโวยวายบ้านจะแตกต่อไป...
แจ็คสันได้แต่กระเท้าปึงปังใส่คนเป็นพี่ที่หนีเข้าห้องน้ำไป
โกยเครื่องนอนทั้งหมดโยนลงบนเตียงหลังจากมันถูกย้ายไปหน้าโซฟาเพื่อนอนดูหนังมาราธอนเมื่อคืน
คอนโดขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กแต่ก็พร้อมสรรพด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก
ทั้งห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องทำงาน ถึงจะมีห้องนอนแค่ห้องเดียวแต่ก็ไม่เป็นไร
เบียดไปหน่อยแต่เวลามาร์คกอดเขาตอนกลางคืนมันก็พื้นที่ให้ขยับอีกเยอะ กอดเฉยๆ
อย่าคิดอย่างอื่นเชียวล่ะ -*-
ยกมือถือขึ้นกดดูตามประสาคนติดโซเชียล
ตัวเลขบอกวันที่ 14/02/2558 ทำให้แจ็คสันชะงักไปนิดหน่อย เหมือนจะเป็นวันสำคัญอะไรบางอย่าง
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจนักหรอก พอเข้าทวิตเตอร์ล่ะรู้เรื่องเลย #โสดแล้วพาล #แฟนเป็นคนน่ารัก บลาๆๆๆๆ
หลากหลายแท็กต้อนรับวันแห่งความรักถูกรีทวิตขึ้นมาเต็มหน้าทามไลน์ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์
กดยุกยิกๆส่งข้อความออกไป
WangWild&Sexy!!
@JACKSON825
หงุดหงิด ตื่นเพราะเท้า
@mtuan93
ออกมาจากห้องน้ำล่ะรู้เรื่อง!
รอไม่ถึงนาทีเสียงเตือนก็ดังรัวกล่องเมนชั่นแทบระเบิด
주니어(Jr.) @jrjyp
@JACKSON825 คนอวดผัว... @mtuan93
BamBam
@bambam1a
@JACKSON825 ตอกย้ำคนไม่มีคู่แต่เช้าเลยนะฮยอง
JB
@jbjyp
@JACKSON825 @mtuan93
ไปหวานกันไกลๆไป
MOKPO1st @youngjeaGOT7
@mtuan93 เก็บแฟนพี่ด้วยครับ ข้อหาทำให้คนโสดอย่างผมช้ำใจแต่เช้า
YuNOYug!
@yuGOT7
@JACKSON825 @mtuan93
รักกันรุนแรงจัง อิจฉาอ่ะ @bambam1a เรามาหวานบ้างดีไหม?
เอ่อะ...แจ็คสันถึงกับอึ้ง
คือ..กูทวิตหาความยุติธรรม ไม่ได้จะทวิตอวดสวีทเลยเฟ้ย!!!
Mark Tuan @mtuan93
@JACKSON825 อยากโดนก็บอก พี่อยู่ในห้องน้ำ แก้ผ้าเข้ามาเลยคนดี
.
.
.
(ノಠ益ಠ)ノ
แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
เอามันไปเก็บ!!!
หลังจากอาหารเช้าที่เกิดศึกเล็กๆบนครัว
พวกผมก็มานั่งแหมะอยู่บนโซฟาต่อ ข่าวในโททัศน์มีแต่เรื่องเทศกาลแห่งความรัก
แจ็คสันแบะปากใส่แย่งรีโมทจากมาร์คต้วนมากดเปลี่ยนไปหยุดที่ช่องการ์ตูนเน็คเวิร์ค
“เด็ก”
“ก็มันไม่มีอะไรดูนี่”เขาแย้งกลับ
เอนตัวหนุนตักคนเป็นพี่ หลับตาพริ้มขณะที่มาร์คจัดผมหน้าม้าให้
ลืมตาจ้องมองดวงตาเรียวสวยที่จ้องลงมาก่อน
“พี่ว่าผมไปตัดผมดีมะ?
หน้าม้ามันยาวทิ่มตาผมแล้วอ่ะ”
“ไม่ต้องตัดหรอกน่า
แบบนี้ก็ดีแล้วนี่”
“มันดีตรงไหน?
น่ารำคาญจะตาย”บ่นงึมงำจับหน้าผ้ายาวของตัวเองขึ้นมาดู สะดุ้งไหวกับมือแกร่งที่ทาบลงมาบนแก้ม
“น่ารักดี”
คำชมที่ไม่ค่อยมีเหมือนคู่รักคู่อื่นทำให้แจ็คสันทำตัวไม่ถูก
หันศีรษะไปดูการ์ตูนลิตเติลโพนี่ม้าน้อยเพื่อนรักในทีวีเพื่อหนีดวงตาวาวระยับชวนหวั่นไหวคู่นั้น
มือแกร่งตามลงมาลูบเส้นผมนิ่มเบาๆอ่อนโยน
ร่างเล็กเม้มปากแน่นแก้มแดงปลั่งทำตัวไม่ถูก
พอโดนลูบบ่อยเข้าก็ทนไม่ไหวลุกขึ้นมองคนรักที่ทำตัวหวานผิดปกติ
“เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!”
มาร์คเลิกคิ้วเป็นเชิงไม่รู้ว่าตัวเองทำไรผิด
แจ็คสันเลยยิ่งหงุดหงิดไปมากกว่าเดิม พลิกตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน มาร์คยังนั่งอยู่ที่เดิมเพราะพอรู้ว่าเดี๋ยวคนตัวกลมจะเดินออกมา
แล้วผิดที่ไหนล่ะ ไม่ถึงห้านาทีหลังโค้ทกับเกงยีนตัวเก่งก็ถูกโยนโครมลงบนตัก
เงยหน้ามองแจ็คสันที่ใส่ชุดเตรียมพร้อมออกไปข้างนอกรอให้อีกคนบอกจุดมุ่งหมาย
“ไปซูเปอร์มาเก็ต
ของในตู้เย็นหมดแล้ว”
“อ้วน”
แจ็คสันตาโตฟาดมือใส่คนเป็นพี่แรงๆ
“ผมกินคนเดียวที่ไหนกันวะ!
ตัวเองก็กินด้วยทุกมื้อ อย่ามาโยนความผิดกันนะเว้ย
เดี๋ยวก็ไม่ทำให้กินซะหรอก!”
“ปกติกินกี่จานต่อมื้อ”โดนมาร์คซักไปแจ็คสันถึงกับชะงัก
“สองเอง...”
“คาบเช้าสามจาน
คาบเที่ยงกับเย็นคาบละสอง แถม...”มาร์คยันตัวขึ้นดึงเหนี่ยวเอวอีกคนเข้ามาใกล้
มือหยาบจับเอวอวบขย้ำจนคนในอ้อมกอดร้องเหวอ “จับดึงได้ขนาดนี้กล้าบอกว่าตัวเองไม่อ้วนอีกเหรอ?”
“อ ไอ้!”โกรธแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ ก็รู้ตัวแหละว่าช่วงนี้กินเยอะไปหน่อย
กางเกงที่เคยใส่ได้ก็เริ่มคับบ้างแล้ว
แล้วยิ่งมาร์คมาพูดแบบนี้เขาก็ยิ่งหมดความมั่นใจดิ กัดฟันเม้มปากแน่น
ผลักอีกคนไปจากตัว “ไม่ไปก็ได้!”
“พูดตอนไหนว่าจะไม่ไป”มาร์คฉวยต้นแขนขาวเอาไว้ขณะก้มใส่กางเกงทับบอกเซอร์ตัวบาง
ขยี้ผมตัวเองให้พอเข้ารูปเข้าทรง หยิบเสื้อนอกมาเหวี่ยงพาดไหล่ ดึงอีกคนให้เดินตามไปหยิบกระเป๋ากับกุญแจไปทั่วห้อง
“อยากไปเดทก็บอก อ้างนู่นนี่อยู่นั่น”
“ไม่ได้คิดเลยเว้ย!”แจ็คสันหน้าแดงแปร๊ด เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นสักนิดเลยด้วยซ้ำ
บ่นงุบงิบเดินตามแรงลากของมาร์คจนออกจากห้องไป
...ไม่ได้คิดเลยจริงๆ...
บรรยากาศที่ห้างในวันวาเลนไทน์คงเป็นอะไรที่เฮิร์ตสุดสำหรับคนไร้คู่
ไม่ใช่แค่ห้างร้านต่างๆที่พร้อมใจกันตกแต่งบรรยากาศร้านให้เป็นสีชมพู แม้แต่อากาศรอบๆยังกลายเป็นสีสมพูเพราะคู่รักที่เดินจับมือถือแขนกันว่อนห้าง
แจ็คสันแบะปากใส่มองคนข้างกายที่ยืนทำหน้าเรียบเฉยมองป้ายราคาผักตรงหน้า
“ทำไมผักมันแพงจัง”
“คราวนี้เลิกบ่นว่าผมเรื่องไม่กินผักได้แล้ว
ผักมันแพงก็เลยไม่ค่อยซื้อหรอก โอ๊ย!
อะไรเล่า!”ร้องโวยวายพยายามปัดมือที่ขยี้หัวเขาใต้หมวกบีนนี่สีเข้มไปมา
“ไม่เกี่ยวเลย”มาร์คบ่น
หอบเอาผักเกือบทุกชนิดบนชั้นลงตะกร้าทำเอาแจ็คสันเบิกตาโต
เบี่ยงตัวเองออกไม่ให้คนเป็นพี่หยิบผักลงตะกร้าเขาได้
“ก็คนมันไม่ชอบกิน
ก็จะบังคับทำไมวะ”
“กินไปเถอะ
ดีต่อสุขภาพ ไม่อ้วนด้วย”
คราวนี้แจ็คสันชะงักมองอีกคนตาขวางบึนปากใส่ไม่พอใจเข้าจริงๆแล้ว
มือขาวจับบีนนี่ให้เข้าที่ก้มหน้าลงเล็กน้อยขณะเดินผ่านคนตัวสูงไป
“อยากมีแฟนหุ่นดีขนาดนั้นก็เลิกกับผมไปคบกับนางแบบเถอะครับ”
มาร์คถอนหายใจยิ้มๆหัวเราะในลำคอเดินตามอีกคนซื้อของเงียบๆ
ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดคอกว้างสีดำปิดหลังมือเผยผิวขาวจัดตัดกันชัดเจนอย่างที่มาร์คเคยบอกว่าชอบให้แจ็คสันใส่ถูกนำมาสวมใส่ถี่ขึ้นหลังจากโดนชมเมื่อสัปดาห์ก่อน
แม้แต่บินนี่ที่ใส่อยู่ก็ยังเป็นของที่มาร์คซื้อให้ตอนวันเกิดปีก่อน
มือขาวที่กำลังเลือกน้ำสลัดไม่หยิบรสปกติเหมือนเดิมแต่กลับหยิบ low
fat ถุงข้างๆกันแทน
...เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกว่าผมมีอิทธิผมต่อเขาขนาดไหน...
...และแจ็คสันก็คงไม่รู้หรอกว่าตัวเองมีอิทธิพลต่อผมขนาดไหน...
ตาเรียวสวยละจากร่างเล็กไปมองชายคนหนึ่งที่แอบมองผิวคอขาวๆจองคนตัวเล็กด้วยสายตาไม่เป็นมิตรจนชายคนนั้นสะดุ้งรีบเดินออกไป
ขยับตัวเดินไปยืนอยู่ข้างๆ เกี่ยวคอเสื้อกว้างกลับไปด้านหลังให้คอเสื้อมันแคบลงนิดหน่อยก็ยังดี
ยิ้มให้กับดวงตากลมโตที่เงยมามองเขาอย่างต้องการจะถามว่ามีอะไร
...หวงหรอกนะ
ถึงเจ้าตัวจะไม่ค่อยรู้ตัวก็เถอะ...
กว่าจะเดินทางกลับมาถึงห้องก็ปาไปบ่ายกว่าๆแล้ว
แจ็คสันก็เหนื่อยกับการเดินไปเดินมาในห้างจนขี้เกียจทำอาหาร มาร์คเลยกดมือถือสั่งกินตามระเบียบ
กินเสร็จก็นอนอืดกันอยู่บนโซฟาเหมือนเดิม
ในวันเทศกาลอย่างนี้พวกเขาไม่อยากออกไปไหนนักหรอก รถเยอะวุ่นวายจะตายไป -*-
“อยากได้อะไรไหม?”จู่ๆมาร์คก็ถามขึ้น
แจ็คสันเหลียวมองคนเป็นพี่งงๆ จะมาไม้ไหนอีกล่ะนั่น?
“ไม่อ่ะ
แล้วจะให้อะไร”
“ไม่รู้ ก็เผื่ออยากได้อะไรพิเศษๆหน่อย”
“ปกติคนจะให้เขาจะถามกันเหรอวะ?”แจ็คสันบ่นชกแขนมาร์คกวนๆ
กลิ้งตัวลงนอนตักหนาหลับตากอดอก จมูกรั้นสูดกลิ่นน้ำหอมจางๆเข้าปอด “วันวาเลนไทน์มันก็แค่หนึ่งวันในหน้าปฏิทิน
แล้วทุกๆวันในหน้าปฏิทินผมก็มีพี่อยู่ข้างๆ แบบนี้มันก็ดีแล้วนี่นา
ทำไมต้องอยากได้อะไรให้วุ่นวายด้วยล่ะ”
“ไม่โรแมนติกเอาซะเลยนะนายน่ะ”เสียงทุ้มกลั้วหัวเราะดังขึ้นข้างๆ
แต่เพราะหลับตาอยู่เลยไม่รู้ว่ามาร์คทำหน้าตายังไง
“ปกติตัวเองก็โรแมนติกตายล่ะ
หือ?”
สัมผัสเย็นชื้นทาบลงบนปลายจมูกและหน้าผากมนทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ
แจ็คสันลืมตาขึ้นมองอะไรบางอย่างที่ถูกวางไว้บนใบหน้าตัวเอง
มือขาวยกขึ้นหยิบมันมามอง สลับกับเจ้าของตักที่เขานั่งอยู่ มันก็แค่ดอกกุหลาบสีแดงธรรมดาๆไม่มีอะไรพิเศษ
แต่ทำไมมันถึงทำให้แก้มเขาแดงร้อนได้ขนาดนี้นะ
แถมไอ้หัวใจบ้านี่ก็เต้นแรงจนจะหลุดออกมาอีกแหนะ
“ให้เหรอ?”ช้อนตาขึ้นมองมาร์คที่ยิ้มอ่อนโยนมาให้
หลับตาลงเมื่อใบหน้าสวยโน้มลงมาใกล้ จุมพิตเบาๆบนหน้าผากยิ่งทำให้แจ็คสันทำตัวไม่ถูก
นานๆทีโดนทำอย่างนี้ให้ก็ทำให้ใจสั่นได้เหมือนกันแฮะ
“นานๆทีก็ทำให้บ้าง
พอให้ใครบางคนไม่คิดน้อยใจว่าไม่รัก”
“เมื่อกี้หลอกบอกรักป่ะ?”
“ยัง...เอาไว้บอกคืนนี้แล้วกัน
จะบอกทั้งคืนเลย”
“คิดจะทำอะไรผมรึไง?”ยักคิ้วใส่คนเป็นพี่ที่หัวเราะเจ้าเล่ห์
โอบตัวเขาขึ้นไปกอด แถมจัดท่าทางให้นั่งแจ็คสันนั่งคร่อมตัก
โอบรัดเอวไว้กันอีกคนหนี
“ครั้งสุดท้ายมันเมื่อไหร่ล่ะ?”
คนบนตักกรอกตาไปมาคิดตามที่คนพี่พูด
นานจนแทบจำไม่ได้ ไอ้การที่คบกันมามากกว่า 6
ปีก็ทำให้ทุกอย่างดูจะเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียหมด ก็เลยไม่ค่อยได้จำเท่าไหร่นัก
แม้กระทั่งเรื่องบนเตียงก็ตาม (บางทีก็มีห้องน้ำรึระเบียงบ้าง)
“จำไม่ผิดก็สามเดือนก่อน
ทะเลาะกันรึเปล่านะ พี่เลยจับปล้ำบนโซฟามันนี่แหละ”มาร์คตบโซฟาย้อนความทรงจำให้คนบนตักหน้าตาเฉย
“ถ้างั้นจำได้แล้ว
โกรธบ้าอะไร หาเรื่องปล้ำผมชัดๆ”ต่อว่าพลางบิดสีข้างคนเป็นพี่อย่างนึกหมั่นไส้ ตื่นมาก็ปวดเอวสิครับ
เตียงดีๆไม่ชอบ มาชอบเล่นท่ายากบนโซฟา
“งั้นครั้งนี้ยอมไหมล่ะ?”
“อยากมากเลยไง๊?”ถามเสียงสูงพลางทิ้งน้ำหนักลงบนหน้าขาแกร่งเหมือนเป็นการแกล้งปลุกปั่นอารมณ์กลายๆ
มาร์คหัวเราะขำดึงเอวอวบเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น
เอากับคนเราสิ
จะปากแข็งไปไหน
“อยากพอจะกินนายได้ทั้งตัวแล้วกัน”
แจ็คสันแบะปากใส่คนเป็นพี่แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรตอนอีกคนสอดมือเข้ามาใต้เสื้อยืดตัวโคร่ง
ครางแผ่วในลำคอรับยามฝ่ามืออุ่นลูบไล้บีบเค้นเนื้อขาวๆ
มาร์คมองปฏิกิริยาตอบโต้นั้นอย่างนึกพอใจ ผลักอีกคนให้ลุกขึ้น จับมือพาเดินเข้าไปในห้องน้ำ
บังคับให้แจ็คสันขึ้นไปนั่งบนอ่างล่างหน้า
จับต้นขาอวบแน่นแหวกออกสอดกายเข้าไปกั้นไว้
“เปลี่ยนบรรยากาศบ้างเป็นไง?”
ไม่รอให้อีกคนตอบ
ริมฝีปากหยักสวยโน้มลงประกบสอดปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นที่เปิดทางให้อย่างเต็มใจ
เรียวลิ้นดูดรั้งกันและกันจนเกิดเสียงสะท้อนไปมาในห้องน้ำ มือหยาบสอดเข้าไปฟอนเฟ้นเนื้อนิ่มใต้เสื้อยืดตัวโคร่ง
ในขณะที่มือขาวเอื้อมไปปลดกระดุมกางเกงคนตัวสูงออก
ซิบถูกรูดลงให้มือขาวล้วงเข้าไปกอบกุมส่วนกลางลำตัวของคนร่างสูงที่ผละจูบลงไปหยอกล้อติ่งหูแดงลงมาจูบซับตรงข้างลำคอขาวผ่อง
“อืม~
ใจร้อนจริง”มาร์คครางเสียงต่ำกับสัมผัสที่คนตัวเล็กปรนเปรอให้
ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักน่าหมั่นเขี้ยวจากคนในอ้อมแขน มาร์คสอดมือเข้าใต้เสื้อยืดคอกว้างลูบไล้ตั้งแต่ช่วงบั้นเอวขึ้นไปตามสีข้างและลำแขนขาวรูดเนื้อผ้านิ่มขึ้นไปค้างไว้บนข้อมือของเจ้าของเสื้อ
ใช้มือหนึ่งจับตรึงแขนไว้เหนือศีรษะติดกระจก
ในขณะที่ริมฝีปากร้อนก็ทำหน้าที่จูบซับดูดดึงลงมาตั้งแต่ต้นแขนนิ่มลงมาที่ไหล่ลาดและลำคอขาว
“มาร์ค~”เสียงแหบห้าวเบาหวิวสั่นไหวเรียกชื่อคนเป็นพี่
มาร์คใช้มืออีกข้างปลดกางเกงผ้านิ่มเลื่อนหลุดไปจากเรียวขาโดยที่แจ็คสันยกสะโพกให้อย่างไม่อิดออด
ร่างขาวครางในลำคออึมฮัมพอใจกับสัมผัสวาบวาบที่คนตัวสูงปรนเปรอให้แต่สำหรับเขามันยังไม่พอ
กระตุกมืออย่างนึกหงุดหงิดเพราะใช้งานไม่ได้ ตาโตปรือปรอยมองจมูกและปากสวยที่พรมจูบอยู่ซอกคอเขา
เลื่อนปลายเท้าขึ้นบดขยี้บางสิ่งที่ยังไม่ได้รับการสานต่อใต้บอกเซอร์สีมืด
“อ่า~ ซนจริง”มาร์คคำรามในลำคอเมื่อเขาจงจงกดปลายนิ้วเท้าขย้ำสิ่งที่เริ่มขยับขยายใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์เจ้าของร่าง
ในที่สุดมาร์คก็ทนไม่ไหวจับตัวเขาพลิกหันหน้าเข้าหากระจก กลีบเนื้อนุ่มถูกแหวกออกให้นิ้วเรียวกดแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบด้านหลัง
“อ๊ะ! เจ็บ”นิ่วหน้ากับความเจ็บเสียดที่ได้รับ มือขาวกำเสื้อตัวเองจนขึ้นข้อขาว
นี่ขนาดแค่นิ้วเขายังเจ็บขนาดนี้เลย แล้วถ้าไอ้มังกรตัวใหญ่มันมุดเข้าถ้ำมามันจะแหกไหมวะ
“ห่างไปนานสินะ
ตรงนี้มันถึงได้คับขนาดนี้”นิ้วเรียวขยับขยับเข้าออกส่งนิ้วที่สองตามเข้าไปเบิกทางด้วยความใจเย็น
“ทั้งที่ตอนคบกันใหม่ๆเคยนุ่มขนาดใส่เข้าไปได้เลยแท้ๆ”
“ลามกเอ๊ย! ก็ไอ้บ้าแถวนี้ไม่ใช่รึไงที่ตอนนั้นกดผมเช้าเย็นน่ะ! อ๊ะอ๊า!”ร่างกายกระตุกวาบ ปลายนิ้วเรียวกดโดนจุดกระสันเข้าพอดี
“เอาแบบนั้นอีกไหมล่ะ?”กระเซ้าถามดึงนิ้วทั้งหมดออก
ปลดกางเกงจ่อเจ้าลูกชายตรงปากช่องทาง “รำลึกความหลังไง”
“ไม่เอาโว้ย! อะ อ๊า!!!”กรีดร้องลั่นแทบหาที่ยึดเอาไว้ไม่ทัน
น้ำตาเล็ดจากการสอดใส่ แน่นจนจุกเสียดไปหมด
“ผ่อนคลายหน่อย
พี่เข้าไม่ได้”มาร์คครางฮึมฮัมขมวดคิ้ว
ลงน้ำหนักมือลงบนสะโพกขาวนวดเฟ้นให้ผ่อนคลายลง ก่อนกระแทกเข้าไปครั้งเดียวจนสุดลำ
“อื้อ!!
มันเจ็บนะโว้ย! อ่ะ ดะ เดี๋ยว อ๋า! อย่าเพิ่งขยับสิ!”เสียงแหบห้าวทั้งครางทั้งห้าม
ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเพราะทั้งแรงอารมณ์ในตน ทั้งการกระแทกกระทั้นจากด้านหลัง
มือขาวปัดป่ายจิกแขนของคนด้านหลังระบายความเสียวกระสันที่จู่ๆก็พุ่งขึ้นมา ความสุขล้นปริ่มจุกขึ้นที่คอ
หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ครางเสียงหวานอย่างห้ามไม่ได้
“อ๊า พี่มาร์ค
อ่ะ เร็วอีก”
“แป๊ปนะ”จู่ๆมาร์คก็หยุดขยับตัวเสียดื้อๆทำเอาคนรับรู้สึกเหมือนกำลังจะขึ้นสวรรค์แต่ก็ตกลงนรกกะทันหัน
แทบจะหันไปร้องกรี๊ดใส่คนเป็นพี่ ความร้อนวูบวาบที่ยังไม่ได้ระบายออกเริ่มตีกลับจนสติเริ่มมึนมัวคิดอะไรไม่ออก
มาร์คอุ้มร่างขาวเข้ามาในตู้ฝักบัวปิดประตูกระจกวางร่างขาวให้หลังแนบกำแพง
“เย็น! มันเย็น!”แจ็คสันร้องโวยวายหยัดหน้าอกขึ้น
ไม่ชอบความเย็นเฉียบจากผนังห้องน้ำ ตวัดแขนกอดคอตัวสูงที่ยังไม่ถอนร่างออกเอาไว้แน่น
ก้มหน้าซบไหล่แกร่งสะดุ้งไหว น้ำเย็นๆสาดใส่หลังเขาเต็มๆ
“มาร์ค! มันเย็น!”
“เดี๋ยวก็อุ่น”เสียงทุ้มพูดข้างใบหูเล็ก
กัดหยอกล้อดันอีกคนติดตู้ด้านหนึ่ง หยัดมือไว้กับผนังให้แจ็คสันได้มีที่เกาะ
ยกขาอวบขึ้นแนบสะโพกโถมตัวลงสานต่อภารกิจที่คั่งค้างไว้อีกครั้ง
“อ๊า! อ๊ะ!”
ยิ่งพื้นที่แคบพวกเขาก็ยิ่งได้ยินเสียงตัวเองชัดขึ้น
แจ็คสันหน้าร้อนผ่าวเมื่อได้ยินเสียงครางของตัวเองยามอารมณ์พุ่งสูง ครางเสียงหวานซะจนเหมือนหญิงสาววัยแรกรุ่นแถมยังดูสั่นพร่าเซ็กซี่อีกต่างหาก
“ได้ยินเสียงตัวเองแล้วใช่ไหมล่ะ”มาร์คถามข้างใบหูขาว
“งั้นฟังพี่ดีๆล่ะ”
“อ๊ะ! จะให้ฟัง อื้อ! บ้าอะไรอีก”
“มาร์ครักแจ็คสัน”คำบอกรักที่จู่ๆก็โดนบอกทำเอาร่างเล็กชะงักตกใจ
มาร์คไม่ค่อยได้บอกรักแจ็คสันบ่อยนัก ดังนั้นคำนี้เลยเป็นคำที่พิเศษสำหรับพวกเขามาก
แต่มาบอกเวลาแบบนี้เนี่ยนะ!
“อ๊ะ! มาบอกอะไรตอนนี้เล่า! อ๊า!
จะเสร็จแล้ว!”
“งั้นก็ไปพร้อมกันที่แหละ”
มือแกร่งโอบรัดสะโพกมนกดความแข็งร้อนซอยจังหวะถี่ให้อีกคนได้ครางหวีดลั่นห้องน้ำด้วยความรู้สึกดี
มือขาวจิกไหล่คนเป็นพี่จนเลือกซิบตามห้วงอารมณ์ที่ถูกพัดพาขึ้นสูงยอดคลื่น
ก่อนโถมลงคลื่นยักษ์จะกระฉอกกระทบหาดทรายระลอกใหญ่ แจ็คสันลดปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องพร้อมกับน้ำอุ่นร้อนที่ถูกฉีดเข้ามาในช่องทางอุ่นนุ่ม
มาร์คกระตุกสะโพกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยจนหมด
เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังเคล้ากันไปมา
ริมฝีปากหยักกดจูบริมฝีปากอิ่มแดงดูดรั้งไปมาด้วยอารมณ์พิศวาสที่ยังไม่ดับลงง่ายๆ
ดวงตาโตปรือปรอยลืมขึ้นสบตากับดวงตาสวย
แววตาของทั้งคู่แสดงให้เห็นว่าคืนวันวาเลนไทน์ของพวกเขาคงไม่จบลงง่ายๆแน่...
กว่าไฟกามอารมณ์จะดับก็เมื่อแสงตะวันวันใหม่สาดส่อง
แจ็คสันร้องโอดครวญเจ็บสะโพกบนเตียงนุ่มในขณะที่มาร์คตามเก็บซากความเสียหายจากศึกรักไปทั่วห้อง
“งือออ เจ็บชะมัด
เพราะพี่คนเดียวเลย!”ตากลมค้อนขวับ ปิดตาลงขมวดคิ้วมุ่นลูบสะโพกตัวเองป้อยๆ
เจ็บจนน้ำตาเล็ด ขยับตัวแทบไม่ได้
“ถ้าแจ็คสันไม่ยอมมันก็ไม่หลายยกขนาดนี้หรอก
โทษพี่คนเดียวได้ไง”
“ไม่เถียงแล้ว! งึ ปวดหัว”เสียงแหบร้องโวยวายก่อนเบาลงเหมือนบ่นกับตัวเองในประโยคสุดท้าย
แต่มาร์คก็ยังได้ยินเหมือนเดิม เดินเข้ามาใกล้วัดอุณหภูมิจากหน้าผากมน
ขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนผิดปกติจากร่างขาว แก้มก็แดงผิดปกติ
“มีไข้นี่? ทำไมไม่บอกพี่”
“ก็จะรู้ป่ะล่ะ! ไม่พูดแล้ว ผมจะนอนแล้ว”คนตัวกลมงอแงคว้าหมอนนุ่มปิดตาลงเตรียมนอนพักผ่อน
แต่มาร์คยึดหมอนไว้ยังไม่ยอมให้นอน “พี่มาร์คคค ผมเหนื่อย”
“อย่าเพิ่งนอน
กินข้าวกินยาก่อน”
“ไม่เอา จะนอน”คนตัวเล็กยังงอแงไม่เลิก
มาร์คถอนหายใจอย่างอ่อนใจ เดินไปหยิบยากับน้ำมาให้คนบนเตียงที่ตาปรือใกล้หลับเต็มที่แล้วอย่างนึกเอ็นดู
“เปิดปาก”
“อ้า”คนตัวเล็กอ้าปากอย่างว่าง่าย
ยาสองเม็ดถูกโยนเข้าไป ตามด้วยน้ำแก้วใหญ่ เบ้หน้าฝืนกลืนอึกเดียว
ล้มตัวลงนอนโดยไม่ยอมให้มาร์คบังคับอะไรได้อีก
“จะนอนแล้วนะ
อย่ากวนนะ”
“ครับๆ
นอนเถอะ”มาร์คหัวเราะอย่างเอ็นดู ดึงผ้าห่มมาห่มให้
“พี่มาร์ค
ลืมอ่ะ...”เสียงแหบห้าวพูดยานๆดูจะง่วงสติใกล้หลุดลอยเต็มที
แต่ก็ยังจะฝืนพูดทั้งที่ตาก็ปิดสนิทไปแล้ว
“หืม?”
“รักนะครับ”
มาร์คหัวเราะเอ็นดู
ก้มลงฉวยจูบจากปากอิ่มแดง เหลือบมองดูกุหลาบแดงบนพื้นข้างโซฟาแล้วถอนหายใจ
ที่ไม่อยากซื้อเซอรไพรส์อะไรก็เพราะแบบนี้นี่แหละ
เพราะสุดท้ายมันก็แค่ของเล็กๆสิ่งหนึ่งที่เทียบกับคำว่า
รัก จากคนที่ เรารัก ไม่ได้เลย
HAPPY
VALENTINE DAY แก่ทุกคนที่มีความรักในหัวใจ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น