[OUR] 14
OUR BABY!
บทที่ 14
“วู้วว!!”
มาร์คที่กำลังพูดคุยกับพนักงานโรงแรมหันไปมองคนตัวอวบที่กำลังยืนตะโกนโห่ร้องแกว่งไม้แกว่งมืออย่างตื่นเต้นบนระเบียงห้องพักแล้วแย้มยิ้มกว้างเอ็นดู
พวกเขายังไมได้เปลี่ยนชุดเพราะรีบขึ้นเครื่องมา แจ็คสันก็แค่ถอดเสื้อกั๊กตัวนอกและมาร์คก็แค่วางสูททิ้งไว้บนรถออดี้ที่ฝากจอดทิ้งไว้ที่สนามบินในประเทศ
คุยเสร็จก็ปิดประตูห้อง
เดินไปโอบเอวอวบเอาคางวางไว้บนไหล่ของเจ้าตัว
แจ็คสันหันมามองเขาเล็กน้อยแล้วหันไปสนใจด้านนอกต่อ
นิ้วป้อมๆชี้นั่นนี่ให้เขาดูอย่างเพลิดเพลิน ยิ้มไม่หุบระริกระรี้
ดวงตากลมเบิกกว้างมองวิวบนชั้น 12 ของโรงแรมยามเที่ยงของปารีสด้วยความชื่นชม
“โหยยย
ขนาดตอนกลางวันยังสวยขนาดนี้เลย ผมไม่อยากคิดถึงตอนกลางคืนเลยอ่า
พี่ต้องพาผมไปเที่ยวหอคอยไอเฟลให้ได้นะ”
“ครับๆ พรุ่งนี้พี่จะพาไปทุกที่เลย”มาร์คบอกพลางกระชับตัวแจ็คสันเข้ามากอดแน่นขึ้น
คนตัวกลมดิ้นอยู่สักพักเพราะอึดอัดแล้วก็เงียบไปมองความสวยงามของเมืองน้ำหอม
“พี่มาร์ค...ขอบคุณนะครับ”ใบหน้าขาวเอี้ยวจูบแก้มผอมของคนเป็นพี่
มาร์คยิ้มให้ ก้มลงจูบซับลำคอขาวแผ่วเบา
เป่าลมหายใจร้อนให้แจ็คสันสะดุ้งเฮือกหน้าแดงแจ๋อย่างพอรู้ว่าคนตัวสูงต้องการอะไร
คนตัวเล็กรีบดิ้นหลุดจากอ้อมแขนอุ่น
“ผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”
มาร์คไม่ได้ว่าอะไรที่เห็นเหยื่อวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปก่อนจะได้จัดการตะครุบกิน
ชายหนุ่มยิ้มกริ่มเดินกลับเข้าห้องไปจัดเตรียม ‘ของขวัญพิเศษ’ ให้กับคนในห้องน้ำพลางผิวปากอารมณ์ดี
...มีเวลาเหลืออีกเยอะแยะ...
แจ็คสันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว
เขาตื่นเต้นที่จะได้มาเมืองในฝันจนลืมสนิทว่าไม่ได้เอาข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวมาสักอย่าง
ตากลมมองหาคนเป็นพี่ในห้อง
คิ้วเข้มขมวดแน่นเมื่อไม่เห็นคนที่ควรดักรอเขาอยู่ด้านนอก
...คงไปด้านล่างมั้ง...
ก้าวขาเดินเช็ดผมออกมาอย่างไม่คิดอะไร
แต่พอเห็นสิ่งที่แผ่หลาอยู่บนเตียงแล้วก็ตกใจจนเผลอทำผ้าเช็ดผมหลุดมือ
มือเรียวที่รออยู่ก่อนเดินมาหยิบให้ จับไหล่เปลือยพราวหยดน้ำจากทางด้านหลัง
“เดี๋ยวนะพี่มาร์ค
นั่นมันอะไร?”ชี้นิ้วถามถึงบางสิ่งบนเตียงนอนกว้าง จะให้เขาใส่มันเนี่ยนะ!!!
“ชุดนอนวันนี้ไง”
“จะบ้าเรอะ! ชุดนอนบ้านพี่มันเป็นแบบนี้รึไง”แจ็คสันโวยวายปัดมือคนเป็นพี่ออกจากตัว
ก่อนจะโดนอ้อมแขนแกร่งรัดเอวเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
มือขาวยันหน้าอกมาร์คไม่ให้เข้ามาใกล้ หน้าแดงก่ำ สบถงึมงำ และน้ำเสียงทุ้มข้างหูก็ทำให้แจ็คสันตัวแข็งทื่อ
“ชุดหลับนอนไง”
...อิเหี้ย!!!...ด่าลั่นในใจแต่แสดงออกทางสีหน้าชัดเจนจนเจ้าของประโยคเมื่อครู่หัวเราะเสียงดัง
“ไม่เอาชุดนี้...ไม่มีชุดธรรมดารึไง”
...เขาจะไม่ยอมใส่ชุดบ้าๆแบบนี้แน่!!...
“ถ้าไม่ใส่ชุดนี้
คืนนี้ก็ห่มอากาศไปนะตัวเล็ก”
...ยอมก็ได้...
“พอใจแล้วใช่ป่ะ...”
มาร์คหันมาตามเสียงเรียกยกยิ้มพอใจกับภาพตรงหน้า
แจ็คสันในชุดแต่งงานเกาะอก กระโปรงสีขาวยาวถึงเพียงเข่าเดินหนีบๆไปหลบอยู่หลังผ้าม่าน
มือก็คอยจับเกาะอกไม่ให้หลุดร่วงลงไปกับพื้นเพราะเขาร้อยเชือกด้านหลังไม่เป็น พลางใช้ดวงตากลมโตตวัดมองร่างชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใกล้ดุๆ
มาร์คมองยังไงก็เหมือนลูกหมากำลังขู่ แทนที่จะน่ากลัวดันน่าเอ็นดูน่าแกล้งแทน
...นี่เขาหนีชุดแต่งงานตอนพิธีเพื่อมาเจอชุดแบบนี้ตอนฮันนีมูนเนี่ยนะ!...แจ็คสันล่ะอยากเอาหัวโขกกำแพงรัวๆ
“จะหลบทำไมล่ะครับ
มาให้พี่ดูเร็ว นี่ได้ร้อยเชือกด้านหลังรึเปล่า หน้าอกดูหลวมๆนะ”
มาร์คดึงคนขี้อายออกจากที่ซ่อน
พิศมองร่างตรงหน้าด้วยสายตาที่ทำให้คนถูกมองรีบยกมือปิดตาชายหนุ่มเพราะความอายที่ก่อตัวขึ้นช้าๆ
มือเรียวจับมือป้อมออกยิ้มอ่อนโยนให้คนในอ้อมแขนที่ก้มหน้าไม่กล้าสบตา
“น่าเกลียดจะบ้า ให้ผู้ชายตัวตันๆมาใส่ชุดแบบนี้เนี่ยนะ! พี่คิดอะไรอยู่”
“คิดอยากทำลูก”
...ข่วนหน้าสามีตัวเองนี่กฎหมายฝรั่งเศสปรับเท่าไหร่ครับ...
เบี่ยงใบหน้าร้องโอ๊ย
หนีฟันขาวที่ขบกัดเข้าที่ใบหู
สะท้านสั่นเพราะเรียวลิ้นแฉะร้อนที่ไล้เลียตามลำคอ
ฟันขาวขบกัดผิวเนื้อแน่นใช้ริมฝีปากดูดดึงให้กลายเป็นรอยแดงก่ำเป็นตราสัญลักษณ์บ่งความเป็นเจ้าของ
แจ็คสันกำเสื้อเชิ้ตคนตรงหน้าแน่น หลับตาหลบสายตาร้อนแรงที่จ้องมาจนเขาทำตัวไม่ถูก
ได้ยินเสียงทุ่มต่ำข้างใบหูแต่ก็จับใจความไม่ทัน
ร่างถูกดึงวูบขึ้นไปนั่งเกยบนตักเจ้าบ่าวบนปลายเตียงนุ่ม
ขาคร่อมตักกว้างทำให้ชายกระโปรงฟูฟ่องเลื่อนขึ้นมากองอยู่บนต้นขา
สะโพกทับส่วนอ่อนไหวที่ยังนิ่งเงียบของมาร์คอย่างน่าหวาดเสียว
จะลุกลงจากตักก็โดนกอดเอวกักไว้ก่อน
จมูกโด่งซุกไซร้ลำคอขาว
ประทับรอยจูบสร้างรอยแดงตามทางที่ลากจมูกผ่าน ฟันขาวขดกัดเข้าที่เนินหน้าอกแน่นเหนือเกาะอกที่เลื่อนลงไปแทบจะหลุดอยู่มะรอมมะร่อ
มือเรียวลูบต้นขาด้านนอกแหวกซับกระโปรงบีบขย้ำก้อนนูนแน่นใต้ผ้าชีฟองเรียกเสียงครางฮือในลำคอจากเจ้าของร่าง
มือเล็กกำปกเสื้อเขาจนมันยับยู่
ยิ่งกำแน่นขึ้นเมื่อมือซุกซนเปลี่ยนเป้าหมายมาใกล้จุดอ่อนไหวด้านหน้ามากยิ่งขึ้น
“พี่มาร์ค~”เรียงชื่อชายหนุ่มเสียงอ่อน
จับมือเรียวใต้กระโปรงไม่ให้ทำยุ่งย่ามไปมากกว่านี้ “ไม่ทำนะ
ตั้งแต่งานแต่งผมก็ยังไม่ได้นอนเลย หิวมากด้วย
ตั้งแต่สีสองผมได้กินแค่กับขนมปังก้อนเดียวบนเครื่องบินเองนะ
พี่มาร์คไม่ห่วงผมเหรอ”
มาร์คชะงักไปนิด
ลืมไปเลยว่าทั้งตนและคนบนตักยังไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เริ่มเดินทาง
กอดรัดเอวอวบขยับตัวเองขึ้นมากลางเตียงนุ่ม
ไม่ลืมลากแจ็คสันขึ้นมาคร่อมสะโพกตัวเองต่อ
เอี้ยวตัวไปกดต่อสายถึงแผนกอาหารแล้วกรอกรายชื่ออาหารที่ต้องการลงไป
ระหว่างคุย มือเรียวก็ไม่วายลูบต้นขาขาวแหวกกระโปรงเข้าไปบีบคลำสะโพกอวบอิ่มอย่างเพลิดเพลิน
แจ็คสันกลั้นเสียงร้องพลางหยิกเอวคนเป็นพี่ให้เลิกแกล้ง พออีกฝั่งวางสาย มาร์คก็โยนหูฟังแบบไม่ใยดี
ยกตัวขึ้นนั่งป้อนจูบหวานบนริมฝีปากสีสด ใช้มือทั้งสองข้างรุกรานพื้นที่ใต้กระโปรงไปพร้อมกัน
ผละออกจากริมฝีปากอิ่มสีช้ำด้วยความเสียดาย
ลากไล้ลงมาจูบคางเบาๆ ลากผ่านลำคอ หยุดดูดกัดผิวเหนืออกตึงแน่น
ทิ้งรอยไว้หลายรอยเพราะความมันเขี้ยว นิ้วเรียววกไปดึงสายรั้งเกาะอกออก ลากกัดขอบเนื้อผ้าดึงมันลงมาเผยให้เห็นจุดสีสวยเย้ายวนบนแผ่นอกขาว
จมูกโด่งแตะสูดดมกลิ่นหอมสบู่จากกลางเรือนกายไล่ย้อนขึ้นมาใช้ปากครอบครองยอดอกที่แข็งชันเพราะแรงอารมณ์
แจ็คสันครางฮือสั้นๆไม่กล้าส่งเสียงออกมาเพราะไม่คุ้นชินสถานที่
ตากลมดูลอกแลกหวาดระแวง
“พี่มาร์ค ฮะ!...เดี๋ยวเขาจะมาส่งอาหะ...อื้อ!”เสียงแหบเอ่ยไม่จบประโยคเพราะมือเรียวซุกซนปัดผ่านจุดอ่อนไหวด้านหน้า
หน้าแดงวาบเมื่อสิ่งที่นั่งทับอยู่แข็งตัวและกำลังทิ่มสะโพกเขาอย่างหยาบคาย
“เดี๋ยวค่อยคิด”
“ฮื้อ!...”คนบนตักร้องครางเมื่อช่องทางด้านหลังโดนรุกรานด้วยนิ้วเรียว
ตัวสะดุ้งสั่นไหวยกสะโพกขึ้นหนีด้วยความตื่นกลัว
มาร์คกดเชิงกรานสวยลงพลางบีบคั้นเนื้อแน่นๆเป็นเชิงปลอบโยน
ป้อนรสจูบอ่อนหวานไม่เร่งเร้าให้เหยื่อที่มีอาการสงบลง
“พี่มาร์ค
ถุงยางล่ะ?”ถามถึงสิ่งของที่ควรมีแต่มาร์คก็ส่ายหน้ายิ้มๆ
“จะทำลูกใครเขาใส่ถุงกันล่ะคนดี”
“ตะ แต่...ฮ๊า!”เชิดคางร้องลั่นห้อง มือยันหน้าท้องคนด้านใต้พยุงตัวกัดปากกลั้นเสียงครางเจ็บจากการสอดใส่
มาร์คช่วยแหวกกลีบเนื้อนูนด้านหลังจับสะโพกขาวกดลงมาดูดกลืนความเป็นชายของตนช้าๆ อดกลั้นความต้องการที่จะกระแทกใส่อย่างรุนแรงลงไปก่อนเพราะใบหน้าขาวของคนรักกำลังบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน
“อย่าเพิ่งขยับนะ! มันเจ็บ...เจ็บ”แจ็คสันร้องห้ามซ้ำๆ น้ำตาคลอหน่วย กัดปากจนห้อเลือด
ตัวเกร็งแข็งไม่กล้าจะกระดิกตัวไปไหน
มันรู้สึกอึดอัดในช่องท้องทั้งยังปั่นป่วนไปทั่วเรือนกาย
“ไม่เป็นไร
ค่อยๆนะ”
แจ็คสันมีท่าทีขัดขืนอีกครั้งตอนมาร์คจับสะโพกอิ่มบังคับให้โยกขึ้นลงบนตัวตนของชายหนุ่มด้วยจังหวะเนิบนาบรอให้เขาปรับตัวได้
เสียงครางสลับกับเสียงด่าว่าของร่างเล็กฟังรื่นเช่นทุกครั้ง
มือเรียวกดสะโพกเร่งความเร็วขึ้นตามลำดับ ก้อนเนื้อนูนเด่นของแจ็คสันกระทบหน้าขาชายหนุ่มทุกครั้งที่ขยับกายเข้าออกส่งเสียงกระทบกันดังตับๆน่าอาย
ความร้อนพุ่งทะยานไปทั่วร่าง
สมองว่างโล่งไปชั่วขณะ
สัญชาติญาณของมนุษย์เผยออกมายามที่ร่างกายถูกกระตุ้นให้ถึงจุดที่จะต้องแสวงหาซึ่งความสุขสมทางเพศรส
มาร์คกระหยิ่มยิ้มถูกใจมองร่างขาวของคนรักที่ปัดมือเขาออกจากสะโพกแล้วเริ่มขย่มกายเข้าออกด้วยตัวเอง
มือขาวกำกระโปรงที่ตนใส่อยู่จนยับยู่
เชิดหน้าครางเสียงสั่นพร่าเพราะความเสียวกระสันรู้สึกดี
ผนังด้านในตอดรัดท่อนแข็งร้อน ทั้งสองใกล้จะแตะขอบสวรรค์ขึ้นทุกที
ติ๊ง!
เสียงกดกริ่งหน้าห้องทำทุกอย่างหยุดชะงัก
ดวงตาโตเบิกโพล่งตกใจมองมาร์คที่ดูใจเย็นกว่าที่คิด ชายหนุ่มยิ้มกว้าง จับสะโพกอวบถอนร่างออกจากตัว
คนอายุน้อยกว่ามีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้
อารมณ์ค้างคาทำให้แจ็คสันแทบจะกลายเป็นคนบ้า
มือสั่นระริกจับส่วนอ่อนไหวด้านหน้าตัวเอง
“ถ้าเสร็จก่อนพี่คืนนี้ก็ไม่ต้องนอนนะ”
“ไอ้!”ปากอิ่มที่กำลังจะร้องคำรามใส่คนเป็นพี่ชะงักเพราะผ้าห่มที่มาร์คสะบัดมาคลุมตัวไว้ก่อนเดินไปเปิดประตูให้พนักงานเดินเข้ามา
พนักงานนำถาดอาหารเดินเข้ามาเสิร์ฟบนโต๊ะทานอาหารที่ต้องผ่านเตียงใหญ่
เท้าขาวบนเตียงหลุบเข้าไปในผ้าห่มม้วนเป็นก้อนกลม มาร์คยิ้มมุมปากเมื่อเห็นดังนั้น
หันไปฟังพนักงานแนะนำอาหารและขั้นตอนของการบริการทั้งหมดของโรงแรมเกือบห้านาที
ระหว่างนั้นร่างบนเตียงก็นิ่งเงียบไม่มีท่าทีใดๆให้สังเกตถึงความผิดปกติ
พนักงานออกไปภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที
มาร์คเหลียวกับมามองก้อนผ้าห่มบนที่นอน เดินช้าเอื้อยไปดึงผ้านวมออก
มองคนด้านใต้อย่างนึกพอใจในปฏิกิริยาที่เห็น
แจ็คสันในชุดแต่งงานยับยู่หลุดลุ่ยนอนขดตัวนิ่งทั้งที่ร่างกายกำลังสั่นสะท้าน
ฟันขาวขบกัดข้อนิ้วตัวเองแน่นกลั้นอารมณ์ ปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มแดงก่ำอย่างน่าสงสาร
เปลือกตาสีช้ำเปิดขึ้นเผยให้เห็นถึงความต้องการอันมากล้นของผู้โดนกลั่นแกล้ง
“เด็กดี”
เอ่ยชมเสียงพร่า
จับเรียวขาขาวสั่นแยกออกกว้าง เลิกกระโปรงขึ้นสูงไปกองไปตรงบั้นเอว
สวนความแข็งร้อนเข้าไปในช่องทางเดิม แจ็คสันครางเสียงแผ่ว ครั้งนี้ไม่มีแม้แต่การขัดขืน
ร่างขาวนอนราบกับพื้นเตียง
มือขย้ำผ้าปูที่นอนแน่น
หลับตาหายใจหอบหนักครางเสียงแหบพร่าเบาหวิวเร้าอารมณ์ ช่องทางนุ่มบีบรัด
ขมิบตอดอย่างรุนแรง มาร์คสูดลมหายใจจับสะโพกอวบตรึงกับเตียง
ยกตัวกระแทกกระทั้นแรงๆลงไปเพียงสองสามครั้ง แจ็คสันก็ร้องเสียงหวีดสูงเกร็งร่างปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นออกมา
ต่างจากมาร์คที่ยกขาอวบด้านหนึ่งขึ้นพาดบนไหล่ขยับสอดแทรกถี่ๆ
แล้วจึงได้ปลดปล่อยน้ำเชื้อเข้าเติมเต็มในช่องทางนุ่มอุ่น
ชายหนุ่มครางเสียงต่ำพึงพอใจ
ถอนตัวออกจากร่างคนรักที่นอนหอบหายใจหนัก กดจูบบนปากแดงช้ำเป็นรางวัลของการทำตัวน่ารัก
พลิกตัวท้าวแขนเอียงหน้าเข้าหาคนรัก
“เข้าหอวันแรก
ตื่นเต้นดีไหม?”
แจ็คสันถลึงตาดุ
ยังไม่มีแรงจะโต้เถียง หลับตาลงถอนหายใจยาว ขมวดคิ้วรู้สึกไม่สบายตัวตรงช่วงล่าง
“หิว...ง่วง...อยากถอดชุดออก”งอแงเป็นคำสั้นๆ
แจ็คสันไม่เคยรู้สึกหมดพลังงานมากเท่านี้มาก่อน
ตื่นตีสองมาเตรียมตัวว่าข่มความง่วงมากแล้ว
การไม่ได้กินอะไรเลยตลอดทั้งงานมันทรมานกระเพาะมากกว่าเสียอีก
แต่งเสร็จยังไม่ได้เริ่มตั้งตัวอะไร
มาร์คก็ลากเขาขึ้นเครื่องบินหลายชั่วโมงมาที่ปารีส เดินเข้าโรงแรมชื่นชมวิว อาบน้ำเสร็จออกมาก็โดนสามีหื่นกามบังคับให้ใส่ชุดรุ่มร่ามนี้แล้วยังบ้าให้เล่นออนท็อปอีก
ถึงสุดท้ายจะลงด้วยแบบธรรมดาแต่แจ็คสันก็เหนื่อยมากเกินไปแล้วในเวลาแค่ 24
ชั่วโมง...
...เปลือกตามันร้องว่าฝืนไม่ไหวแล้ว
ตอนนี้ขอนอนพักก่อนแล้วกัน ตื่นมาค่อยเฉ่งคนบ้ากามกับหาอะไรยัดลงท้องก็ได้...
.
.
.
ฟี้
มาร์คหลุดหัวเราะเอ็นดู
ลุกขึ้นไปหาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้คนบนเตียง เพื่อให้หลับสบายยิ่งขึ้น
ก้มจูบหน้าผากมน กระซิบข้างใบหูเล็ก
“ราตรีสวัสดิ์ครับ
ที่รักของพี่”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น