[OUR] 18
OUR BABY!
บทที่ 18
แจ็คสันสะดุ้งขึ้นกลางดึกเพราะรู้สึกขมร้อนที่คอ
ยันร่างที่โอบกอดเขาไว้จนมาร์คสะดุ้งตื่นตามกัน
รีบพลิกตัวขึ้นวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพยายามอดกลั้นของในปากไม่ให้พุ่งออกมาก่อนถึงชักโครก
มือขาวกำฝาชักโครกไว้แน่น เปิดปากโก่งคอเอาต้นเหตุความอึดอัดนี้ออกมา
“อ้วก!
อ่อก!”
อาหารของเมื่อวานขย้อนออกมาเป็นของเหลวกึ่งแข็งลงชักโครก
แสบไปทั้งร่างตั้งแต่กลางอกยันปลายลิ้น รสขมปร่าของอ้วกยังติดอยู่ในปาก
ได้ยินเสียงทุ้มต่ำดังอยู่ซ้อนอยู่ด้านหลังแต่เขาไม่ได้สนใจฟังมากนัก สมองมึนเบลอบีบรัดหูอื้ออึงจนแทบฟังอะไรไม่ออก
ฝ่ามืออุ่นลูบหลังเขากระตุ้นให้สิ่งที่ยังค้างคาอยู่พุ่งขึ้นมาจากที่คอ
แจ็คสันผวาตัวอ้วกออกมาอีกครั้ง รู้สึกทรมานจนน้ำตาเล็ด
“แค่ก!”
“ไหวไหม?”
พยักหน้าให้คำถามของมาร์คที่นั่งซ้อนประคองเขาอยู่ด้านหลัง
ลมหายใจมีแต่กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจนได้หยีจมูก รู้สึกมึนหัวพิงศีรษะกับอกคนด้านหลัง
มาร์คประคองเขาขึ้นไปล้างหน้าล้างปากให้สดชื่นขึ้น
แต่แจ็คสันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่
กลับกันอาการปวดหัวก็วิงเวียนศีรษะก็เพิ่มขึ้น
จนมาร์คต้องตัดสินใจอุ้มคนรักขึ้นไปนอนบนฟูก
จัดท่าให้คนตัวเล็กนอนหงายเพื่อไม่ให้เกิดอาการกดทับ
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ได้ป่องออกมาอย่างเห็นได้ชัดก็ตาม
แจ็คสันยกมือก่ายหน้าผากเผยอปากหอบหายใจดูท่าทางไม่สบายจนมาร์ครู้สึกเป็นกังวล
แจ็คสันท้องได้หนึ่งเดือนครึ่งแล้ว
หน้าท้องที่เคยมีกล้ามเนื้อเล็กน้อยแบนราบเรียบเพื่อรองรับก้อนเนื้อที่กำลังเติบโตอยู่ในนั้น
และอาการแพ้ท้องก็ดูรุนแรงจนน่าเป็นห่วง
มาร์คลูบเส้นผมสีน้ำตาลเข้มชื้นเหงื่ออย่างนึกสงสาร
กดเพิ่มอุณหภูมิให้คนรักที่บ่นร้อนๆมาตั้งแต่เมื่อครู่
“ไหวไหมครับ?
ปวดหัวมากรึเปล่า? ให้พี่โทรไปหาพี่คุณให้ไหม”
“...เหนื่อย
ผมอยากนอน”เสียงแหบพร่าไร้เรี่ยวแรงเอ่ยบอก ยกมือลงวางบนหน้าท้องหลับตา ไม่กี่นาทีต่อจากนั้นแจ็คสันก็หลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย
มาร์คห่มผ้าห่มให้แล้วเดินออกมาโทรหาคุณหมอคนสวย
เพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของแจ็คสัน
“พี่คุณครับ
แจ็คสันแพ้ท้องหนักมากเลยนะพี่ จะไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอ?”
“อาการปกติของคนท้องนะมาร์ค
เรื่องนี้นายน่าจะรู้ดีนะ ทำไมต้องมาถามพี่ล่ะเนี่ย”เสียงหัวเราะทุ้มหวานของนิชคุณดังมาตามสายอย่างไม่นึกโกรธเคืองที่เขาโทรไปกวนตั้งแต่เช้า
“อาการแพ้ท้องเกิดจากไข่ที่ถูกผสมผลิตฮอร์โมน hCG หรือ Human Chorionic Gonadotropin ที่จะไปช่วยกระตุ้นรังไข่ในช่วงแรกของการตั้งครรภ์
นายควรดีใจนะ เพราะที่แพ้ท้องก็แสดงว่าครรภ์ปกติดี เพียงแต่นายต้องดูแลแจ็คสันดีๆ
เพราะฮอร์โมนตัวนี้จะมีระดับเพิ่มขึ้นทุกๆ 2-3 วัน
แน่นอนว่าอาการแพ้ท้องมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเลย หรือถ้ามันมากเกินไปก็รีบมาหาพี่
พี่จะตรวจให้ว่าแฝดรึเปล่า”
“มีหนักกว่านี้อีกเหรอครับพี่คุณ”
มาร์คเริ่มวิตกกังวล เห็นแจ็คสันทรมานแบบนี้เขาไม่ชอบเลย
เขาศึกษาเรื่องนี้มาก่อนก็จริง แต่ก็ไม่คิดว่าการแพ้ท้องของคนรักจะรุนแรงขนาดนี้
“ไม่ต้องห่วงๆ
มันจะเพิ่มขึ้นจนประมาณสัปดาห์ที่ 10 แล้วก็จะลดลงเรื่อยๆน่ะ
การดูแลครรภ์มันสำคัญนะ เอาเป็นว่า โทรมาถามพี่ได้เสมอเลยนะ...นี่!................................//
วางได้แล้วคุณ”
มาร์คอึ้งแล้วหลุดหัวเราะ
เสียงทุ้มของรุ่นพี่คนสนิทดังแทรกมาในสายก่อนจะแทนด้วยเสียงตู๊ด ตู๊ด
ตัดสายไปเสียเฉยๆ
มาเงียบๆแต่หึงหนักใช่เล่นเลยนะครับพี่ชาย...
เดินกลับเข้าไปในห้องนอน
มองแจ็คสันที่หลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยความเอ็นดู
หยิบเอกสารบนโต๊ะเตี้ยมานั่งอ่านบนพื้นข้างฟูก
นั่งเฝ้าเพราะห่วงว่าแจ็คสันจะไม่สบายอะไรขึ้นมาอีก
มาร์คเลือกจะทำงานที่บ้านแล้วส่งผลวิจัยไปให้หน่วยงาน
ได้ตกลงกับแทคยอนซึ่งนอกจากจะเป็นรุ่นพี่คนสนิทแล้วยังเป็นเจ้านายอีกทอดหนึ่งว่าขอยืดเวลาลาพักไปอีกสักสองเดือน
บวกกับสามเดือนที่ขอครั้งก่อนกลายเป็นห้าเดือน
แลกกับการทำงานวิจัยส่งให้หน่วยงานให้มากขึ้น
ถึงจะทำงานหนักหน่อยแต่ก็คุ้มที่ได้อยู่บ้านคอยดูแลคนท้อง
ท้องแรกเป็นเรื่องสำคัญและอ่อนไหวสำหรับแจ็คสันมาก
เขาทั้งในฐานะเป็นพ่อของลูกในท้องรวมถึงในฐานะคนรักก็ต้องการจะคอยดูแลแจ็คสันให้ดีที่สุด
ทำงานจนปวดตา โยนเอกสารลงบนโต๊ะ ว่าจะหลับตาพักสายตาสักครู่
สัมผัสอุ่นบนมือแนบลงมาเรียกร้องให้ชายหนุ่มหันหลับไปมอง
ยิ้มบางๆให้กับภาพที่แจ็คสันดึงมือเขาไปแนบแก้มท่าทางออดอ้อน เปลือดตาหลับพริ้ม ปากแดงส่งเสียงพึมพำจับไม่ได้ศัพท์อยู่หนึ่ง
“พี่มาร์ค”เป็นคำแรกที่ชัดเจน
“ครับ?”
“ผมบ่นไปตั้งเยอะพี่ไม่ได้ฟังเลยรึไง”
คิ้วเข้มขมวด
ลืมตากลมขึ้นมามองไม่พอใจชายหนุ่มที่ทำหน้าเหวอไปนิด ก็เมื่อกี้มันเบามาก
มาร์คเลยไม่ได้ฟังว่าแจ็คสันพูดอะไร เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นแจ็คสันก็แบะปากสีสด
ปล่อยมือมาร์ค พลิกนอนหันหลังให้ชายหนุ่ม
“นี่ งอนเหรอตัวเล็ก พี่ขอโทษนะ
พี่ไม่ได้ยิน”
“เออ ช่างมันเหอะ”
พูดเสียงเหวี่ยง
ลุกพรวดพราวดขึ้นเดินกุมท้องเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ
มาร์คลุกจะเดินตามแต่โดนนิ้วป้อมชี้หน้าห้ามเอาไว้
“จะไปฉี่ไม่ต้องตามมานะ”
แจ็คสันเดินเข้าห้องน้ำไป
ทิ้งมาร์คให้มองตามด้วยความงุนงง
วันนี้ภรรยาของเขาหงุดหงิดผิดปกติรึเปล่านะ...
แจ็คสันเปิดประตูออกมาดังปั้งใหญ่
มาร์คกระพริบตาปริบๆไม่กล้าขยับตัว มองคนตัวขาวที่กลับมานั่งอยู่ข้างๆ
ตากลมมองดูเอกสารในมือเขาด้วยความสงสัย
“อยากหางานทำว่ะพี่”
“ทำไมล่ะ?”อดถามไม่ได้
สะดุ้งนิดหน่อยตอนโดนสายตาดุจากคนข้างตัว
“โง่ป่ะ? ผมเพิ่งจบ ก็ต้องหางานทำดิวะ”
...เมียกูโคตรดุเลยครับ...
“อ่า...เรื่องนั้นพี่รู้
แต่หมายถึงแจ็คสันกำลังท้องอยู่นะครับ”
“แค่ท้องป่ะ? ไม่ได้ทุพลภาพ
ทำไมจะทำงานไม่ได้”
“พี่ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น” มาร์ครีบปราม
ดึงคนตัวเล็กที่ดุอย่างกับเสือมากอดๆนวดๆเอวเอาใจ “ถ้าหางานที่จบตามสาย
แจ็คสันก็ต้องทำงานหนักมากเลยนะครับ แถมยังต้องไปเจอกับสภาวะเครียดมากๆอีก
มันไม่ดีต่อลูกในท้องนะตัวเล็ก”
พอเอาเรื่องลูกในท้องมาอ้างแจ็คสันก็ดูสงบลงแต่ก็ยังดูหงุดหงิดมากอยู่ดี
เห็นได้ชัดจากการที่คนตัวเล็กลุกหนีเดินลงบันไดไป มาร์คยิ้มส่ายหน้าเดินตามห่างๆ
โล่งใจเมื่อเห็นว่าแจ็คสันเลี้ยวเข้าห้องครัว คงจะไปทำอาหารตามปกติ
มาร์คนั่งมองแผ่นหลังภายใต้เสื้อสีดำตัวโคร่งขยับไปมาในครัวเล็กๆอย่างเพลิดเพลิน
ยิ้มกว้างเมื่อคิดได้ว่าแจ็คสันคอยดูแลเรื่องกับข้าวกับน้ำให้เขามาตั้งแต่สมัยแรกๆที่คบกัน
จนถึงวันนี้คนรักของเขาก็ยังคงทำเหมือนเดิม
แอบย่องไปด้านหลังรวบเอวคนตัวอวบไว้แน่น
แจ็คสันร้องลั่นตีมือเขาด้วยตะหลิวด้วยความตกใจ คนโดนกอดหันหน้ามาทำตาโตปราม
มาร์คแอบกลืนน้ำลายนิดหน่อยเมื่อเห็นมือขวาของแจ็คสันกำด้ามมีดอีโต้ปักคาเนื้อหมูอยู่บนเขียงเกร็งแน่น
...มือกระตุกมา
คงตายก่อนได้เห็นหน้าลูก...
“มาเงียบๆอยากโดนมีดเฉาะกะโหลกรึไง!”
...กำลังคิดอยู่เลยล่ะครับเมีย...
ปั้นยิ้มหล่อเอาอกเอาใจคนในอ้อมกอด
เบี่ยงเบนความสนใจจากตัวเองไปหาแป้งห่อ ไข่ขาวและหมูบดปรุงรสบนเคาน์เตอร์แทน
“ทำอะไรกินเหรอ? เกี๊ยวน้ำเหรอครับ”
“รู้แล้วจะถามทำไม”เหวี่ยงเสร็จก็ถองศอกใส่มาร์คให้ถอยออกจากตัว
ลงมือทำอาหารต่อไป พยายามไม่สนใจชายหนุ่มที่ยกตัวขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ข้างๆ
ส่งสายปรามเพราะมาร์คเอาแต่กวนประสาทเขา หยิบเอานั่นเอานี่เข้าปากทั้งที่ยังไม่ได้ปรุง
มากหน่อยก็แกล้งเอามือซุกซนลูบหัวลูบหน้าบีบจมูกเล่นเขาเล่น แจ็คสันร้องโวยสั้นๆปัดมือมาร์คออก
เอาแต่ขมวดคิ้วจนทำกับเกี๊ยวน้ำเสร็จนั่นแหละ
มาร์คอาสาถือถ้วยไปเตรียมบนโต๊ะทานข้าว จูงมือพ่อครัวออกมานั่ง
วิ่งกลับเข้าไปในครัว เตรียมน้ำกับของว่างให้คนที่ทำหน้าบูดอยู่บนโต๊ะ
บริการเอาใจเต็มที่ จนแจ็คสันเอียนหน้าใส่
“หยุดแล้วมากินข้าวสักที ผมอยากไปนอนแล้ว”
“ตัวเล็กโกรธอะไรพี่ครับเนี่ย”ถามไปก็เกรงอีกคนไป
ปกติถึงแจ็คสันจะดุแต่ก็ดุแบบโวยวายพอน่ารัก ไม่ใช่ดุเป็นแม่เสือขี้หงุดหงิดแบบนี้
“ไม่ได้โกรธ...”แจ็คสันทำหน้าเบื่อหน่ายเขี่ยเกี๊ยวในชาม
วางมันลงเมื่อสะกดจิตตัวเองรอบที่ร้อยก็ยังไม่รู้สึกอยากเอามันเข้าปากสักนิด
“กินไม่ลง...เก็บให้ผมด้วยนะ”
มาร์คมองตามแจ็คสันไปด้วยความเป็นห่วง
รีบโซ้ยเกี๊ยวในชามให้หมดแล้วเดินตามอีกคนเข้าไปในห้องนั่งเล่น พิงพนักโซฟาลูบกลุ่มผมนิ่มของคนที่นั่งพังพาบอยู่บนโซฟา
จู่ๆก็ยิ้มออกมาเมื่อนึกอะไรดีๆออก อ้อมไปฉุดแขนแจ็คสันขึ้นจากโซฟา
“ตามพี่มานี่เร็ว”
มาร์คเปิดน้ำใส่อ่างน้ำวนในห้องน้ำใหญ่
เปิดมู่ลี่ให้มองเห็นวิวทิวทัศน์ด้านนอกเปิด เอาแสงอ่อนๆยามเช้าเข้ามาในห้อง
แจ็คสันยืนกอดผ้าเช็ดตัวสองผืนมองมาร์คที่เดินวนนั่นจนเวียนหัว
“ลงไปแช่รอพี่เลยนะ”
พูดแค่นั้นก็เดินออกไปจากห้อง แจ็คสันที่ยังเบลอๆก็ถอดชุดโยนลงตะกร้า
หย่อนตัวลงบนอ่าง ตื่นเต้นเพราะเคยเห็นแต่ในรายการโทรทัศน์
ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ลงอ่างเองจริงๆแบบนี้ น้ำอุ่นพอดีสบายกับกระแสน้ำวนไหลผ่านร่าง
เอนร่างพิงส่วนโค้งของอ่างหลับตาปล่อยตัวให้กระแสน้ำช่วยผ่อนคลายร่างกายช้าๆ
ลืมตาหันไปมองเจ้าของมือที่กำลังนวดไหล่เขาให้อย่างเอาใจ
มาร์คนั่งขัดสมาธิจับศีรษะกลมให้หนุนอยู่บนหน้าแข้ง
มือหบายเพราะสารเคมีในห้องทดลองนวดไหล่นวดคอให้
แจ็คสันร้องอืมเพราะความสบายที่ได้รับ
ความหงุดหงิดทั้งเช้าเหมือนถูกขับออกไปทางกระแสน้ำอุ่น
“รู้สึกดีขึ้นไหม?”
พยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบ
ลืมตาเหลียวหลังมองมาร์คที่ลุกขึ้นยืน ถอดเสื้อและกางเกงออกเหลือเพียงตัวเปล่าๆ ทำเอาคนมองหน้าแดงวาบสะบัดหน้าไปอีกทาง
น้ำในอ่างกระเพื่อมเทินสูงขึ้นเพราะมีคนเพิ่ม
“ด้าน”
“ด้านคูณยาวน่ะเหรอ?”
พอเห็นว่าแจ็คสันทำหน้างง มาร์คก็หัวเราะจับมือขาววางบนหน้าตัวเองพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“นี่น่ะด้าน...”
เลื่อนมือขาวให้เลื่อนลงไปต่ำใต้ผืนน้ำ
พอนิ้วป้อมแตะโดนผิวหน้าท้องและดูท่าจะเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ หน้าขาวก็แดงวาบ
“แต่นี่น่ะยาว”
แจ็คสันยึดมือตัวเองกลับคืนทำท่าทางฮึดฮัดทั้งที่ตัวเองกำลังหน้าแดงก่ำ
ผลักมาร์คที่หัวเราะร่าสียงดังลั่นออกไปโกรธๆ แต่ก็โดนอ้อมแขนอุ่นรัดเอวบังคับให้นั่งซ้อนลงบนตักแนบชิดกันมากกว่าเดิม
เนินเนื้อนุ่มด้านหลังนั่งทับบนส่วนอ่อนไหวก็เกร็งตัวตื่น
“จะนวดให้ อยู่นิ่งๆล่ะ”มาร์คบอก
แต่แจ็คสันส่ายหน้าขวับ
“ไม่เอาโว้ย!
อย่างน้อยก็เปลี่ยนท่าให้หน่อยเถอะ”
“ทำไม?”
...ยังมีหน้ามาถามนะ...นั่น!
ยังไม่ทันขนาดคำ มันแข็งทิ่มก้นกูแล้วเนี่ย!!!...
“นี่ไงวะคำตอบ! ปล่อยดิ!
เหวอ”
“พูดไม่เพราะเลย”
จู่ๆร่างก็โดนพลิกกลับไปนั่งหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม
ปากอวบอิ่มโดนครอบครองให้หยุดเสียงลง มาร์คแตะกดจูบบนริมฝีปากล่างและบนสลับกัน
ไล้เลียหยอกล้อก่อนดุนดันลิ้นเข้าไปลิ้มรสโพรงปากนุ่มที่ชื่นชอบ
มือขาวยกขึ้นวางบนไหล่ผอม ตากลมหลับลง จูบตอบบางจังหวะอย่างไม่ยอมแพ้
ไม่รู้ตัวว่าการทำแบบนั้นยิ่งเป็นการเพิ่มเชื้อเพลิงให้ไปร้อนระอุยิ่งขึ้น
คนบนตักสะดุ้งวาบผละจูบออกก่อนเพราะสะโพกอวบโดนคนมือดีนวดคลึง แถมยังสอดนิ้วไปเล่นแถวช่องทางด้านหลัง
“ผมท้องอยู่นะ ท้องอยู่นะเว้ย!!!”ร้องตะโกนเรียกสติคนโดนความหื่นเข้าครอบงำจิตใจ
ดิ้นหนีมือแกร่งที่ตามมาจับกลับมาวางที่เดิมจนได้
ท่อนเอ็นแข็งทิ่มสะโพกเขาจนหน้าร้อนแดง
“ช่วยพี่ก็พอ...”
ไม่ทันถามว่าช่วยอะไร
มาร์คก็จับตัวเขาไปเกยหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง
ตาโตเบิกกว้างรู้สึกถึงความแข็งร้อนที่บดเบียดเข้ามาระหว่างโคนขา
“พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“น่า ช่วยพี่หน่อย หุบขาเข้าอีก”
“ไอ้...”อยากด่าแต่ก็ยอมหุบขาเข้าแน่นตามที่บอก
มือแกร่งจับเชิงกรานเขาไว้ก่อนจะเริ่มขยับตัวสาวเข้าออกช้าๆ
สะโพกผอมแข็งแรงโยกร่างเพิ่มจังหวะขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง
มีคนตัวป้อมขาวที่คุกเข่าทำตัวเกร็งเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาโดนแทบไม่ต้องขยับตัวไปไหน
“อ่า แจ็คสันอ่า”
“...”เจ้าของชื่อกัดปากก้มหน้ามุดลงกับพื้นเขินหน้าดำหน้าแดง
ขยับตัวหนีบ้างเวลาที่มาร์คใส่แรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน
น้ำรอบตัวพวกเขากระเพื่อมแรงบ้างก็กระฉอกออกจากอ่าง สะโพกอวบโดนบดเบียดกระแทกกระทั้นไปตามแรงโยกจนไม่ต่างจากการมีเพศสัมพันธ์จริงๆ
แบบนี้มัน...เขินยิ่งกว่ามารคสอดไอ้นั่นเข้ามาเสียอีก
T_T
เขินจะตายแล้วโว้ยยย
“ครางให้พี่ฟังหน่อย”เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู
ฟันเขี้ยวขบผิวอ่อนข้างลำคอเบาๆ
“ไม่โว้ย! แค่นี้ก็เขินจะบ้าแล้ว!”โวยวายก้มหน้างุดลงกับพื้น
โลกหมุนไปชั่วขณะเพราะโดนจับตัวพลิกกกลับมาให้เผชิญหน้ากับใบหน้าหล่อเหลาที่ขึ้นสี
ดวงตาพราวไปด้วยราคะที่ยังไม่ถูกปลดปล่อย ริมฝีปากสวยยิ้มมุมปากล่อลวงเขาให้ตกอยู่ในหลุมเสน่ห์ชั่วขณะ
“นะครับ”
...ไม่โว้ย!...
“...อื้อ อ๊ะ มาร์ค”
...แล้วกูจะครางทำไม!!...
หลับหูหลับตาส่งเสียงร้องครางประสานกับจังหวะเร่งเร้าจากด้านล่าง
แรงเสียดสีจากอีกคนทำให้ส่วนที่หลับใหลอยู่เมื่อครู่เริ่มตื่นตัวขึ้นมาช้าๆ
มือขาวเลื่อนลงไปกำจัดการตัวเองทั้งยังต้องบีบต้นขาแน่นเพื่อให้มาร์คปลดปล่อยความต้องการ
มาร์คครางเสียงต่ำกอดรัดคนรักไว้
สวนสะโพกค้างไว้จนกล้ามหน้าท้องเบียดชิดส่วนแข็งขืนของอีกคน ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นพวยพุ่งไหลไปกับสายน้ำวน
ชายหนุ่มหอบหายใจเข้าลึก หลุมตาลงมองคนในอ้อมกอดที่ตัวสั่นริกเพราะยังไม่ได้ปลดปล่อย
มาร์คยิ้มเอ็นดู
จับมือขาวออกแล้วจัดการรูดรั้งแก่นกายของอีกคนให้
มือขาวเปลี่ยนมาโอบลำคอส่งเสียงครางรู้สึกดี เชิดหน้าเมื่อถึงจุดสูงสุดของอารมณ์
ปล่อยออกมาเปื้อนทั้งตัวเองทั้งมือของมาร์ค
ร่างอวบถอดหายใจเหนื่อยๆ
ปรือตามองมาร์คที่มองผ่ามือเปื้อนน้ำขาวของเขา พลันก็ตาเบิกกว้างเมื่อเห็นมาร์คแลบลิ้นตวัดบางส่วนเข้าไปในปากอย่างไม่นึกรังเกียจ
“เฮ้ย! คายออกมานะ”
“หืม?”
...ยังมาทำหน้างงอี๊ก!...แจ็คสันอยากจะบ้าตาย
จับมือด้านนั้นจุ่มลงไปในอ่าง ใช้นิ้วลูบล้างออกให้
“หมายถึง...เออ ของผมอ่ะ คายออกมาเลยนะ”
“ไม่หรอกๆ อร่อยดีออกนะ”
“...”
แปะอีโมติคอน : แจ็คสันกลอกตาแรง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น