[SF] GOOD MORNING 2PM

TITLE: GOOD MORNING 2PM

COUPLE: TK/WK/CNN

RATE: PG-15

BY: Silverfeather29 /@silverfeather29/

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

GOOD MORNING 2PM

แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้องนอนกระทบร่างที่ยังนอนพันผ้าห่มมิดชิดยิ่งกว่าดักแด้อยู่บนเตียงนุ่ม เสียงปลุกจากไอโฟนเครื่องสวยบนหัวเตียงดังลั่น คนบนเตียงดูเหมือนจะเริ่มขยับตัวแต่ไม่สนใจจะลุกมาปิด ผิดก็แต่ไอ้คนข้างห้องตะโกนมาโวยวายลั่นแต่เช้า

“มินจุน! ปิดนาฬิกาสักทีโว้ย คนจะนอนนนนน”เสียงทุ้มแหบดาร์คเหวี่ยงจากเพื่อนร่วมหอที่มันจะดาร์คขึ้นก็ต่อเมื่อโดนปลุกยามเช้าแบบไม่เต็มใจเหมือนตอนนี้นี่แหล่ะ

“เออๆ”ตอบเสียงเบาไปส่งๆไม่สนใจว่าไอ้คนที่อยู่อีกด้านของกำแพงจะได้ยินรึเปล่า มือเรียวที่โดนชมบ่อยๆว่านิ้วสวยยื่นออกมาจากกองผ้าห่มคว้าไอโฟนตัวต้นเหตุผลุบเข้าไปในผ้าห่มอีกรอบแล้วกดปิดเสียง

ห้องทั้งห้องเงียบไปอีกครั้ง แต่ก็ไม่นานนักเมื่อประตูห้องนอนถูกเปิดผางออกโดยฝีมือพี่คนรองของวง นิชคุณเดินเข้ามาเงียบๆยืนมองดูกองผ้าห่มกองโตแล้วส่ายศีรษะยิ้มหน่ายๆ

“มินจุน ตื่นได้แล้ว วันนี้ต้องบินไปญี่ปุ่นนะ”

“...”

“มินจุน”น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยเรียกชื่ออีกครั้ง

“...หนาว...”คนในผ้าห่มส่งเสียงตอบออกมาติดดูออดอ้อนนิดๆ นิชคุณส่ายหน้าอีกครั้ง เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะชะงักเมื่อมีมือมาจับบ่าเขาไว้ ใบหน้าเล็กหันไปมองเลิกคิ้วถามคนมาใหม่ ก่อนจะพยักหน้าเมื่ออีกฝ่ายบอกวัตถุประสงค์ผ่านทางสายตา เดินออกไปจากห้องเหลือเพียงผู้มาใหม่และคนในผ้าห่มที่ยังไม่รู้ชะตา (?) ตัวเอง

แพนด้าในผ้าห่มขยับดุ๊กดิ๊กเมื่อเสียงเงียบไปเพราะคิดว่านิชคุณออกไปแล้ว ก่อนร้องจ๊ากเมื่อลมหนาวกระทบผิวกายกะทันหันเพราะผ้าห่มอุ่นที่ล้อมร่างกายเขาเมื่อครู่หายวับ ไปโผล่ในมือของคนมาใหม่ เงยหน้ามองคนที่ทำลายความสุขยามเช้าก็โวยวายขึ้นมาตามนิสัย

“อูยองงงง เอาผ้าห่มฮยองคืนม๊า”ร้องเสียงหลงเอาแขนกอดอกเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้นอนแนบกับฟูกนุ่ม ใบหน้าเรียวตวัดมาส่งค้อนให้คนหน้าอูมที่ยิ้มกว้างไม่สะทกสะท้านต่อเสียงแปดหลอดนั่น

“ก็ฮยองไม่ยอมตื่น ลุกเถอะครับ สายแล้วนะ”

“ไม่ มันหนาวออก”พูดเอาแต่ใจเอาหน้าซุกหมอนนิ่มใบโปรด เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสามเพราะดันติดลมบนแต่งเพลงมันไปหน่อย เช้านี้เลยอยากกบฏเป็นคนดื้อด้านบ้าง และอูยองก็เป็นอีกคนที่ส่ายศีรษะกับท่าทางแบบนั้น

“ฮยองนี่น้า”

แล้วเสียงก็เงียบไปสักพัก มินจุนกำลังจะเงยหน้าขึ้นมามองแต่ก็สะดุ้งเฮือกเมื่อมวลความอบอุ่นของร่างกายใครอีกคนทาบทับบนแผ่นหลังของเขา จากที่หนาวๆอยู่เมื่อครู่กลายเป็นร้อนระอุขึ้นทันทีโดยเฉพาะที่ผิวแก้มทั้งสองข้างอ่ะนะ

“อ อูยอง ลุกไปดิ ฮยองร้อน”พูดตะกุกตะกักบอกคนด้านบนที่ไม่ต้องเงยหน้าไปมองก็รู้ว่ากำลังยิ้มเจ้าเล่ห์เพียงไร

“เมื่อกี้ยังบอกว่าหนาวอยู่เลย”

“ตอนนี้ร้อนไง ลุกดิ มาปลุกไม่ใช่เรอะ”เริ่มโวยวายเพราะสัญชาติญาณระวังภัยเริ่มทำงาน

คนด้านบนที่กำลังนอนทับพี่ใหญ่ของวงยิ้มเจ้าเล่ห์ขยับตัวจะลุกขึ้น ทำให้คนที่เกร็งเขินอายเป็นแพนด้าสีชมพูน่าแกล้งเมื่อครู่เริ่มคลายความกังวลลง แต่แล้วความร้อนวาบของริมฝีปากนุ่มก็วางประทับบนหัวไหล่มนขาวแผ่วเบา ฟันขบจนเกิดรอยแดงระเรื่อตัดชัดกับผิวขาว แล้วคนโดนกระทำน่ะหรือ... ช็อคไปเสี้ยววินาทีก่อนกรีดร้องลั่น ดิ้นพราดตกใจผลักคนบนร่างตัวเองออกกระโดดผลุงลงจากเตียงไม่สนเข่าตัวเองแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คนกระทำหัวเราะร่าอยู่บนเตียง มองประตูห้องน้ำที่ปิดแน่นหนาด้วยสายตาเอ็นดู

“แพนด้าตัวนี้ทำไมเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวจังน้า อยากให้ตรวจภายในให้ไหม”

“ไปตายซะ!!!”

..........

....

...

“เสียงดังแต่เช้าเลยนะ”นิชคุณที่เดินออกมาก่อนหน้านี้เอี้ยวตัวฟังเสียงร้องของแพนด้าประจำวงที่โดนลวนลามตั้งแต่เช้า แล้วเดินเลยต่อไปห้องติดกัน กำลังจะเปิดประตูเข้าไปก็ชะงัก

“ไอ้แทคมันตื่นยาก ไปปลุกจุนโฮก่อนดีกว่า”

ว่าแล้วก็เดินไปอีกห้องที่เป็นห้องของจักรรพรรดิน้อยที่น่ารักแต่ก็ต้องแปลกใจที่ห้องนั้นกลับว่างเปล่าไม่มีร่องรอยการใช้ตั้งแต่เมื่อคืน หันไปมองประตูห้องนอนห้องถัดไปหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วเดินไปเคาะประตู

“ชานซอง ปลุกจุนโฮให้มาอาบน้ำกินข้าวซะ เราต้องเตรียมตัวไปญี่ปุ่นกันนะ”

“ครับพี่คุณ”เสียงชานซองดังกลับมาทันทีทันใด

...อยู่ห้องนี้จริงๆด้วย...

เหลือก็แค่คนสุดท้ายสินะ... นิชคุณหันไปมองประตูห้องที่ติดกับห้องจุนเคทูดาแล้วถอนหายใจเล็กน้อย ผลักเปิดประตูห้องเข้าไปแต่ก็พบแต่เตียงที่ว่างเปล่าและผ้าห่มที่ถูกถีบไปกองข้างเตียงลวกๆ

“ตื่นแล้วเหรอ”

“ตื่นแล้วครับ”เสียงทุ้มตอบกลับอย่างอ่อนโยนพร้อมวงแขนอุ่นที่รวบเอวเขาจากด้านหลังดึงตัวให้เข้าไปในห้อง

“แทค อย่าโผล่มาแบบนี้สิ เผื่อคุณคิดว่าเป็นโจรล่ะเดี๋ยวก็โดนศอกหรอก”

“โถ่ คุนนี่อย่าโหดกับแทคนักเลย”คนตัวโตทิ้งคางลงบนไหล่มนครางอ้อนเจ้าของเสียงงุ้งงิ้ง คนในอ้อมแขนหัวเราะหึๆตบแขนที่พาดอยู่บนท้องน้อยเขาเบาๆเป็นเชิงว่าให้ปล่อย แต่แทคยอนยังดื้อกอดต่อเลยโดนหยิกที่สะโพกเข้าให้ แมวตัวโตร้องโอดโอยปล่อยคนตัวบางทันที แต่พอนิชคุณเลิกหยิกก็หันไปรวบมากอดไว้เหมือนเดิม

“เป็นอะไรล่ะ หืม อ้อนจังเลย”

“ก็แทคยังไม่ได้กำลังใจตอนเช้าเลย เสียงไอ้แพนด้าตาตกโดนไก่รังแกดังจนแทคตื่น”ว่าแล้วก็อ้อนบวกฟ้องไปเสียเลย นิชคุณอมยิ้มขำคนตัวโตขี้อ้อน มือเรียวยกขึ้นโอบลำคอด้านหลังของคนตัวโตให้เข้ามาใกล้แล้วประทับจุมพิตบนริมฝีปากหยักนั้นแผ่วเบาและอ่อนโยน ทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่แล้วผละออกจากกัน มือเรียวตบที่แก้มตอบนั้นเบาๆสองครั้ง

“ให้กำลังใจแล้วนะ ไปเตรียมตัวได้แล้วไอ้เหมียว”

“รับทราบครับ!”แทคยอนยิ้มกว้างตอบรับ จูบเมื่อครู่ชาร์ตพลังให้เขาเกินร้อย เดินฮัมเพลงหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปอารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้

“รีบๆนะแทคคุณจะไปรอด้านล่าง”

“ครับผม เหมียว!”