[SNH] CH07
+---------------------------------------------------------+
บทที่ 7
อยู่ด้วยกัน
+---------------------------------------------------------+
“ก็มันจำเป็น
อีกอย่างผมหมั่นไส้ เด็กอะไรไม่รู้พูดมากชะมัด เลยปิดปากซะให้มันจบ”
+------------------------+ SNH
+------------------------+
ผมตื่นลืมตาตื่นขึ้นมาตอนตีห้าเพื่อมาจ๊อกกิ้งตอนเช้า
ทำจนเป็นกิจวัตรประจำวัน ถึงไม่ได้เป็นแข่งฟันดาบแล้วแต่เพื่อสุขภาพที่ดี
ทำไปก็ไม่เสียหายใช่ไหมล่ะ? ยิ่งหลังจากนี้ต้องออกไปสู้กับพวกเงาจันทร์ยิ่งแล้วใหญ่
ไม่ฝึกไว้ล่ะตายชิบหองเลย...
อ้อ เรื่องที่นอนอย่าคิดว่าผมนอนเตียงเดียวกันมาร์คล่ะ
ดับฝันไปเลยครับ ผมนอนห้องรับรองแขกข้างๆห้องนอนใหญ่ต่างหาก
ถึงจะเล็กกว่าห้องใหญ่แต่ก็กว้างพอให้ผมยัดของทั้งหมดจากหอพักเดิมเข้าไปได้หมดแล้วกัน
จะใหญ่ไปไหน =_=
เสร็จจากวิ่งกลับมาก็เจอกับอาหารเช้าแบบเดิมวางอยู่บนโต๊ะ
แต่รอบนี้มาแบบบุปเฟ่ครับ ไข่หนึ่งจาน ไส้กรอกแฮมหนึ่งจาน ขนมปังหนึ่งแถว
สลัดชามใหญ่ น้ำส้มเหยือกโต แต่ไม่เห็นตัวเจ้าของห้องแฮะ
“มาร์ค”
“บอกให้เรียกพี่มาร์ค”เสียงทุ้มงัวเงียดังขึ้นจากด้านหลัง
ทำเอาผมสะดุ้งโหยง หันกลับไปก็เห็นคนตัวสูงในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงผ้าสีเทาเกาหัวแกรกๆปิดปากหาวแบบไม่รักษามาด
แต่ให้ตายเถอะ ขนาดสภาพหัวยุ่งตาปิดแหล่ไม่ปิดแหล่แบบนี้ก็ยังดูดีอ่ะ อิจฉานะเฟร้ย!!!
“อ้าว เพิ่งตื่นเหรอ? แล้วพวกนี้ใครทำให้อ่ะ”
“ฉันทำเอง
ตื่นขึ้นมาทำตอนเช้าแล้วกลับไปนอนต่อ”เอ่ยตอบงึมงำเดินผ่านผมไปทรุดตัวนั่งบนโต๊ะทานข้าว
เริ่มหยิบจับวางอาหารมาไว้บนจานตัวเอง เคี้ยวขนมปังหงุบหงับๆแก้มพองเลย
ผมเดินไปนั่งตามแล้วเริ่มหยิบขนมปังมาวางทับด้วยไข่ดาวแฮมอีกสามผักสลัดราดด้วยซอสมะเขือเทศตามปิดท้ายด้วยขนมปังอีกแผ่น
อ้าปากส่งพวกมันลงกระเพาะไปอย่างรวดเร็ว แล้วเริ่มทำแซนวิสแบบนี้ใหม่อีกรอบและอีกรอบ
กำลังจะยัดเอาแซนวิสชิ้นที่สี่ตามลงไปก็ต้องสะดุดสายตาของมาร์คที่มองมาด้วยความฉงน
“อองอำไออ่ะ (มองทำไมอ่ะ)”
“เคี้ยวแล้วค่อยพูดเถอะ ถามหน่อย
นายกินเยอะแบบนี้เป็นปกติเลยเหรอ?”มาร์คทำหน้าเพลียใส่ผมทำไมอ่ะ?
“อื้อ! ก็ปกตินะ ตอนเป็นแข่งดาบมันเหนื่อยเอามากๆแถมต้องใช้พลังงานเยอะด้วย
เลยต้องกินเข้าไปเยอะๆให้มันไปทดแทนกันด้านในไง”
“...”แล้วเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ ส่ายหน้าไปมา ลุกขึ้นเก็บจานตัวเองแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“งัม งั่ม”
ส่วนผมก็กินต่อไปจนเรียบราบทั้งโต๊ะนั่นแหล่ะ........................
“วันนี้มีเรียนบ่ายใช่ไหม?”
มาร์คในชุดนักศึกษาเดินมาหาผมที่นอนเอกเขนกนั่งดูข่าวเช้าอยู่บนโซฟา
ผมยันตัวเองจากที่นอนเกยตลอดทั้งความยาวโซฟาให้ขึ้นมานั่งปกติให้มาร์คได้มีที่นั่งด้วย
“ใช่ มีเรียนชีวะกายภาพอ่ะ... ผมว่าจะถามตั้งนานแล้ว
ทำไมพี่ถึงรู้ตารางเรียนผมอ่ะ ไปเอามาจากไหน?”
“จากเพื่อนนายไง”เขาตอบแค่นั้นแล้วก็เมินผมไปเลย
นี่ไม่เคลียนะเว้ย! เพื่อนน่ะเพื่อนไหน?
เพื่อนชายเพื่อนสาวเพื่อนสาวประเภทสองเพื่อนหนุ่มประเภทสอง บลาๆๆๆ แจ๊คสันหวังเป็นคนเฟรนลี่มีเพื่อนเยอะนะครับขอบอกกกกก
“เพื่อนคนไหนอ่ะ? นี่ๆ อย่าเมินดิ”
“ก็เพื่อนนายนั่นแหละ
ถามมากจริง”มาร์คทำหน้ายุ่งใส่เด็กช่างถามที่ยู่ปากเมื่อได้ดั่งใจ
“แล้วดุทำไมเล่า”
“ก็รู้ดีนี่ว่าฉันดุทำไม...”เขาตอบเสียงเบา
คว้ารีโมทจากมือผมไปกดปิดโทรทัศน์ “ไปห้างกัน”
“หา? ไปทำไมอ่ะ”นี่งงนะ ชวนกันฉุกละหุกเลยเว้ย
“ซื้อของสดมากักตุนไว้...”เขาพูดแค่นั้นแล้วเปรยตามองผมเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นแหละ...
...แล้วไมอ่า????...
+------------------------+ SNH
+------------------------+
กว่าจะหาที่จอดได้เล่นเอาผมจะเป็นลมแดดตาย แม่งงงงง
ขับรถเปิดประทุนในเมืองไทยเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ผิดมากผิดจนไม่อยากให้อภัย
เกรียมหมดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย!!
“ทำหน้าอะไรของนาย”เสียงทุ้มถามตอนที่พวกเราก้าวเข้ามาเจอสวรรค์แอร์ชุ่มปอดด้านในตัวอาคาร
“ปวดอึมั้ง! ร้อนจะตายแล้วเนี่ย! คิดยังไงถึงขับรถเปิดประทุนในกรุงเทพครับพี่
ไม่กลัวเกรียมมั่งอ๋อ”ถามใส่อารมณ์ไปนิด หงุดหงิดกับแดดข้างนอกโคตรๆ
ว่าฮ่องกงร้อนแล้วมาเจอเมืองไทยนี่คนละเบอร์เลย
“บ่นเป็นผู้หญิงไปได้”บ่นคืนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
เดินลิ่วทิ้งคนตัวเตี้ยให้อ้าปากพะงาบๆชี้ตามหลังไปอย่างโกรธแค้น
อยากตะโกนด่าดังๆแต่มองคนเดินไปเดินมาที่เริ่มมองหน้าเขาแปลกๆแล้วก็ต้องรีบจ่ำเท้าเดินตามมาร์คให้ทัน
...อย่าให้ถึงทีนะ พ่อจะด่าให้ลืมเก๊กเลย
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย...
MARK PART
มาร์คที่เดินนำหน้าเด็กตัวเตี้ยมาสักพักผ่อนฝีเท้าลงให้คนด้านหลังตามทัน
เขายังไม่อยากให้เด็กนี่หลงทางจนต้องประกาศเด็กหายที่ประชาสัมพันธ์
คิดภาพแล้วตลกพิลึก เหลือบตามองคนที่เดินฟึดฟัดแล้วอดขมวดคิ้วตามไม่ได้
ทำหน้าเหมือนโดนเขาบังคับให้อมบอระเพ็ดซะอย่างนั้น
เจ้าเด็กช่างจ้อวันนี้พูดน้อยจนเรียกได้ว่าผิดปกติ
สีหน้าเรียบเฉยนั่นอีก อย่าบอกว่าโกรธที่เขาบ่นตอนจะเดินเข้ามาในห้างนะ...
คิดมากเหมือนผู้หญิงชะมัด! แล้วที่เขาพูดนี่ผิดตรงไหนกัน?
“เป็นอะไร?”อุตส่าห์ถามก่อน
แต่แจ็คสันก็เอาแต่ทำหูทวนลมจับนั่นจับนี่ลงตะกร้าไปเรื่อย
...นี่งอนจริงๆน่ะ?...
“จับใส่ๆถามรึยังว่าใครจ่าย”พอพูดคำนี้เด็กนั่นรีบหันขวับเลย
“ใครเป็นเจ้าของห้องก็จ่ายดิ ผมเป็นแค่ผู้ร่วมอาศัยนะ”
กล้าพูดนะน้องสั้น =*=
แล้วใครกันที่เป็นตัวผลาญอาหารในห้องเขาจนหมดเกลี้ยงตู้ภายในสองวัน
ทั้งที่เขากะจะกักตุนไว้สักสัปดาห์กันล่ะ
รู้สึกได้เลยว่าการที่มีแจ็คสันเข้ามาอยู่ในห้องด้วยต้องเสียค่าอาหารมากกว่าค่าน้ำค่าไฟแน่ๆ
“ออกกันครึ่งๆ ฉันไม่ให้นายอยู่ฟรีหรอกนะ”
“ผมรู้น่า”เด็กนั่นตอบเสียงสะบัด
...แล้วเมื่อกี้ใครพูดว่าให้กูจ่ายวะ...
ซื้อของเสร็จก็ถึงเวลากลับห้อง แต่ไม่ทันได้เดินออกจากแผนกอาหารสด
แจ็คสันก็ผลุนผลันวิ่งไปอีกทางหนึ่งซึ่งเป็นโซนขายไอศกรีม
เสียงเจ้าเด็กนั่นสั่งพยักงานแจ้วๆดังจนคนรอบข้างหันไปมองเด็กโข่งใส่ชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยดังชี้โน่นนี่ตาพราวระยับอยู่หน้าตู้ขายไอศกรีม
ถึงจะแปลกมันก็ดูน่ารักดี ยิ่งตอนขาสั้นๆนั่นวิ่งกลับมาหาเขาหน้าตาตื่นเพราะลืมเอากระเป๋าเงินมา
ทำเอาเขากลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป
...เจ้าเด็กนี่มันจี้ไม่เปลี่ยนเลย...
“หึหึ”
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย ครั้งหน้าจะไม่ลืมแล้ว
ขอยืมเงินก่อนนะ พี่พนักงานเขารอแล้วเนี่ย”เสียงแหบรีบเร่งขอเงินยิกๆ เขาล้วงกระเป๋าเงินขึ้นมาควักแบงก์ห้าสิบออกมาส่งให้พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ครั้งหน้าอย่าลืมล่ะ”
แจ็คสันดูอึ้งไปตอนเขายิ้มให้
รับเงินไปจ่ายแล้วเดินถือไอศกรีมกลับมาไม่พูดไม่จาอีกรอบจนงงว่าทำอะไรให้โกรธอีกรึเปล่า?...
+------------------------+ SNH +------------------------+
มาร์คมาส่งผมที่มหาลัยแล้วเลี้ยวรถกลับไปเก็บของที่คอนโด
ผมเรียนตอนบ่ายหนึ่ง ส่วนของมาร์คเริ่มเรียนตอนบ่ายสอง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องแต่งตัวชุดนักศึกษาตั้งแต่เช้าด้วย
ทันทีที่ผมหมุนตัวกลับมาจากการมองรถออดี้สีดำแล่นจากไป ผมก็โดนไอ้พีเนียลกับนิคเข้าชาร์ตตัวหิ้วปีกลากผมไปนั่งบนโต๊ะหินอ่อนตัวเดิมที่มีกลุ่มเพื่อนหน้าเดิมๆนั่งจ้องผมเป็นสายตาเดียว
“อะไรของพวกมึง
มานั่งจ้องกูเหมือนมีเลขผุดขึ้นมาบนหน้ากูเสียอย่างนั้นล่ะ”ผมโวยใส่พวกมันไป
อะไรมองแปลกๆ
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ พวกกูจะได้มีอะไรแดกบ้าง
ไม่ใช่กินแต่มาม่าอยู่ที่หอ ถุ่ย! เข้าเรื่องเลย ทำไมพี่มาร์คได้มาส่งมึงได้วะ?”นิค หรือนิคโคลัสคาดคั้น
หน้าตานี่อยากเ_อกอย่างชัดเจน
“เผือกมันเถอะมึง”
“เอ้าไอ้นี่!”หญิงสาวผู้ห้าวหาญแต่ไม่ได้เป็นทอมแต่อย่างใดอย่างไอ้เอิร์นขึ้นเสียงใส่ผม
“ไม่ใช่แค่พวกกูที่สงสัย
แต่ทั้งมหาลัยแล้วมั้งที่เถียงกันอยู่ว่ามึงกับพี่มาร์คเป็นอะไรกัน
แถมมีข่าวลือบ้าๆนั่นอีก”
“อะไร? ข่าวลืออะไร”ผมทำหน้างงแต่ไม่ได้แปลกใจสักเท่าไหร่
ก็คนหล่อคนดังมันก็ต้องคู่กับข่าวลือ
แล้วยิ่งผมกับมาร์คเป็นเดือนคณะทั้งคู่ก็ยิ่งไม่แปลกใจ
(ถึงน้ำหนักส่วนมากจะโอนไปทางมาร์คที่เป็นเดือนมหาลัยเจ้าของแฟนเพจคนกดไลค์เป็นแสนนั่นก็เถอะ
-*-)
“มีคนลือกันว่าพวกมึงเป็นแฟนกัน”
“แค่กๆๆ โอก แค่ก”ผมถึงกับสำลักน้ำลายตัวเอง ใครมันลือมาได้วะ!!!
พวกกูเจอกันยังไม่เกินสามวันเลยนะเว้ย! ถึงวันที่ 1
ไปรู้ความลับขั้นท็อปซีเคร็ท วันที่ 2 จูบ วันที่ 3
ย้ายไปอยู่ด้วยกัน.................. เอิ่ม
พอไล่ดูแล้วทำไมผมใจง่ายจังวะ........................
“ใครลือวะ!”
“ก็สาวๆนั่นแหละ เมื่อวานพี่มาร์คก็มาหานายถึงที่คณะ
มีคนเห็นนายกับพี่มาร์คเดินจูงมือกันที่ตลาดกลางคืน แล้ววันนี้ยังมาส่งกันอีก
ข่าวลือก็ยิ่งกระจายว่ะ พวกกูก็เลยอยากรู้เนี่ยว่าความจริงมันคืออะไร”
“เอิ่ม”
“แจ๊คสัน กับพวกกูนี่มึงมีความลับเหรอวะ”นิคจ้องตาถามผมนิ่ง
ฉึก! กูรู้สึกผิดเลยแม่ม...
จะบอกหมดก็ไม่ได้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง
แต่จะบอกว่าไปอยู่กับมาร์ค
แล้วไม่มีเหตุผลรองรับมันก็ยิ่งเข้าข่ายความสัมพันธ์อันตราย…
“กู...ย้ายไปอยู่กับพี่มาร์คแล้ว...”
“หา!”ไอ้เพื่อนสามคนนั้นผุดลุกขึ้นร้องเสียงดังจนคนที่นั่งอยู่รอบๆหันมามองเป็นสายตาเดียว
ผมรีบจับพวกมันให้กลับมานั่ง เพื่อนใครวะแม่งโครตโอเวอร์แอคติ้ง
(แกก็ไม่ต่างกันนะหวัง) รีบละล่ำละลักเล่าต่อ
“ไม่ใช่อย่างที่พวกมึงคิดโว้ยยยย ไอ้พวกบ้า! คือ งี้
พอดีว่าพ่อพี่มาร์คสนิทกับพ่อแม่กูไง
แล้วคราวนี้พ่อกูลืมส่งเงินค่าหอพักมาให้กูเดือนนี้ กูเลยต้องย้ายออกจากหอ
ไม่มีที่อยู่ พ่อกูเลยฝากกูให้ไปอยู่กับพี่มาร์ค”
“พวกกูแม่งก็นึกว่ามึงหนีตามกันไปซะอีก”นิคถอนหายใจเฮือกก่อนจะโดนผมโบกกะบาลเข้าให้
เผื่อความคิดอกุศลมันจะหลุดออกจากหัวมันบ้าง “ตบหัวกูเพื่อ!”
“มึงกวนตีนกู!”
“แต่กูไม่เคยเห็นมึงกับพี่มาร์คเจอกันมาก่อนเลยนะ
แล้วมีเรื่องไม่มาอยู่กับพวกกูอ่ะ”
เอิร์น มึงอย่าสงสัยมาก กูคิดคำแถไม่ทัน...
“ก็เพิ่งรู้ไงว่าพ่อแม่รู้จักกัน เหตุการณ์มันก็กะทันหันด้วย
ย้ายแบบปุบปับอ่ะ บอกใครไม่ทัน แล้วหอพวกมึงมันมีกฎหอไม่ใช่รึไง
ขนของเข้ากลางดึกได้ที่ไหน แต่คอนโดพี่มาร์คมันไม่ใช่ไงมึง
อยู่กับพี่มาร์คเลยสะดวกกว่า” ในหลายๆแง่อ่ะนะ...
แถเสร็จก็พอดีเวลาเข้าคลาส พวกเพื่อนผมไม่มีสิทธิ์ถามต่อ
ถือว่าการแถประสบความสำเร็จอย่างงดงาม โฮะๆๆๆ
ขอมีความสุขกับตอนนี้ก่อนจะเจองานช้างตอนกลางคืนเถอะนะ
เพราะคืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเงาจันทร์อย่างเป็นทางการ!!!!
+------------------------+ SNH
+------------------------+
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น